The Florida Project: νατουραλισμός πίσω από τις τσιχλόφουσκες

Οι περιθωριοποιημένες γειτονιές των Αμερικανικών μεγαλουπόλεων και οι υποβαθμισμένοι πληθυσμοί τους έχουν υπάρξει αναρίθμητες φορές στο επίκεντρο, τόσο του χολιγουντιανού, όσο και του ανεξάρτητου κινηματογράφου. Ελάχιστες εξ’ αυτών των ταινιών, ωστόσο, έχουν καταφέρει να ψυχογραφήσουν τους χαρακτήρες τους, να διεισδύσουν στις ατομικότητές τους και να αλλάξουν τον τρόπο με τον οποίο το κοινό τους βλέπει. Όχι μόνο τους πλασματικούς, αλλά και τους αντίστοιχους πραγματικούς χαρακτήρες της ζωής. Το The Florida Project είναι μια από αυτές τις πολύ ιδιαίτερες ταινίες που επιτυγχάνουν να μεταστρέψουν τη ματιά του θεατή. Όχι για 111 λεπτά, αλλά για μια ζωή.

Περί τίνος πρόκειται

Το The Florida Project τοποθετεί τη δράση του στη Φλόριντα, λίγα μόνο χιλιόμετρα από το θεματικό πάρκο διασκέδασης Walt Disney World. Στο δρόμο τους για «το πιο μαγικό μέρος στον κόσμο», για τα πολυτελή ξενοδοχεία και την πλημμυρίδα τουριστικών ατραξιόν, οι – συνήθως ευκατάστατοι – ταξιδιώτες αγνοούν πλήρως τη λωρίδα των υπό κατάρρευση μοτέλ και εγκαταλελειμμένων κτιρίων. Σε ένα από αυτά τα μοτέλ κατοικούν τα μάτια που μας καθοδηγούν στην ιστορία της ταινίας. Η εξάχρονη Moonee (Brooklynn Prince) περνά τις νωχελικές μέρες του καλοκαιριού με άλλα παιδιά – κατοίκους του μοτέλ. Δίχως κάποια επιτήρηση, κάνουν κάθε είδους σκανταλιές.

Η μητέρα της Moonee, η Halley (Bria Vinaite), είναι μια εξωτική χορεύτρια. Προσπαθεί να πορευτεί τόσο μέσω της συχνά δυσάρεστης δουλειάς της, όσο και πουλώντας αρώματα και άλλα προϊόντα σε ανυποψίαστους τουρίστες στον δρόμο. Τα όσα αναγκάζεται να κάνει προκειμένου να τα βγάλει πέρα, καθώς και η αβεβαιότητα της ζωής στο μοτέλ την καθιστούν ανίκανη να μεγαλώσει την κόρη της σε ένα ασφαλές περιβάλλον. Τόσο η Moonee, όσο και οι φίλοι της, ζουν παραμελημένοι και στα πρόθυρα της απόλυτης φτώχιας. Γονεϊκή φιγούρα για την πρωταγωνίστρια είναι ο μάνατζερ του μοτέλ, Bobby (Willem Dafoe), ο οποίος δεν μπορεί παρά να νοιάζεται για τους μόνιμους ενοίκους του μοτέλ. Πρόκειται, ίσως, για το σημείο αναφοράς του ίδιου του σκηνοθέτη, μέσα στο The Florida Project.

Μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας

Το The Florida Project κρύβει πολύ περισσότερα από όσα εκ πρώτης όψεως φαίνονται. Η ταινία ηχεί ιδεαλισμό. Ο κόσμος της είναι βυθισμένος στα χρώματα της τσιχλόφουσκας και του μαλλιού της γριάς. Αρώματα, παγωτό, βαφές μαλλιών και άλλα καθημερινά αντικείμενα ανάγουν το κλίμα της ταινίας σε μια επιφανειακή πραγματικότητα στην οποία ο θεατής θέλει να βουτήξει. Η dreamy αισθητική εύκολα ξεγελά τα ανύποπτα βλέμματα. Ο κόσμος του Disney βρίσκεται στο βάθος των πλάνων και αιωρείται πάνω από την ατμόσφαιρα της ταινίας. Το ίδιο το όνομα της ταινίας, προέρχεται από την αρχική ονομασία του κόσμου του Walt Disney.

Η ουσία του The Florida Project, ωστόσο, απέχει πολύ από αυτή που αποδίδει η όμορφη κινηματογράφηση. Το φιλμ, στην ουσία του, είναι νατουραλιστικό. Ο Sean Baker, με το indie κινηματογραφικό παρελθόν ενδιαφέρουσας θεματολογίας και προσέγγισης που κουβαλά, δεν πέφτει στην χολιγουντιανή παγίδα της κούφιας εξιδανίκευσης. Με το slice-of-life δράμα του, βυθίζει τον θεατή στις ζωές των πρωταγωνιστών του. Τον αναγκάζει να τους ακολουθήσει όχι στις κρίσιμες στιγμές της ζωής τους, αλλά στις απλές, τις καθημερινές. Από τις ελπιδοφόρες εξερευνήσεις των παιδιών, μέχρι το απεγνωσμένο βάψιμο των μαλλιών της Halley. Μέχρι τη γραφειοκρατία που βαραίνει τα δάχτυλα του Bobby στο πληκτρολόγιο. Ο Sean, o θεατής και οι ίδιοι οι χαρακτήρες, γνωρίζουν και γνωρίζονται.

Η απεικόνιση αυτή της πραγματικότητας και της καθημερινότητας μερικών φτωχών κατοίκων ενός παραμελημένου μοτέλ, που ζουν στη σκιά της μαγείας του Disney και αυτού του αινιγματικού και απροσδιόριστου American Dream, χωρίς να μπορούν να αγγίξουν τίποτα από τα δύο είναι που κάνει το The Florida Project μια πραγματικά ιδιαίτερη ταινία.