Η αχαριστία πληρώνεται. Δεν το πίστευα. Πίστευα ό,τι υπάρχει στη ζωή μου, ήταν δεδομένο. Από θέμα υγείας, δουλειάς και ανθρώπων που είναι γύρω μου. Έκανα το μεγαλύτερο λάθος. Η μοίρα, το κάρμα, ο Θεός, το kismet, όπως το αποκαλεί ο καθένας, βλέπει και φροντίζει να σε “εκδικηθεί” για αυτή σου τη στάση. Μόνο όταν χάνεις κάποιον ή κάτι καταλαβαίνεις την αξία του. Είναι η φύση του ανθρώπου τέτοια. Είναι ένα από τα πιο σημαντικό μάθημα της ζωής. Ή καλύτερα χαστούκι. Αν το έχεις βιώσει, θα καταλαβαίνεις, αν πάλι όχι, φρόντισε να μη το κάνεις, γιατί μετά θα χτυπάς το κεφάλι σου, στο τοίχο.
Πίστευα ότι τα έκανα όλα σωστά. Σωστή με τις συμπεριφορά μου, απέναντι σε όλους. Σωστή στην όποια δουλειά έκανα. Ώσπου σαν να χτύπησε ένα καμπανάκι μέσα μου, που τα τάραξε όλα. Σαν να μπήκε ο διάολος μέσα μου και είπε: Ok, ας ξεκινήσουμε τη κατεδάφιση. Έτσι και έγινε. Έγινα το πιο αχάριστο άτομο του πλανήτη. Όταν το κατάλαβα, είχαν φτάσει τα Χριστούγεννα και εγώ έμεινα να θέλω μόνο να δουλεύω, να διώχνω διακριτικά ανθρώπους για να μη βάζω τη μάσκα της χαράς και να προσποιούμαι. Οι φορές που άνοιξα τα λαμπάκια του δέντρου ήταν τρεις ή τέσσερις φορές. Δεν ήθελα λάμψη, ούτε φως, ούτε τίποτα χαρούμενο.
Πόσα νεύρα έπνιξα μέσα μου, πόσο ψεύτικους πελάτες εξυπηρέτησα, πόση χαρά είδα γύρω μου, αληθινή και προσποιητή… Δεν κόλλαγα πουθενά και αυτό το έβλεπα στο πρόσωπο μου όταν γυρνούσα από το μαγαζί. Η αχαριστία, οι λάθος αποφάσεις και ο μικρός διάολος, είχαν κάνει τη δουλειά τους και εγώ έμεινα να αγγίζω το μάγουλο μου, από το χαστούκι.
Δεν είμαι σοφή, ούτε θέλω να το παίξω έξυπνη. Αλλά αν κάθε μέρα ξυπνάς, ιδίως τώρα με τον εγκλεισμό και νιώθεις ότι δεν είσαι ευχαριστημένος, απομονώσου και σκέψου καλά και καθαρά. Σου φταίνε όντως όλα αυτά για τα οποία τσαντίζεσαι ή είναι μέσα στο μυαλό σου; Αν ξυπνάς και νιώθεις ότι το πρόσωπο που κοιμάται δίπλα σου, δεν σε καλύπτει, πριν μιλήσεις και τα διαλύσεις, βούτα τη γλώσσα σου δύο και τρεις και χίλιες δεκατρείς φορές στον εγκέφαλο σου. Αν σε βουλιάζει η δουλειά που κάνεις, βάλε τα πράγματα κάτω και υπολόγισε τι στο καλό πάει χάλια και είσαι έτσι. Μη βιαστείς να τα τινάξεις όλα.
