It’s Such A Beautiful Day: φιλοσοφικά σκίτσα

Δεν υπάρχει εύκολος τρόπος να περιγράψει κανείς το It’s Such A Beautiful Day. Είναι αρκετά περίπλοκη ταινία για να μπορούμε να την κατατάξουμε ανάμεσα στις σουρεαλιστικές μαύρες κωμωδίες. Αρκετά βαριά για να την αποκαλέσουμε φιλοσοφική. Αρκετά απλή και κατανοητή για την ονομάσουμε καρτούν. Μέσα από ασπρόμαυρο γραμμικό σχέδιο, μας εισάγει στον κόσμο ενός καθημερινού ανθρώπου, του Bill. Από την πρώτη κιόλας σκηνή, είναι προφανές ότι ο Bill είναι ένας χαρακτήρας με τον οποίο μπορεί να ταυτιστεί οποιοσδήποτε. Τον βλέπουμε να περπατάει στο πεζοδρόμιο, να συναντιέται με έναν γνωστό του και μέσα σε δευτερόλεπτα που φαντάζουν αιώνες, να αναρωτιέται αν θα έπρεπε να χαιρετήσει ή όχι. Ο Don Hertzfeldt εκ προοιμίου παρουσιάζει το περίπλοκα απλό τοπίο.

Η ιστορία

Το It’s Such A Beautiful Day είναι μια 60λεπτη ταινία, που συναπαρτίζεται από τρεις ταινίες μικρού μήκους: Everything Will Be Okay (2006), I Am So Proud Of You (2008) και It’s Such A Beautiful Day (2011). Εξερευνά το ζήτημα της θνησιμότητας και την δυσκολία του ανθρώπου να συμβιβαστεί με το αναπόφευκτο τέλος, ταυτόχρονα τονίζοντας τη σημασία του να “ζούμε στη στιγμή”. Ο Bill φοβάται τον θάνατο, όπως οι περισσότεροι από εμάς. Περνά, μάλιστα, ώρες σκεπτόμενος τη θνησιμότητά του. Φοβάται τόσο πολύ που δεν μπορεί να ζήσει. Ο Bill, επίσης, πάσχει από κάποιου είδους ασθένεια του νευρικού συστήματος, που επηρεάζει τις αναμνήσεις του.

Με αυτό το σκοτεινό και φιλοσοφικό ζήτημα να πλανάται σε κάθε καρέ, το φιλμ μας ταξιδεύει στο παρόν και στο παρελθόν του χαρακτήρα, ακόμη και στην παιδική του ηλικία. Μαθαίνουμε για την οικογένειά του και τις αλλόκοτες ιστορίες των μελών της. Για αστεία και ασύνδετα περιστατικά που πολλές φορές δεν έχουν κανένα νόημα, μηδεμία λογική.

Όσο όμως η πλοκή εστιάζει στον πρωταγωνιστή μας, συνειδητοποιούμε ότι η καθημερινότητά του είναι τρομακτικά μονότονη. Φαίνεται να αποτελείται από βόλτες στη γειτονιά του και ψώνια από το σούπερ μάρκετ. Μόνο όταν η ασθένειά του χειροτερεύει, ο Bill συνειδητοποιεί ότι δεν έχει καταφέρει να ζήσει πραγματικά. Αρχίζει να κάνει όλα όσα ανέβαλε και να βλέπει, να ακούει, να ζει όσο περισσότερα μπορεί. Για αυτόν, πλέον, το παρελθόν συγκεχυμένο, αβέβαιο, αναξιόπιστο. Η μόνη επιλογή είναι να βιώνει το παρόν, να απορροφά όσα περισσότερα γίνεται, προτού θολώσουν και, τελικά, χαθούν. Το πιο αστείο – και τραγικό, είναι ότι μόνο όταν συνειδητοποιεί την εφήμερη φύση των αναμνήσεων, καταφέρνει να εκτιμήσει τις εμπειρίες του ως τέτοιες και όχι ως αρχείο στο οποίο μπορεί να ανατρέξει.

Εν τέλει, ο Bill δεν μετανιώνει για τίποτα. Αισθάνεται πλήρης και έτοιμος να αφήσει αυτόν τον κόσμο. Η πραγματική ευτυχία δεν βρίσκεται σε μια ατελείωτη, αιώνια ζωή, αλλά σε μικρά καθημερινά πράγματα, όπως το να φας το αγαπημένο σου παγωτό ή να πάρεις ένα μήνυμα από τη μαμά σου, που να σου λέει ότι είναι περήφανη για σένα.

Συμπέρασμα

Μέσα από τα μινιμαλιστικά ασπρόμαυρα σκίτσα του It’s Such A Beautiful Day, αναδύονται φιλοσοφικά νοήματα και προβληματισμοί. Η ταινία προκαλεί διαδοχικά συναισθήματα γέλιου, αμφισβήτησης, θλίψης, υπαρξιακού άγχους και πληρότητας. Όλα αυτά, μέσα από τον πιο απλό και καθημερινό διάλογο. Μάλλον πρόκειται για μια από αυτές τις ταινίες που ο καθένας μπορεί να κρατήσει κάτι εντελώς διαφορετικό, ακριβώς λόγω της απλότητάς της – η οποία περνά εντελώς ανεπαίσθητη. Η δράση εκτυλίσσεται σε έναν λευκό καμβά, μεταφορικό και κυριολεκτικό. Ίσως οι ερμηνείες που έδωσα στον Bill και στο It’s Such A Beautiful Day να μαρτυρούν περισσότερα για μένα, παρά για τον ίδιο τον χαρακτήρα και την ίδια την ταινία.

Μπορείτε να απολαύσετε δωρεάν το πρώτο μέρος της ταινίας, με τίτλο Everything Will Be Okay, εδώ.

Παρόμοια άρθρα:

• I’m thinking of ending things: μια σουρεαλιστική απεικόνιση της μοναξιάς και των σχέσεων
• Paterson: η ποίηση της καθημερινότητας
• The Dead Don’t Die: κωμωδία τρόμου, ή μήπως η πραγματικότητα;

Για περισσότερη έμπνευση ακολουθήστε μας σε Facebook, Instagram και Spotify 

Giving Sight by Beasty-Press // Giving Sight The Project