Ξεκινώντας με την περίπτωση της Γαλλίας, ούσα μία από τις πρώτες χώρες που ενεπλάκη στον χώρο και αποτέλεσε από τους μεγαλύτερους προάγγελους, γνωρίζουμε τον Ευρωπαϊκό κινηματογράφο και ξεχωρίζουμε ταινίες που αγαπήθηκαν.
Η Γαλλία αποτέλεσε σημαντική αρχή, με τη δημιουργία του κινηματογράφου να πραγματοποιείται από τους αδελφούς Lumière το 1895, παρότι δεν κατανόησαν από την αρχή την δύναμη της εφεύρεσής τους. Με την παρουσίαση του κινηματογράφου στο κοινό προβάλλονται ταινίες επιστημονικής φαντασίας και πολύ σύντομα αναπτύσσονται οι παραγωγές ταινιών μικρού μήκους.
Την περίοδο του βουβού κινηματογράφου στην Γαλλία παρουσιάζονται διαρκώς νέες τεχνικές. Ωστόσο, παραμένει υπό του Αμερικανικού σε πωλήσεις και δημοτικότητα.
Τις δεκαετίες 1920 και 1930 εισάγεται ο ήχος και ο κινηματογράφος ακολουθεί νέα πορεία, μακριά από την πολιτική και την οικονομία. Επιπλέον, εμφανίζονται οι κωμωδίες, οι οποίες και εδραιώνονται για τις επόμενες τρεις δεκαετίες.
Με την έναρξη του πολέμου, ο γαλλικός κινηματογράφος προσανατολίζεται στην διαφήμιση, όμως σύντομα οι ναζί κατανοούν την αξία του κινηματογράφου για τον γαλλικό χώρο και γίνεται επιτρεπτή η επαναλειτουργία των παραγωγών. Από το 1941 μέχρι το 1944 δημιουργούνται 30 μεγάλου μήκους ταινίες, πολλές από τις οποίες χαρακτηρίζουν τον κλασσικό γαλλικό κινηματογράφο σήμερα. Όταν η Γαλλία απελευθερώνεται, ξεκινά το αντιπολεμικό περιεχόμενο με πλήθος ταινιών. Τη δεκαετία του 1950 υπάρχει επιρροή από το Hollywood, ωστόσο μεγάλη είναι η κριτική εξαιτίας της παραγωγής πανομοιότυπων ταινιών.
Το 1959 εμφανίζεται το νέο κύμα που αποζητά την αλλαγή όσων υπήρχαν μέχρι τότε. Επιπλέον, οι παραγωγές αυξάνονται διαρκώς και στα 1970 παρατηρείται μεγάλη πολιτικοποίηση του περιεχομένου. Με την εξέλιξη της τηλεόρασης ο κινηματογράφος επηρεάζεται αρνητικά, με την γαλλική κυβέρνηση να κινητοποιείται για την ενίσχυσή του.
Με την τεχνολογία να εξελίσσεται προς όφελος του κινηματογράφου, τη δεκαετία του 2000 παρατηρείται μεγάλη εξέλιξη η οποία διατηρείται μέχρι σήμερα. Πλέον ο γαλλικός κινηματογράφος είναι ένας από τους πιο επιτυχημένους στην βιομηχανία και αποτελεί έμπνευση για διάφορες περιοχές του κόσμου.
Ταινίες που αγαπήσαμε
Masculin Féminin (1966)
Μία δραματική, ρομαντική ταινία σε σκηνοθεσία του Jean-Paul Godard, μέσα από την οποία παρουσιάζεται η ζωή των νέων τη δεκαετία του 1960, η εργασία, οι σχέσεις και το νόημα της ζωής. Όπως αναφέρεται στην ταινία, απεικονίζονται «τα παιδιά του Marx και της Coca-Cola». Αποτελεί ταινία του νέου κύματος και αποδίδεται με σειρά 15 ασυσχέτιστων vignettes/ιστοριών.
Philosopher and filmmaker share a way of being an outlook of life that embodies a generation.
Ma vie en rose (1997)
Η ταινία Ma vie en rose, σε σκηνοθεσία του Alain Berliner αποτελεί ένα δράμα που έχει ως κεντρικό χαρακτήρα ένα επτάχρονο αγοράκι στην προσπάθειά του να κατανοήσει την ταυτότητα φύλου του. Στην ταινία παρουσιάζεται η κοινωνία του 1990 και οι αντιδράσεις της οικογένειας στην διαφορετικότητα. Γίνεται με αυτό τον τρόπο αναφορά τόσο στην παιδική οπτική όσο και στην ενήλικη.
I’m a girlboy. My other X fell in the garbage. A scientific error!
Amelie (2001)
Μια ρομαντική κωμωδία σε σκηνοθεσία του Jean-Pierre Jeunet με ηρωίδα την Amélie Poulain, μια ονειροπόλα νεαρή. Η πρωταγωνίστρια εμπλέκεται στις ζωές των γύρω της προκαλώντας ευχάριστη αναστάτωση και βοηθώντας στην επίλυση προβλημάτων. Η ντροπή της, ωστόσο, στέκεται εμπόδιο στην αναζήτηση και εκπλήρωση του δικού της ονείρου.
A boy of six while his parents sleep, drives off in an pedal car. Found on a motorway near Muster in Germany he told the police he wanted to see the stars.
Les Choristes (2004)
Ο Christophe Barratier σκηνοθετεί το μουσικό δράμα που παρουσιάζει την επίδραση που έχει ένας νέος καθηγητής σε ένα αυστηρό οικοτροφείο αρρένων. Ο νέος καθηγητής προσπαθεί να βοηθήσει τα παιδιά μέσω της μουσικής. Μέσω της χοροδίας που δημιουργεί, επικοινωνεί με τα παιδιά και τα επηρεάζει για το υπόλοιπο της ζωής τους.
Never say never. There always exists something that worths doing.
Amour (2012)
Το ρομαντικό δράμα που έγραψε και σκηνοθέτησε ο Michael Haneke παρουσιάζει τη ζωή ενός ηλικιωμένου ζευγαριού μετά τη συνταξιοδότησή τους και την επιρροή του δεσμού τους όσο μεγαλώνουν. Απεικονίζονται ειλικρινά τα ανθρώπινα συναισθήματα την περίοδο των προβλημάτων υγείας στη ζωή του ζευγαριού και η επιθυμία για ζωή.
It’s beautiful… Life. So long. It was nice!
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν:
- History of film: France
- Ιστορία του Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου
- History of film: European Cinema
- History of French cinema
Παρόμοια άρθρα:
- PDSFF23: οι υποβολές ταινιών ξεκίνησαν!
- Το χειρότερο συναίσθημα στον κόσμο
- Fresh: Μια γνωριμία σαρκική
Ακολουθήστε τις σελίδες μας σε Facebook, Instagram και Spotify για περισσότερη έμπνευση.