Η αχαριστία όταν πρώτο εμφανίζεται, σε γεμίζει με ένα αίσθημα… Πως να το γράψω… Για κάποιο λόγο, νιώθεις κάπως σαν να παίζεις σε ταινία, και είσαι ο πιο δυναμικός και ταυτόχρονα ο πιο δραματικός χαρακτήρας με τους τηλεθεατές να σε υποστηρίζουν. Δεν θα κρατήσει για πολύ. Όταν θα ρίξεις τη βόμβα, η αυτοκυριαρχία σου, θα κρατήσει μια βδομάδα το πολύ. Μετά, θα έρθει ο κατήφορος… Στην αρχή, θα πεις στον εαυτό σου, ότι όλα σου φαίνονται χάλια, γιατί έχασες τη συνήθεια σου, τη ρουτίνα σου, τη καθημερινότητα σου, τη τάξη σου. Κάποιες φορές, ισχύει… Όταν όμως, συνειδητοποιήσεις, ότι κοροϊδεύεις τον εαυτό σου… το μούδιασμα που θα ακολουθήσει θα ναι το χειρότερο από όλα, ιδίως όταν σκέφτεσαι τα λόγια που ξεστόμισες σαν ίαινα για επιβίωση. δεν βγήκε τυχαία η φράση: “Η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει…” κάτι ήξεραν οι παλιοί.
Αν συνεχίζεις να διαβάζεις τη πολυλογία μου, κρατήσου, σε λίγο τελειώνει. Η μαμά μου λέει ότι για την ηλικία μου, έχω πολύ ψηλά το πήχη και ότι σε συνδυασμό με τα νεύρα μου, είναι ο χειρότερος συνδυασμός, να χάσω ότι έχω και δυστυχώς, δεν το εκτιμώ. Τότε, δεν ήξερα… Μετά έμαθα, αλλά με καθυστέρηση αξιοπερίεργη… Δεν ξέρω, πως έχω καταφέρει και μέσα σε 1 χρόνο, άλλαξα μυαλό τρεις φορές… Ελπίζω το μυαλό, που κουβαλάω τώρα, να είναι καλύτερο.
Σαν φίλη σου λοιπόν, που καλύτερα τα γράφει, παρά τα λέει… Πρόσεχε την αχαριστία, είναι ότι πιο ύπουλο. Στο μέλλον, εξαιτίας αυτής, θα βλέπεις φαντάσματα από το παρελθόν, που δύσκολα θα φεύγουν. Θα σε γεμίζουν τύψεις και θα σε πνίγουν. Ζύγισε τα όλα και βούτα τη γλώσσα σου, στον εγκέφαλο που διαθέτεις. Η αχαριστία πληρώνεται και είμαστε σε περίοδο κρίσης. Ακόμη και αν σε κατακλύσει, φρόντισε να διορθώσεις τα όλα λάθη σου νωρίς. Δεύτερες ευκαιρίες δεν υπάρχουν. Αλλά και να υπάρξουν και τις πετάξεις και αυτές, λυπάμαι, αλλά το κάψιμο στο μάγουλο από το χαστούκι, θα είναι ακόμη πιο έντονο.
Όταν έμπαινε το 2020, υποσχέθηκα να διορθώσω ότι μπορώ. Από τα δέκα, μόνο τα τρία κατάφερα. Από τα εφτά που δεν κατάφερα, μόνο το ένα με νοιάζει πραγματικά, γιατί εκεί έδειξα το πιο άσχημο πρόσωπο. Αν έβλεπα τον εαυτό μου από μια γωνία, σίγουρα θα με ξεμάλλιαζα… Το πιο άσχημο στην αχαριστία, είναι ο εγωισμός που ξεπετάγεται στα ξέμπαρκα και σε παροτρύνει να αρχίσεις το πόλεμο. Μόνο που σε αυτό το πόλεμο, είσαι εσύ και ο εαυτός σου… Δεν θα υπάρξει νίκη, παρά μόνο ήττα. Πρόσεχε τι και ποιους έχεις… Δεν θα σε περιμένουν όλα για μια ζωή, μέχρι εσύ να ξυπνήσεις και να δεις την αξία τους.
Με αγάπη…
Παρόμοια άρθρα
