Η ισπανική σειρά Elite είναι μια από τις αγαπημένες του κοινού και γι’αυτό βρίσκεται στον κατάλογο των top 10 δημοφιλέστερων σειρών του Netflix. Αν με ρωτάτε, ακόμα δεν έχω καταλάβει το γιατί. Το Elite είναι μια δραματική εφηβική σειρά που μας περιγράφει τη ζωή των μαθητών στο κολέγιο Las Encinas, ένα κολέγιο στο οποίο μπορούν να φοιτήσουν μόνο οι οικογένειες της ελίτ, με μικρές εξαιρέσεις σε περίπτωση υποτροφιών.
Τα εφηβικά δράματα είναι πολύ συχνά πλέον στους καταλόγους του Netflix, και τα περισσότερα από αυτά σχετίζονται με εξιχνιάσεις φόνων που διεξήχθησαν στα πλαίσια της σχολικής χρονιάς ή του σχολικού χώρου και πάντα από μαθητές του κολεγίου. Επομένως, είναι κάτι που έχουμε συνηθίσει ως πλοκή. Αν δηλαδή έχετε δει παρόμοιες σειρές, όπως το Riverdale ή το 13 reasons why, θα σας έλεγα πως δεν έχει να σας προσφέρει τίποτα καινούργιο.
Η βασική ιδέα του σεναρίου με τα εγκλήματα, η σκηνοθεσία, ο τρόπος δηλαδή που παρουσιάζονται, με αναφορές στο παρελθόν ξετυλίγοντας σιγά σιγά του κουβάρι της αλήθειας που μας φέρνει ένα βήμα πιο κοντά στη λύση του μυστηρίου, και τα ζητήματα ρατσισμού και κοινωνικού αποκλεισμού που θίγει είναι τρία πολύ καλά στοιχεία της σειράς. Υπάρχουν ανατροπές και αρκετή δράση. Το βασικό όμως πρόβλημα βρίσκεται κατά τη γνώμη μου στις επιμέρους ιστορίες των πρωταγωνιστών και στην αποτύπωση του σεναρίου σε μία κινηματογραφική σειρά που θέλει να ανταγωνιστεί άλλες πολύ επιτυχημένες αυτού του είδους.
Η σειρά αποτελείται από τρεις σεζόν των οκτώ επεισοδίων. Και αυτή είναι και η βασική μου αντίρρηση. Πιστεύω πως το συγκεκριμένο σενάριο προσφέρεται για λιγότερα επεισόδια ούτως ώστε να μεγιστοποιήσει τη δράση του. Αντίθετα, η σειρά κατάφερε να δώσει περισσότερο έμφαση στις επιμέρους ιστορίες και να μας αποπροσανατολίσει από το βασικό ζήτημα, που είναι η εξιχνίαση των φόνων. Συγκεκριμένα, τα ερωτικά τρίγωνα, οι ερωτικές επαφές, ομοφυλοφιλικές και μη και γενικά η σεξουαλική ζωή των πρωταγωνιστών, αν και στο τέλος καταλήγουν να σχετίζονται με τα εγκλήματα, είναι περισσότερες από όσες χρειάζεται και άρα περιττές. Κάποιες από αυτές έχουν ουσιαστική σύνδεση με τις δολοφονίες, ενώ σε άλλες μπορείς να διακρίνεις την προσπάθεια των σεναριογράφων να γεμίσουν το επεισόδιο με πληροφορία. Και τις περισσότερες φορές οι πληροφορίες, ειδικά οι περιττές, και η δράση είναι δύο πόσα αντιστρόφως ανάλογα.
Ωστόσο, όπως και στις περισσότερες σειρές της παραγωγής του Netflix, χορταίνει το μάτι μας εικόνες, και το αυτί μας μουσική (ακούσαμε και το αγαπημένο μας “Fuego”). Η φωτογραφία είναι πολύ καλή, τα χρώματα ζεστά, και τα σκηνικά όπως αρμόζει στις παραγωγές τέτοιου επιπέδου. Η υποκριτική των ηθοποιών είναι ακριβώς στα επίπεδα που πρέπει, ενώ σίγουρα μπορείς να διακρίνεις τη δουλειά που έχει προηγηθεί ώστε εσύ να παρακολουθείς τη σειρά από την οθόνη σου. Σε καμία περίπτωση δεν λέω πως η σειρά δεν αξίζει παρακολούθησης, απλά διαφωνώ με την συχνή αναφορά της, ενώ την θεωρώ κάπως υπερεκτιμημένη.
Η σειρά φαίνεται πως θα έχει και τέταρτη σεζόν, τα γυρίσματα της οποίας έχουν μείνει πίσω λόγω της πανδημίας του κορονοϊού.
Οι 3 καλύτεροι προορισμοί +1 επιθεωρήτρια και έναν καθηγητή
Δείτε τη σελίδα μας στο Facebook
Δείτε το προφίλ μας στο Instagram
snow jazz
Comments are closed.