Δεν είναι άλλη μια κοινότυπη προσέγγιση του τρόμου. Ούτε μια σειρά που σκοπεύει να βαδίσει στα στάνταρς κάποιου εμπορικοποιημένου εγχειρήματος. Πρόκειται για το “Marianne”, τη νέα σειρά του Netflix που έκανε τους θεατές απ’ τον φόβο τους… να παραμιλούν ξόρκια και κατάρες στα γαλλικά.
Η καταξιωμένη συγγραφέας Emma Larsimon κλείνει ένα τεράστιο κεφάλαιο απ’ τη ζωή της, παρουσιάζοντας το τελευταίο της έργο από τη σειρά βιβλίων όπου πρωταγωνιστεί η μάγισσα Marianne. Ένα φρικτό συμβάν που θα λάβει χώρα μπροστά στα μάτια της Emma και των συνεργατών της, θα οδηγήσει την ευκατάστατη νοβελίστα στη γενέτηρα της, στο Elden, προκειμένου να εξηγήσει τις ανορθόδοξες συμπεριφορές των συντοπιτών της. Στη πραγματικότητα τα γεγονότα θα αναδυθούν πολύ χειρότερα από ότι θα τολμήσει να φανταστεί, καθώς οι πιο σκοτεινοί εφιάλτες της, όχι μόνο συνδέονται με τα βιβλία και την έμπνευση της, αλλά αρχίζουν να ζωντανεύουν στον αληθινό κόσμο.
Δεν είναι η πρώτη φορά που μια σειρά ή ταινία πασχίζει να αγγίξει τους πιο απόκρυφους φόβους του ανθρώπου, είναι όμως η πρώτη φορά που αυτό συμβαίνει με τέτοια επιτυχία. Έπειτα από πολλά χρόνια -ίσως και δεκαετίες- πίσω από τα τρομακτικά και επικείμενα jump scares και τις πεπιεσμένες σκηνές -σωματικής ή ψυχολογικής- βίας, δημιουργείται ένα σενάριο δομημένο αναχρονιστικά μα και σύγχρονα, ρεαλιστικά και μη. Μια σκληρή ιστορία που τελειοποιείται απ’ τη πλούσια σε αντιθέσεις σκηνοθεσία, δίνει σάρκα και οστά στο ζοφερό παρελθόν μιας έφηβης παρέας, που αψηφώντας τον κίνδυνο επωμίζονται τις κατάρες της μάγισσας, οι οποίες φαίνεται να βαστούν καλά ακόμη και στο παρόν τους, δεκαπέντε χρόνια μετά. Απ’ τη μια το θρησκευτικό στοιχείο κυριαρχεί στο πρωταρχικό ημισφαίριο της υπόθεσης σαν να θέλει να επιβληθεί και να προλάβει το χρόνο σε ό,τι ακολουθεί, η συνέχεια ωστόσο φτάνει να ισορροπεί μεταξύ ζωής και θανάτου. Δεν είναι λίγοι όσοι απέρριψαν το “Marianne” εξαιτίας της γαλλικής παραγωγής, θεωρώντας πως οποιαδήποτε τέτοια συσχέτιση θα έφερνε πάνω της τη ρετσινιά της “κολτούρας” ή της “ψευτοκολτούρας”. Κι όμως, τα μέτρα και τα σταθμά ήρθαν πιο κοντά στην ευρωπαϊκή τέχνη και “παράδοση”, δίχως βέβαια η σειρά να χάνει τη παραμικρή αξία της βαρύτητας της γαλλικής καλλιέργειας. Μια πληθώρα άγριων τοπίων απ’ τη Βρετάνη της Γαλλίας (καθώς Elden δεν υπάρχει), παντρεύουν το μυστήριο με την απόλυτη φυσιολατρία, καθιστώντας έτσι τις προσδοκίες των θεατών ακόμη υψηλότερα και σαφώς με πιο ποικίλο και ενεργό περιεχόμενο.
Στην απόλυτη ιστορία τρόμου, όπου η αρχή και το τέλος προδιαγράφονται δυσοίωνα θα υπάρξει δεύτερη σεζόν στα τέλη του 2020 και προφανώς θα κάνει τη πρεμιέρα της κάποια Παρασκευή και 13 όπως συνέβη και με τη πρώτη. Το μόνο σίγουρο είναι πως η Victoire Du Bois θα είναι και πάλι το πρωταγωνιστικό πρόσωπο και ποιος ξέρει; Ίσως η Marianne επιστρέψει…
