Υπάρχουν δύο ειδών άνθρωποι, εκείνοι που κάνουν τα πάντα πριν ή έστω στην ώρα τους και εκείνοι που προτιμούν να τα αναβάλλουν. Αύριο λες και καθησυχάζεσαι, αφού το αύριο δεν είναι το σήμερα, το τώρα. Είναι λιγότερο τρομαχτικό, γεμάτο υποσχέσεις και ψευδείς ελπίδες. Αύριο θα ξεκινήσω δίαιτα, θα διαβάσω, θα γυμναστώ!
Είναι μια μαγική λέξη που σε κάνει να πιστεύεις πως όλα σου τα όνειρα θα αρχίσουν επιτέλους να παίρνουν μορφή. Σου δίνει ελπίδα και ησυχάζει το απογοητευμένο σου σήμερα, που για μια ακόμη μέρα έμεινε σιωπηλό. Αύριο θα ψάξω για δουλειά, θα τηλεφωνήσω στους αγαπημένους μου, θα κάνω κάτι όμορφο για τον εαυτό μου!
Κάθεσαι και παρατηρείς στωικά τους γύρω σου, μέρα με τη μέρα τους βλέπεις να ωριμάζουν, να προχωρούν, να ζουν όλο και πιο έντονα και όλο φουντώνει μέσα σου το Αύριο. Βάζεις στόχους που δεν έχεις σκοπό να κυνηγήσεις πόσο μάλλον να επιτύχεις! Μόνο που ο καιρός περνάει λίγο πιο γρήγορα από όσο θα έπρεπε και εσύ μένεις εδώ φτιάχνοντας και διαλύοντας κάθε μέρα τα καινούργια σου όνειρα με την ελπίδα πως κάποιο από αυτά θα είναι το τυχερό σου. Αύριο θα ζητήσω συγγνώμη, θα διορθώσω τα λάθη μου, θα αλλάξω!
Δε ξέρεις πόσο με τρομάζει αυτή η λέξη αν δεν την έχεις ζήσει όπως εγώ, αν δεν έχεις βουλιάξει στην αδράνεια ανίκανος να κουνηθείς, να αντιδράσεις, να νιώσεις. Το αύριο σου φαίνεται απατηλό γιατί κανένα αύριο δεν είναι ελάχιστα διαφορετικό από το προηγούμενο. Αύριο θα του πω πως τον αγαπάω, θα γίνω πιο τολμηρή, θα κάνω στην άκρη τους φόβους μου!
Ώσπου μια μέρα καταλαβαίνεις πως το «Αύριο» δεν υπάρχει, ούτε το «Θα» σε σώζει. Υπάρχει μονάχα το τώρα, το σήμερα και μόνο αν σηκωθείς από τον καναπέ σου θα το προλάβεις, γιατί έχεις ήδη αργήσει τόσο και τα όνειρα δεν πρέπει να μένουν όνειρα για πολύ. Βγες εκεί έξω, ζήσε πολύ, ζήσε δυνατά, ζήσε Τώρα!
Από τη φίλη, Μαρίζα Ρίζου