Λονδίνο: το τέλος του παραμυθιού

Ήρθε η ώρα να ξυπνήσεις. Μην ανοίξεις όμως τα μάτια σου. Το παραμύθι ταξιδεύει ακόμα και σε λίγο θα μπορεί να το εισπνεύσεις ξανά. Μια αύρα μαγείας, ένα άγγιγμα δροσερό μα γεμάτο ζεστά συναισθήματα.

The British Museum

Μία παγκόσμια συλλογή, ένα μουσικό κουτί που κρύβει θησαυρούς κι από τα 6 διαμάντια της γης. Κάθε ήπειρος προσφέρει τα δικά της μυστικά σε ένα κουτί που εκτίθεται σε όλον τον πλανήτη. Η γαλάζια οροφή του ίσως να αντικατοπτρίζει τον ουρανό, και κάτω βρίσκεται ο κόσμος. Ένας κόσμος ενωμένος, όπου όλα τα στοιχεία συνυπάρχουν αρμονικά. Κι αυτό γιατί καθένα γνωρίζει τη θέση του και τη μοναδικότητα του. Αν μια πέτρα λείψει, το διαμάντι δεν θα έχει πια την ίδια ισχύ.

Picadilly Circus

 Άνοιξε τώρα το μουσικό κουτί. Άσε την καρδιά σου να ταξιδέψει στον ήχο της μουσικής και να χαθεί στα μονοπάτια ενός μέρους, που φαντάζει ουτοπία. Τότε θα συναντήσεις το διαφορετικό, που τόσον καιρό αναζητούσες. Μία αρχιτεκτονική, που δρομολογείται στον 19ο αιώνα συνήθως θα θύμιζε παλιά εποχή, ένα κομμάτι του παρελθόντος, το οποίο μας γεμίζει νοσταλγία, αλλά και θαυμασμό. Όμως στο σταυροδρόμι αυτό, το παλαιό συγχωνεύτηκε με το σύγχρονο. Η τεχνολογία διείσδυσε σε μια πλατεία, που διασταυρώνει τώρα μεγαλοπρεπείς οθόνες με πομπώδη κτίρια μιας άλλης εποχής. Η χρονομηχανή είχε κάνει και πάλι το θαύμα της.

Buckingham Palace

Το σταυροδρόμι ήταν ένα όμορφο διάλειμμα, για να θυμάσαι πως όλα είναι ένα. Κάθε εποχή αφήνει μια άλλη χροιά, μα όλες αποτελούν κρίκο μιας χαοτικής αλυσίδας. Κι έτσι γυρνάμε πάλι στο παρελθόν, στην εποχή των βασιλιάδων. Στην περίπτωση μας βέβαια πρόκειται για τον δούκα Σέφιλντ, για τον οποίο κατασκευάστηκαν το 1703 τα ανάκτορα του Μπάκινγκχαμ, η έδρα της Βρετανικής μοναρχίας. Μα το παλάτι αυτό σου φέρνει αναμνήσεις από το παρελθόν. Οι εικόνες είναι θολές, οι ήχοι συγχέονται. Μέχρι που άκουσες ξανά έναν ψίθυρο, τόσο μελωδικό που έμοιαζε με τραγούδι. Η εικόνα αποκτά σχήματα και πάλι. Η Ραπουνζέλ κρύβεται μέσα στο παλάτι κι αναζητά τη συντροφιά σου. Πρέπει μονάχα να τυλιχτείς στα χρυσαφένια της μαλλιά. Κι αποφασίζεις να το κάνεις.

Hyde Park

Κι εκεί που βυθίζεσαι στο μεταξένιο χρυσαφί κι αναζητάς τη μελωδική πριγκίπισσα, βρίσκεσαι πάλι πάνω στα σύννεφα. Μα ένα κενό στην επιφάνεια τους σε οδηγεί ξανά στο έδαφος. Ξαπλώνεις τώρα σε μια θάλασσα από πράσινο. Όταν πια σηκώνεσαι, ομολογείς πως έκανες λάθος. Το μονοπάτι του ήλιου είχε κατάληξη στην πιο όμορφη χρωματική παλέτα της φύσης. Μια αρμονία χρωμάτων κι αρωμάτων κυριαρχούσε στον χώρο, ενώ η όψη σου μαγευόταν από τα πιο θαυμαστά λουλούδια. Η Ραπουνζέλ δεν ήθελε παρέα στο κάστρο τελικά. Επιθυμούσε μόνο να σε φέρει στον τελικό σου προορισμό. Πριν όμως δεν θα καταλάβαινες. Η αγάπη της πριγκίπισσας δεν σε κρατούσε στα δεσμά της. Αντίθετα, σου πρόσφερε απεριόριστη ελευθερία, κάνοντας το ταξίδι σου πιο εύκολο, αφού σου έδινε μουσική και πολλά σύννεφα για να ξεκουράζεσαι. Ο τελευταίος σταθμός σε έφερε ξανά στην επιφάνεια, στο παρελθόν και στις ρίζες σου, υπενθυμίζοντας τη διαχρονικότητα και το μεγαλείο της φύσης. Τώρα μπορούσες να καταλάβεις.