Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ Και Ο Σκηνοθετικός Του Κόσμος

Σημείο σταθμό για την Έβδομη Τέχνη, υπήρξε ο Βρετανός σκηνοθέτης Άλφρεντ Χίτσκοκ, γνωστός και ως “Άρχοντας του σασπένς”. Με δεκάδες επιτυχίες στο βιογραφικό του, ο εκκεντρικός σκηνοθέτης άλλαξε τα τότε δεδομένα του “Τρόμου” και με τον ιδιόρρυθμο χαρακτήρα του κατάφερε να μείνει στην ιστορία ως ένας απ’ τους πιο μυστηριώδης ανθρώπους που πέρασε από το Χόλιγουντ.

Η ΑΡΧΗ ΤΟΥ

Γεννημένος στο Ιστ Εντ του Λονδίνου στις 13 Αυγούστου 1899, οι πρώτες του σπουδές επικεντρώθηκαν στη μηχανική και στην ηλεκτρολογία. Ο καλλιτεχνικός χώρος ωστόσο τον κέρδισε γρήγορα, με αποτέλεσμα να παρακολουθεί μαθήματα στη Σχολή Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Η ευκαιρία για το μεγάλο βήμα του δόθηκε όταν ο σκηνοθέτης του Αlways Tell Your Wife αρρώστησε και τα ηνία πήρε ο Χίτσκοκ. Ουσιαστικά, η καριέρα του άρχισε να μετρά από το 1925, όταν σκηνοθέτησε τη βωβή ταινία Pleasure Garden, γνωστοποιώντας εξ’ αρχής τις “Χιτσκοκικές διαθέσεις” που έμελλαν να γνωρίσουν το Χόλιγουντ το 1940, όταν ανέλαβε την Οσκαρική Ρεβέκκα.

Η ΑΝΟΔΟΣ

Μέχρι ο Χίτσκοκ να σκηνοθετήσει το “Ψυχώ“, το 1960, μία από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών, ήδη είχε κερδίσει τη δόξα και την αναγνώριση που του αναλογούσε. Για δύο δεκαετίες σκηνοθετούσε το ένα “διαμάντι” μετά το άλλο, έχοντας στο μανίκι του τους μεγαλύτερους άσσους ηθοποιών, όπως τη Grace Kelly, τη συνήθως γοητευτική και οξυδερκή γυναίκα που πάντα οδηγούσε στη λύση του μυστηρίου (Rear Window, To Catch A Thief), τη Joan Fontaine, το τέλειο “θύμα” στη ταινία Ρεβέκκα, τον Cary Grand, τον James Stewart, τη Marlene Dietrich και άλλα μεγάλα ονόματα του βωβού και του τότε σύγχρονου κινηματογράφου, τα οποία πλάι στον Χίτσκοκ αναδείχθηκαν και συνέχισαν μια λαμπρή πορεία. Να σημειωθεί πως ο Χίτσκοκ λάτρευε να εμφανίζεται έστω και για ελάχιστα στις ταινίες του. Έτσι, υπάρχουν εμφανίσεις καμέο του σε 40 από τις 52 διασωζώμενες δουλειές του.

Αγαπημένη θεματολογία του Χίτσκοκ ήταν η αγωνία, το μυστήριο, το έγκλημα, η ζήλια, η ίντριγκα. Και όλα αυτά δοσμένα με τρόπο ελκυστικό και πάντα ρεαλιστικό, μακριά από ωμή βία και “παρατραβηγμένες” σκηνές. Οι τεχνικές του, τόσο στη σκηνοθεσία, όσο και στην επιλογή σεναρίων -τα περισσότερα ήταν από νουβέλες και μυθιστορήματα άλλωστε- έχουν μείνει στην ιστορία με τον όρο “Χιτσκοκικά στοιχεία” και αποτέλεσαν το εναρκτήριο λάκτισμα για τη σύγχρονη σκηνοθεσία και την παγίωση του Θρίλερ με τη σημερινή μορφή.

ΕΝΑΣ ΠΕΡΙΕΡΓΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Οι φήμες θέλουν τον Χίτσκοκ μισογύνη. Μια θεωρία όχι και τόσο αβάσιμη, αφού κάθε γυναίκα, κάθε ξανθιά γυναίκα θα έλεγε όποιος που έχει παρατηρήσει τις επιλογές του σκηνοθέτη, που συνεργάστηκε μαζί του, ισχυρίστηκε πως στη δουλειά ήταν άκρως πιεστικός και παράλογα απαιτητικός. Τη φήμη ενισχύει η συμπεριφορά του απέναντι στη πρωταγωνίστρια των ταινιών Τα Πουλιά και Marnie, Tippi Hedren. Ο Χίτσκοκ είχε γίνει εμμονικός μαζί της, της απαγόρευε να κλείνει μελλοντικές συνεργασίες, τη παρακολουθούσε στη προσωπική της ζωή και τέλος δε δίστασε να τη βασανίσει. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων από “Τα Πουλιά“, ενώ είχε συμφωνηθεί πως τα πουλιά που θα “συμπρωταγωνιστούσαν” μαζί της θα ήταν ψεύτικα και δε θα άγγιζαν το σώμα της, ο Χίτσκοκ τελευταία στιγμή τα αντικατέστησε με αληθινά τα οποία όρμησαν και τσίμπησαν την ηθοποιό.

Ένας λόγος που ο Χίτσκοκ δεν έμαθε ποτέ να οδηγεί, ήταν επειδή φοβόταν τους αστυνομικούς, κι αυτό εξαιτίας ενός παιδικού τραύματος, όπου ο ίδιος ο πατέρας του τον τιμώρησε κλείνοντας τον για ώρες μέσα σε κρατητήριο. Όπως επίσης ο Χίτσκοκ σιχαινόταν τα αυγά και πιο συγκεκριμένα τον αηδίαζε η εικόνα του σπασμένου κρόκου στο πιάτο.

Όταν κυκλοφόρησε το “Ψυχώ“, ο σκηνοθέτης προσπάθησε να αγοράσει όλα τα βιβλία με τον ομώνυμο τίτλο του Robert Bloch στο οποίο βασίστηκε η ταινία, για να μη γνωρίζει ο κόσμος το τέλος. Φυσικά δε τα κατάφερε…

Τέλος, ο Άλφρεντ Χίτσκοκ παραδέχτηκε πως με τη σύζυγο του σενευρέθηκαν μονάχα μία φορά, με αποτέλεσμα τη κόρη τους. Όπως υποστήριξε, η διαδικασία του σεξ του φάνηκε δυσάρεστη και δεν ήθελε να την επαναλάβει ποτέ. Ήταν ωστόσο μεγάλος οπαδός της ηδονοβλεψίας.

Ο σπουδαίος σκηνοθέτης υπήρξε υποψήφιος για Όσκαρ σκηνοθεσίας πέντε φορές, ωστόσο δε το κέρδισε ποτέ. Το 1968 του δόθηκε το τιμητικό βραβείο Έρβιν Θαλμπεργκ για τη συνεισφορά του στον κινηματογράφο. Έφυγε μια ημέρα σαν κι αυτή, στις 29 Απριλίου 1980, αφήνοντας πίσω του μια τεράστια κληρονομιά στην Έβδομη Τέχνη και στον πολιτισμό.

Διαβάζοντας Το Πράσινο Μίλι Του Stephen King

Δες τη σελίδα μας στο Facebook