Δεν είμαι εγώ αυτή που θα σας συστήσει τον Sherlock Holmes, οι περισσότεροι τον ξέρετε από τις ταινίες του και σίγουρα μοιράζεστε αυτό το συναίσθημα θαυμασμού που με πλημμυρίζει. Ναι, οι ταινίες του Guy Ritchie ήταν αριστουργήματα, και ενώ πολλοί τις προτιμούν από την σειρά, εγώ είμαι εδώ για να σας πω πως η σειρά επεισοδίων αυτού του ιδιοφυή, γοητευτικού και σχεδόν εξωγήινου ανθρώπου ξεπερνά κάθε προσδοκία που είχα πριν τη δω.
Η σειρά χωρίζεται σε τέσσερις σεζόν με τρία επεισόδια διάρκειας 1:30 ώρας σε κάθε μια , συν ένα εμβόλιμο επεισόδιο που διαδραματίζεται το 1895. Το Sherlock είναι μία παραγωγή του BBC , σε συνεργασία με τη Hartswood Films. Σε όλα τα επεισόδια παρακολουθούμε με ανοιχτό το στόμα τον Sherlock και τον φίλο του, John να δίνουν λύσεις σε υποθέσεις που μέχρι και η αστυνομία δεν μπορεί να εξιχνιάσει.
Ο Sherlock μας συστήνεται ως σύμβουλος ντετέκτιβ και ο John ως στρατιωτικός γιατρός. Αυτοί οι δύο γνωρίζονται από έναν κοινό γνωστό και καταλήγουν να συγκατοικήσουν σε ένα διαμέρισμα στην οδό Baker 221 B . Και ενώ εξ αρχής πιστεύεις ότι δεν μπορεί να υπάρχει τίποτα κοινό ανάμεσα τους πολύ σύντομα συνειδητοποιείς πως και οι δύο έχουν έναν έρωτα με τις ιστορίες μυστηρίου, ο καθένας είναι διαφορετικά ερωτευμένος με αυτές αλλά αυτό δεν τους στέκεται εμπόδιο.
Ο Sherlock ζει μέσα από αυτές, τις ανιμετωπίζει σαν ένα παιχνίδι μέσα από το οποίο πάντα βγαίνει νικητής, κάτι σαν κλέφτες και αστυνόμους, δεν δέχεται χρήματα και αυτό όχι γιατί είναι αυτάρκης, αλλά γιατί ο μόνος λόγος που λύνει τις υποθέσεις είναι ο εαυτός του, η προσωπική χαρά και ικανοποίηση που του προσφέρουν. Ο John από την άλλη δεν είναι ανώτερος χρημάτων, τα δέχεται με ευχαρίστηση, ενώ ταυτόχρονα τον ενδιαφέρει και η δόξα. Γι αυτό ξεκινάει να γράφει σε ένα blog όλες τις επιτυχίες του αχτύπητου αυτού διδύμου. Πολύ σύντομα όλος ο κόσμος έρχεται σε επαφή μαζί τους για να τους λύσουν τα προσωπικά τους προβλήματα, από ερωτικά τρίγωνα έως και υποθέσεις παγκοσμίου βεληνεκές.
Μην κάνετε το λάθος να πιστέψετε πως ο Sherlock είναι ένας απλά έξυπνος άνθρωπος, όπως ο Profesor από τo La casa de Papel. Κατέχει ικανότητες που ένας άνθρωπος δεν μπορεί να τις κατέχει, είναι το 1 στο 1.000.000. Μπορεί μόνο με ένα βλέμμα να σου πει με κάθε λεπτομέρεια τι έκανες χθες το βράδυ, πόσα αδέρφια έχεις, ακόμα και τι έφαγες για πρωινό. Ανατρέχει όποτε εκείνος θέλει, κάνοντας τη χαρακτηριστική κίνηση με τα χέρια του, στο παλάτι του μυαλού του, εκεί που εμπεριέχονται όλες οι πληροφορίες που χρειάζεται. Μπορεί να μην ξέρει ότι η γη περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο, γιατί δεν του χρειάζεται και πουθενά, αλλά μπορεί και έχει χαρτογραφημένους στο μυαλό του όλους τους δρόμους του Λονδίνου, γιατί αυτό του χρειάζεται. Δυσκολεύεται να αναπτύξει ανθρώπινες σχέσεις, καθώς είναι ένα λειτουργικός κοινωνιοπαθής, όπως πολύ συχνά μας υπενθυμίζει, αλλά αν αγαπήσει, κάνει θυσίες τέτοιες που σπάνια βλέπεις σε ανθρώπους.
