Είχε προηγηθεί εκείνη η συζήτηση με τους γονείς σου και μάλλον και με κάποια οικογενειακά σου πρόσωπα, πριν μπεις στα social media και τυχαία πέσει μπροστά στα μάτια σου αυτό εδώ το άρθρο. Ξέρεις είναι από εκείνες τις τυχαίες συμπτώσεις που σκέφτεσαι πως κάποια ανώτερη δύναμη, είναι σίγουρο αυτό, ενώνει τις δικές σου σκέψεις και ανησυχίες με κάποιου άλλου ατόμου σε κάποια άλλη γωνιά της γης. Είναι και άλλο άτομο που ψάχνει να βρει λύσεις σε θέματα που το απασχολούν στον ίδιο βαθμό με εσένα. Σκέφτεσαι επίσης μα πως γίνεται κανείς να μην με καταλαβαίνει, τόσο πρωτοποριακά είναι όλα όσα έχω σχεδιάσει στο μυαλό μου και θέλω να πραγματοποιήσω.
Κάπως έτσι λοιπόν καταλήγεις να σηκώνεσαι κατσουφιασμένος από κάθε οικογενειακό τραπέζι και όχι μόνο οικογενειακό αλλά και από κάπου που δεν δέχονται τις απόψεις σου, επειδή εκείνοι “θα έπρατταν αλλιώς” και “μάλλον δεν θα πετύχει αυτό που σκέφτεσαι να κάνεις, γιατί η δική μας κοινωνία είναι μικρή” αλλά και γιατί δεν “κάνεις πραγματικότητα όσα θέλουν εκείνοι να δουν από εσένα”. Εσύ απεχθάνεσαι όμως, οτιδήποτε το χαρακτηρίζει η σταθερότητα, η επαναλιψημότητα, η καθημερινότητα. Αυτό που είναι πνιγμένο στην ρουτίνα και απαλλαγμένο από προκλήσεις. Στην αντίπερα όχθη από εσένα θα δεις ανθρώπους που σας χωρίζουν πάνω από δύο δεκαετίες, ανθρώπους που έχουν κατασταλάξει πλέον στο τι ζητούσαν από τη ζωή και στο τι πήραν από αυτή και τώρα πια δεν τους ξεβολεύει τίποτα. Κάθονται εκεί κρίνοντας κάθε νέο εγχείρημα.
Στην άλλη πλευρά όμως θα δεις ανθρώπους αναψοκοκκινισμένους, ανθρώπους που δεν βολεύονται πουθενά. Επιλέγουν την μία στιγμή και την άλλη αλλάζουν γνώμη γιατί κάτι δεν τους άρεσε, κάτι δεν τους γέμιζε, ούτε τους ικανοποιούσε. Άτομα που έχουν συνέχεια νέες ιδέες για εγχειρήματα, δεν φοβούνται να εκφραστούν και να πάνε κόντρα σε κάθε κατεστημένο. Ξέρουν εξ αρχής ότι θα βρουν τείχος μπροστά τους μα ελπίζουν πως με ήρεμο και διαλλακτικό τρόπο θα καταφέρουν να πείσουν για τη επιτυχία ή έστω την προσπάθεια να τους στηρίξουν πρώτα οι δικοί τους άνθρωποι. Ύστερα έρχεται η πιθανή αναγνώριση από τους γύρω τους, καθώς η πίστη η δική τους και του περιβάλλοντος τους αντανακλάται και πιο έξω. Ξέρεις…πάντα όταν πιστεύουμε σε κάτι έρχεται η στιγμή που θα πραγματοποιηθεί και ως δια μαγείας θα νιώσουμε πλήρεις και δυνατοί να συνεχίσουμε.
Με αυτό τον τρόπο λοιπόν κινείται η κοινωνία μας. Πάνω σε δύο τροχούς που κατευθύνονται σε διαφορετική τροχιά ο καθένας. Η κοινωνία των δύο ταχυτήτων θα αρχίσει να εξαλείφεται την στιγμή που θα καταλάβουνε οι παλιοί ότι πρέπει να στηρίξουν και να ενθαρρύνουν τους νέους να δημιουργούν, να παλεύουν, να πρωτοπορούν, να δοκιμάζουν, να πειραματίζονται, να αποφασίζουν και ύστερα να αναλαμβάνουν δράση. Νέοι και νέες στην δική μας ηλικία, γεννημένοι στα τέλη της δεκαετίας του ’90 αλλά και οι λίγο πιο μεγάλοι οφείλουμαι να αναλάβουμε δράση. Καμπάνιες και διάφορα project, που να προβάλλουν νέες ιδεές και καινοτομίες. Έχουμε και εμείς μερίδιο ευθύνης για την αρνητική στάση των μεγαλύτερων. Εφησυχαζόμαστε και επαναπαυόμαστε στο όνομα της οικονομικής κρίσης με την οποία παλεύουμε, χρόνια.
Είσαι νέος και το αίμα σου πρέπει να βράζει. Νιώσε κάθε χτύπο και κάθε επιθυμία σου. Σήκω από την καρέκλα την ριμάδα που λιάζεσαι πίνοντας τον 10 καφέ για αυτή την εβδομάδα, μαζευτείτε όλη η παρέα μαζί και αναζητήστε. Ψαχτείτε πάνω σε αυτό που έχετε σπουδάσει και φυσικά όχι μόνο εκεί αλλά και στα χόμπι που ο καθένας ακολουθεί. Συνδυάστε όλα αυτά μαζί, ξενυχτώντας πάνω από ένα τραπέζι και κάτω από μία λάμπα φθορίου. Έπειτα πήγαινε μπροστά στους γονείς σου και πες “πατέρα, εμείς αποφασίσαμε να κάνουμε αυτό”. Πίστεψε το εσύ πρώτα για να μπορέσει να το πιστέψει και αυτός ο έρμος που ώρα παλεύει να καταλάβει τι του λες.
Αφού λοιπόν καταφέρεις να του εξηγήσεις τι με πολύ κόπο κα πείσμα θα ξεκινήσεις η σκυτάλη περνάει στα χέρια του. Οφείλει να σε στηρίξει και να διακρίνει τη φλόγα και το πάθος στα μάτια σου. Αξίζει να κάνει την προσπάθεια να πιστέψει σε σένα, ότι και αν έχεις σχεδιάσει και όσο ριψοκίνδυνο και αν φαίνεται. Όσο διαφορετικό και έξω από τα νερά είναι για την τοπική κοινωνία. Ξέρεις πως θα είναι εκεί επειδή σε αγαπάει αλλά χρειάζεται να του δοθούν κίνητρα και μία ευκαιρία να ενταχθεί στο σήμερα.
Όλοι φέρουμε μερίδιο ευθύνης για την σημερινή κατάσταση, η οποία δεν μπορεί να εξαντληθεί, όσα άρθρα και δημοσιογραφικά κείμενα κι αν γραφτούν. Υπάρχει ανάγκη να αναλάβουμε δράση, σε όποια ηλικία και αν βρισκόμαστε. Μπορείς να δράσεις; Δράσε. Μπορείς να στηρίξεις; Στήριξε. Αρκεί κανένας μας να μην κάθεται ¨στα αυγά¨ του περιμένοντας κάποιος άλλος να τον σώσει. Απόλυτη συνεργασία και πείσμα. Λέξεις κλειδιά. Χωρίς τους νέους στο προσκήνιο, τίποτα δεν θα σωθεί. Να το θυμάσαι.
Εμπρός σήκω έχουμε δουλειά να κάνουμε!!!!
