Αγαπημένα μου πλάσματα,
Αυτήν την εβδομάδα θα γελάσει το χειλάκι μας! Για εσάς που σας αρέσει η ειρωνεία, η μαύρη κωμωδία και η αποκαθήλωση των ηρώων – εντάξει ίσως υπερβάλλω λίγο, αλλά μπορεί και όχι! Για εσάς που δεν θέλετε μια καινούρια ιστορία, για εσάς που σας αρέσει το δράμα και για εσάς που πιστεύετε ακόμα σε ήρωες, Τα τραγούδια των βασιλέων είναι μια καλή αφορμή για να την δείτε αλλιώς!
Ο Unsworth μας μιλά εδώ για την Ιλιάδα. Τη γνωστή ντε! Με τον Αχιλλέα, τον Έκτορα, την Ελένη, την Ιφιγένεια, τον Οδυσσέα και τους σχετικούς. Τίποτα το περίεργο ή το καινούριο μέχρι εδώ, όλα καλά. Και να μην σας άρεσε η μυθολογία ως πιτσιρίκια, κάτι θα πήρε το αυτί σας την πρώτη ώρα -μεταξύ φθορά και αφθαρσίας- τις σκοτεινές μέρες του γυμνασίου. Το διαφορετικό και το άξιο ανάγνωσης σε τούτες τις αράδες όμως είναι ο τρόπος που παρουσιάζει ο συγγραφέας τους ήρωες μας. Ο Οδυσσέας είναι ένας πονηρός, συμφεροντολόγος παρτάκιας. Ο Μενέλαος δεν μπορεί να πάρει μια απόφαση μόνος του και γενικά δεν το έχει με τη βασιλεία. Η δε Ελένη δεν νοιάζεται για τίποτα άλλο παρά μόνο για την εικόνα -ευγενικά μιλώντας. Και πάει λέγοντας…
Το “Τα Τραγούδια των βασιλέων” δίνει μια ανθρώπινη διάσταση στους ήρωες του ομηρικού έπους και αναδεικνύει την ανθρώπινη φύση στα χειρότερα της – ναι, υπάρχουν και αυτά! Με χιούμορ και ευγένεια ο Unsworth καταφέρνει να μας δείξει μια άλλη οπτική για την ζωή, για αυτά που ξέρουμε, για όσα μας μαθαίνουν από τότε που ήμασταν παιδιά. Μήπως τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται ή όπως μας τα είπανε τελικά;;
B. Unsworth, Τα τραγούδια των βασιλέων, εκδόσεις Νεφέλη
Το απόλαυσα, γέλασα και το έχω κάνει και δώρο – δεν άρεσε καθόλου. Αλλά δεν φταίει το βιβλίο. Δεν ήταν έτοιμη η φίλη!
Όλα καλά θα πάνε!
Τα φιλιά μου,
Ελένη
Υ.Γ. Η φωτογραφία δεν είναι φωτογραφία. Είναι Η Ελένη της Τροίας του D.G.Rossetti. Μας αρέσει και η ζωγραφική!
