Η ταινία « Άρωμα γυναίκας», του 1998 σε σκηνοθεσία του Μάρτιν Μπέστ, αφορά στην ιστορία του Τσάρλι, ενός νέου μαθητή (Κρις ο’ Ντάνιελ) που προσλαμβάνεται ως βοηθός ενός τυφλού, δύστροπου συνταξιούχου στρατιωτικού (Αλ Πατσίνο). Μέσα από τη διάδραση των δύο ατόμων και τις ιδιόμορφες ισορροπίες στη σχέση τους αλλά και τις αντιφάσεις αναδύεται μια πληθώρα εννοιών, ένα εγκώμιο προς τη ζωή.
Πρόκειται για μια εξαιρετική ταινία με την οποία ο Αλ Πατσίνο με τη μοναδική ερμηνεία του απέσπασε το Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου.
Στην ταινία « Άρωμα γυναίκας», ο μύθος έχει μία φιλοσοφική χροιά, υποδεικνύει ότι μέσα από την αλληλεγγύη , την προσφορά και ένα ανάλογο σύστημα αξιών η ζωή αποκτά νόημα. Μέσα από την αλληλεπίδραση του Συνταγματάρχη και του Τσάρλι, αποτυπώνεται η αξία της ζωής, μέσα από ένα ταξίδι εκθειάζεται η ομορφιά της στην απόλυτη απλότητα και τον πλούτο των εκφάνσεων της. Αυτό γίνεται αντιληπτό κυρίως από τον κόσμο των αισθήσεων, από τις αντιδράσεις των ηρώων και κατά πρώτο λόγο του Συνταγματάρχη, χωρίς να υποβιβάζεται βέβαια η στιχομυθία . Με τις προστριβές των ηρώων νοηματοδοτείται ξανά η ζωή τους, κερδίζουν αισιοδοξία, κατά κάποιο τρόπο ο ένας βοηθά τον άλλο να βγει από το προσωπικό του τέλμα. Ο Συνταγματάρχης δεν αυτοκτονεί. Ο Τσάρλι δεν αποβάλλεται. Η ζωή λοιπόν είναι πολύτιμη και δίνει διεξόδους.
Καθημερινά ερχόμαστε αντιμέτωποι με ποικίλες διαφορετικές προκλήσεις. Καλούμαστε να αντεπεξέλθουμε σε δύσκολες καταστάσεις και ίσως κλονίζεται η ελπίδα και η αισιοδοξία μας. Όταν τα αποθέματα δύναμης εξαντλούνται, αξίζει να ανατρέχουμε σε τέτοιες ιστορίες. Παρά τις αντιξοότητες να υπενθυμίζουμε στους εαυτούς μας ότι πρέπει να συνεχίσουμε γιατί μόνον έτσι φτάνουμε στη λύτρωση.Επιπλέον όταν και εμείς βρεθούμε στη θέση του κριτή οφείλουμε να δίνουμε ευκαιρίες. Όλοι οι άνθρωποι έχουν κάτι να δώσουν, κάτι να προσφέρουν. Όλοι έχουμε ποιότητες αρκεί να μας δοθεί η ευκαιρία να τις αξιοποιήσουμε ή απλά εμείς οι ίδιοι να δώσουμε στους εαυτούς μας λίγο θάρρος.
2