Καταλαβαίνετε ότι μπορώ να γράφω ολόκληρες ώρες για αυτόν τον τύπο που με έχει κάνει να θέλω να τον γνωρίσω και να τον κάνω κολλητό μου. Αλλά ας μιλήσω για κάτι πέρα από την υπόθεση και το σενάριο, ας μιλήσω για την υποκριτική και την σκηνοθεσία που όλα αυτά μαζί οφείλονται για την δημιουργία αυτού του χαρακτήρα. O Benedict Cumberbatch, δίνει στον ρόλο μια διαφορετική πνοή από αυτή που είχαμε συνηθίσει από τον Robert Downey. Ο Benedict δεν ενδιαφέρεται να είναι γοητευτικός και αρρενωπός, η ιδιότητα του ως ντετέκτιβ ξεπερνά αυτή του άντρα. Δεν είναι μόνο έξυπνος αλλά πλησιάζει στα όρια του σπαστικού θεότρελου που ξέρει τα πάντα, ενώ η επιρροή του από τα ναρκωτικά είναι κάτι που πολλές φορές τον βοηθά να δώσει απάντηση στις ερωτήσεις του αλλά άλλες τον κρατάει πίσω. Δεν τα πάει καλά με την καθαριότητα και δεν τον απασχολεί η εικόνα του μέχρι τη στιγμή που θα χρειαστεί να φορέσει το χαρακτηριστικό του καπέλο για να τον φωτογραφίσουν οι δημοσιογράφοι με τον φίλο του John.
Τον John παίζει ο Martin Freeman, ο οποίος μπορεί πολύ εύκολα να τραβήξει την προσοχή και να μην επισκιαστεί από τον ρόλο του Sherlock, πολλές φορές εκνευρίζεται από τον τελευταίο, αλλά πάντα είναι εκεί για να τον βγάλει από την δύσκολη θέση και να τον βοηθήσει. Είναι αυτός που κρατάει τις ισορροπίες και που θυμίζει στον Sherlock την ανθρώπινη όψη των πραγμάτων.
Η σκηνοθεσία οφείλεται στην συνεργασία διαφόρων σκηνοθετών ενώ οι δημιουργοί της σειράς είναι οι Steven Moffat και Mark Gatiss. Η αλήθεια είναι πως στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση, όσο καλή και αν είναι η υποκριτική των ηθοποιών αν η σκηνοθεσία δεν είναι η κατάλληλη τότε η ταινία ή η σειρά δεν έχει το ίδιο αποτέλεσμα. Συγκεκριμένα, πέρα από τα σκηνικά, την φωτογραφία, τα χρώματα και το soundtrack- δεν λέει να ξεκολλήσει από το μυαλό μου-που ήταν εξαιρετικά και σε έβαζαν στο κλίμα του μυστηρίου, ο τρόπος που παρουσιάζονταν οι σκέψεις του Holmes έδιναν ένα τεράστιο πλεονέκτημα στο να αποδοθεί το μεγαλείο του μυαλού του.
Ο Shelock είναι μια σειρά που θα σε ταξιδέψει. Σε προειδοποιώ(!), δεν είναι μια σειρά που δεν χρειάζεται την προσοχή σου, αντίθετα χρειάζεται να είσαι ολόκληρος εκεί, γιατί οι εξελίξεις τρέχουν γρήγορα, τα στοιχεία είναι πολλά και καλό είναι να κατανοείς απόλυτα την πορεία της λύσης του κάθε μυστηρίου για να μπορέσεις να μπεις απόλυτα στο κλίμα και να ευχαριστηθείς τη σειρά, τόσο όσο την ευχαριστήθηκα και εγώ.
Η σειρά που έχεις…13 λόγους να δεις
Δες τη σελίδα μας στο Facebook
Δες το προφίλ μας στο Instagam
