Πρόσφατα έτυχε να έχω μια συζήτηση με έναν φίλο για τους γκέι, τους τράνσεξουαλ και γενικά η συζήτηση κατέληξε σε πάσης φύσεων διαφορετικούς ανθρώπους από εμάς. Δεν ξέρω αν και πως πρέπει να αγγίξω το θέμα του ρατσισμού. Αλλά είμαι άνθρωπος και ζω σε αυτήν την κοινωνία και θεωρώ τουλάχιστον χρέος μου να μιλάω και δημόσια για ό,τι δεν μου αρέσει και θέλω να αλλάξει σε αυτός τον τόπο.
Δεν μπορώ να δεχτώ πως είναι σωστό να υποτιμάμε ή να χλευάζουμε ό,τι δεν μπορούμε να καταλάβουμε. Και δεν χωράει το μυαλό μου πως υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να σεβαστούν μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων όπως οι ομοφυλόφιλοι. Άνθρωποι με σεξουαλική προτίμηση στο ίδιο φύλο υπήρχαν από τον καιρό που υπάρχει ο κόσμος όμως θέλουμε να εξελίξουμε την ζωή μας χωρίς ποτέ να θεωρούμε σημαντικό να εξελίξουμε το ίδιο και το μυαλό μας. Δεν λέμε να καταλάβουμε πως τα παιδιά μας στα προσεχή χρόνια μπορεί να βρίσκονται στη θέση που βρίσκονται τώρα όσοι κοροϊδεύουμε. Αξίζει να πουλάμε την ανθρωπιά μας μονό και μόνο επειδή το μυαλό μας παραμένει στενό τόσο όσο να μην μπορεί να την δεχτεί;
Υπάρχει και κάτι που λέγεται ενσυναίσθηση και λείπει. Υπάρχει και η ομόνοια εκτός από το συνεχή και άτρωτο διαμερισμό και υπάρχουν τόσο πολλά και τόσοι πολλοί που μας χωρίζουν που οφείλουμε να παλεύουμε με αίσθημα προσωπικής ευθύνης για ό,τι μας χαλά την ημέρα. Να φτιάχνεις τις συνθήκες που αύριο θα θέλεις να βρει και μέσα σε αυτές να ζήσει το παιδί σου.
Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να σταματήσω ποτέ να γράφω για την ανθρωπιά που βλέπω ή όχι γύρω μου αλλά αποδίδω τα μέγιστα σε όποιο το τολμά. Και πάντα θα το κάνω.
3
