Η γαλλική αυτή ταινία (επίσης γνωστή στο γαλλικό κοινό ως “Je ne suis pas un homme facile”) ήρθε στο Νέτφλιξ το 2018 και κατά κύριο λόγο πέρασε “κάτω απο το ραντάρ”.
Η πλοκή της θα μπορούσαμε να πούμε οτι είναι αρκετά κλισέ, ο ορισμός της ρομαντικής κομεντί. Δύο δυναμικοί πρωταγωνιστές γνωρίζονται και ερωτεύονται, ενώ ταυτόχρονα και οι δύο παλεύουν να κρατήσουν την αυτονομία τους, καθώς φοβούνται την δέσμευση.
Αυτό που καθιστά την ταινία διαφορετική απο τις άλλες, όμως, είναι οτι οι ρόλοι των φύλων (με άπτεστα ελληνικά, τα gender roles) είναι αντεστραμμένοι.
Η ταινία ξεκινάει με τον πρωταγωνιστή μας, έναν άντρα πετυχημένο στον επαγγελματικό τομέα, με έντονη κοινωνική ζωή και πέραση στο γυναικείο φύλο. Ο Νταμιεν έχει την ζωή με το μέρος του, είναι ένας άντρας που κυριαρχεί στον «κόσμο των ανδρών». Όλα αυτά όμως γρήγορα αλλάζουν, όταν ένα ατύχημα τον μεταφέρει σε ένα παράλληλο σύμπαν όπου κυρίαρχο είναι το γυναικείο φύλο.
Τώρα ο Νταμιέν παίρνει μια γεύση απο το δικό του φάρμακο, όταν βρίσκει το εαυτό του στην θεση μιας γυναίκας. Βρίσκεται δηλαδή ευάλωτος στον σεξισμό, τα υποτιμητικά σχόλια, την αδικία στο εργασιακό περιβάλλον και επωμίζεται όλες τις “υποχρεώσεις” που στην δική του πραγματικότητα είχαν οι γυναίκες. Ανίκανος να επιστρέψει στον δικό του κόσμο, πρέπει να προσαρμοστεί σε αυτή την νέα πραγματικότητα.
Φυσικά όλα αλλάζουν όταν γνωρίζει την Αλεξάντρα, μια δυναμική συγγραφέα που ψάχνει απεγνωσμένα το θέμα του καινούριου της βιβλίου. Έτσι, οι δύο αυτές δυναμικές προσωπικότητες έρχονται σε σύγκρουση, σε μια ιστορία αγάπης που δεν έχουμε ξαναδεί.
Η ταινία αγγίζει αρκετά ευάλωτα θέματα, όπως ο φεμινισμός, ο σεξισμός και τα κοινωνικά στερεότυπα. Τα θέματα αυτά όμως μεταφέρονται στην ταινία με μεγάλη προσοχή και με ιδιαίτερο τρόπο. Μας δίνεται μια ιδέα του πως θα ήταν αν η κοινωνία μας ήταν ελαφρώς διαφορετική με έναν αρκετά πρωτότυπο τρόπο, βάζοντας δηλαδή έναν άνδρα στην θέση μιας γυναίκας.
Το να παρακολουθείς αυτή την ταινία ήταν μια…ενδιαφέρουσα εμπειρία, την οποία δεν μπορώ ακριβώς να περιγράψω με λέξεις. Ο δισταγμός κυρίως οφείλεται στο οτι μου ήταν δύσκολο στην αρχή να συνηθίσω την αντιστροφή των ρόλων, αλλά όταν έφυγε το αρχικό σόκ μπόρεσα να την παρακολουθήσω με μεγαλύτερη ευκολία.
Επειδή όμως τα θέματα που χειρίζεται αυτή η ταινία είναι ακριβώς, πολύ ευαίσθητα, ζήτησα την γνώμη ενός δεύτερου προσώπου για να γίνει η κριτική μου όσο πιο αντικειμενική γίνεται.
Καταλήξαμε λοιπόν στο ότι αυτή η ταινία είναι αρκετά διασκεδαστική αν αποφασίσεις να την δείς με ανοιχτό μυαλό. Μας αφήνει να ρίξουμε μια ματιά σε ένα διαφορετικό κόσμο, θυμίζοντάς μας πάντα ότι ανεξαρτήτως του φύλου μας, στο τέλος της ημέρας είμαστε όλοι άνθρωποι.
Πρωταγωνιστούν: Vincent Elbaz, Marie-Sophie Ferdane, Pierre Benezit
Σκηνοθεσία: Eléonore Pourriat
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 13 Απριλίου 2018 (Γαλλία)
