Είναι ένα σύντομο έργο που αποτελεί δείγμα την ανθρώπινης κατάπτωσης με φόντο τις ιστορικές μεταβολές που βιώνει η χώρα το ταραγμένο καλοκαίρι του 1974.
Δραματικός χώρος του μυθιστορήματος είναι η πόλη της Αθήνας. “Ο χάρτινος Σεπτέμβρης της καρδιάς μας” δεν αποτελεί απλά μια αναφορά των ιστορικών συνθηκών και γεγονότων της μεταπολίτευσης. Παράλληλα αυτή τη χρονική στιγμή δοκιμάζονται οι χαρακτήρες του βιβλίου που βλέπουν τη ζωή τους να χάνει την ισορροπία της. Οι έννοιες της ζωής, του έρωτα και του θανάτου συνθέτουν την πλοκή του μυθιστορήματος. Ο αφηγητής δεν είναι αποστασιοποιημένος αλλά είναι μέρος της πλοκής του μυθιστορήματος. Οι χαρακτήρες του βιβλίου διακρίνονται από κρυφά πάθη και συναισθήματα.
Περιγράφεται η μετάβαση από την μια εποχή σε μια άλλη, που την χαρακτηρίζουν συναισθήματα κενού και απώλειας ενός αγαπημένου προσώπου, της κόρης που απέκτησε ο κεντρικός χαρακτήρας της ιστορίας με τον νεανικό του έρωτα, την Φανή , το δεύτερο βασικό πρόσωπο του μυθιστορήματος. Πιο συγκεκριμένα, η τελετή της κηδείας της κόρης τους αποτελεί ένα γεγονός- σταθμό που σηματοδοτεί πολλές εξελίξεις όπου και εμφανίζεται μετά από αρκετά χρόνια, ο Αντώνης, το τρίτο πρόσωπο του έργου.
Την αφήγηση διακόπτουν οι αναμνήσεις του κεντρικού προσώπου από τα νεανικά του χρόνια και τα πρώτα χρόνια σχέσης του με τη Φανή. Με αυτόν τον τρόπο φαίνεται πως οι νεανικές του εμπειρίες παραμένουν ζωντανές στην μνήμη του. Η γλώσσα του έργου είναι ποιητική, με έντονο το λυρικό στοιχείο, κάτι που γίνεται φανερό και στον τίτλο του μυθιστορήματος το οποίο προέρχεται από τραγούδι.
“Η πανσέληνος είναι το τελευταίο φεγγάρι και πρέπει να σβηστεί παίρνοντας μαζί της τις περισσότερες αναμνήσεις από τη γη. Καλές και κακές. Μόνο που τα φεγγάρια δεν κρίνουν με τα ανθρώπινα κριτήρια τα γεγονότα.”
Εν κατακλείδι, ο συγγραφέας παρουσιάζει λεπτομέρειες και πτυχές της ελληνικής κοινωνίας της μεταπολίτευσης. Ο κεντρικός ήρωας χαρακτηρίζεται από απόγνωση και έλλειψη ταυτότητας. Βλέποντας τον κεντρικό ήρωα να ζει τις δραματικές συνέπειες της εγκατάλειψης και της απώλειας ο αναγνώστης συμμετέχει σε αυτό που βιώνει και συμπάσχει. Το ενδιαφέρον μένει αμείωτο ως την τελευταία σελίδα. Διαχρονικό.
Εμείς ολομόναχοι στον έρωτα, στη ζωή, στο θάνατο και στους μεγάλους αποχαιρετισμούς. Τότε που ήμασταν ακόμα νέοι, αλλά έπρεπε να αποκτήσουμε γρήγορα τη σοφία των δοκιμασμένων -και περισσότερο εγώ που, όπως έλεγε και η Φανή, κυνηγούσα τα φαντάσματα της αγάπης μέσα στα παραμύθια μιας ένοχης αθωότητας..
Παρόμοια Άρθρα:
Ακολουθήστε τις σελίδες μας σε Facebook και Instagram
[…] Ο χάρτινος Σεπτέμβρης της καρδιάς μας, Γιάννης Ξανθούλ… […]
[…] Ο χάρτινος Σεπτέμβρης της καρδιάς μας, Γιάννης Ξανθούλ… […]
[…] Ο χάρτινος Σεπτέμβρης της καρδιάς μας, Γιάννης Ξανθούλ… […]