Η 8η Μαρτίου έχει καθιερωθεί ως ημέρα εορτής της γυναίκας σε παγκόσμιο επίπεδο από το 1909 ως σήμερα. Πρόκειται για μια γιορτή που προκαλεί και εγείρει προβληματισμούς καθώς αφενός μεν αποτελεί μια μορφή απόδοσης τιμών στις γυναίκες που αγωνίστηκαν τόσο σκληρά για την διεκδίκηση της έμφυλης ισότητας, από την άλλη μεριά όμως τα δικαιώματα που έχουν κατοχυρωθεί θεωρητικά ενυπάρχουν και ισχύουν στην καθημερινή ζωή κάθε γυναίκας σε οποιοδήποτε πλάτος και μήκος αυτού του πλανήτη; Η καταπάτηση των δικαιωμάτων των γυναικών δεν γνωρίζει διαχωριστικές γραμμές από πλευράς μόρφωσης, ηλικίας, καταγωγής, οικονομικής ή οικογενειακής κατάστασης.
Στις ευρωπαϊκές χώρες η μόρφωση αποτελεί δικαίωμα κάθε γυναίκας, κάτι τέτοιο όμως δεν ισχύει στις περισσότερες χώρες των άλλων ηπείρων. Τα δυο τρίτα των αναλφάβητων σε ολόκληρο τον κόσμο( 876 εκατομμύρια) είναι γυναίκες, αριθμός που σύμφωνα με τη UNICEF δεν θα αλλάξει σημαντικά για τα επόμενα 20 χρόνια. Στην Υεμένη το 92% των γυναικών της χώρας είναι αναλφάβητες.
Στον δυτικό κόσμο η αξιοπρέπεια, η ελευθερία, η αλληλεγγύη, η ισότητα, η δικαιοσύνη θεωρούνται κεκτημένα ενώ στην Αφρική επικρατούν άθλιες συνθήκες ζωής για τις γυναίκες. Για παράδειγμα, στην Ουγκάντα, το 60% του γυναικείου πληθυσμού της χώρας κακοποιείται από τον σύζυγο ή σύντροφο του, αντιμετωπίζοντας την βία με κοινωνική ανοχή, χωρίς να υπάρχει κάποια ουσιαστική νομοθεσία που να τις προστατεύει. Στις χώρες της Ανατολικής Αφρικής γενικότερα επιβιώνουν οι παραδοσιακές πεποιθήσεις της πληρωμής της νύφης και της νομιμοποίησης της αντρικής κυριαρχίας. Επιπλέον μία στις τρεις γυναίκες στην Λατινική Αμερική και την Καραϊβική έχουν υπάρξει θύματα σεξουαλικής, σωματικής ή λεκτικής βίας στα χέρια των συντρόφων τους σύμφωνα με έρευνα του Παναμερικανικού Οργανισμού Υγείας το 2006.
Η ελληνική περίπτωση
Το έργο της καταπολέμησης των έμφυλων διακρίσεων σήμερα στην Ελλάδα έχει να αντιμετωπίσει ένα επιπλέον εμπόδιο την οικονομική και κοινωνική κρίση των τελευταίων χρόνων, που βιώνει η χώρα, με αποτέλεσμα την αύξηση των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων. Παράλληλα αισθητή παρατηρείται και η έλλειψη βοήθειας από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Για αιώνες ζώντας σε κοινωνίες που χαρακτηρίζονται πατριαρχικές, οι γυναίκες άνηκαν σε μια κατώτερη κοινωνική τάξη χωρίς να επεμβαίνουν στα κέντρα λήψης πολιτικών αποφάσεων. Χρειάστηκαν πολύχρονοι αγώνες για να βελτιώσουν σταδιακά την κοινωνική τους θέση και συγχρόνως να κατακτήσουν βαθμιαία τα πολιτικά δικαιώματα τους. Μέχρι να προκύψει η σημερινή μορφή της κοινωνίας, με το δικαίωμα του εκλέγειν, του εκλέγεσθαι, της συμμετοχής σε πολιτικές εκδηλώσεις, της εγγραφής σε κομματικούς μηχανισμούς είναι δικαιώματα, που ανήκουν και στις γυναίκες πλέον. Ο αγώνας των γυναικών στην πολιτική ζωή συνεχίζεται καθώς οι δυσκολίες που έχουν να αντιμετωπίσουν οι γυναίκες υποψήφιες και οι εκλεγμένες είναι αρκετές.
Χρειάστηκαν δεκαετίες έντονων γυναικείων αγώνων για να μπορέσουν οι Ελληνίδες να αποκτήσουν δικαίωμα ψήφου. Το ενδιαφέρον τον Ελληνίδων για την πολιτική μπορεί να χαρακτηριστεί μακραίωνο καθώς ιστορικά γεγονότα και πρόσωπα επιβεβαιώνουν μια τέτοια τάση. Η κατοχύρωση του δικαιώματος του εκλέγειν συνέστησε το πρώτο βήμα προς τη βελτίωση της κοινωνικής της θέσης. Καθώς η εξέλιξη αυτή πριμοδότησε μια σειρά από άλλες ενέργειες που εξίσωσαν την κοινωνική θέση γυναίκας- άνδρα. Μια από αυτές ήταν η ισότητα στις εργασιακές σχέσεις. Η εργασιακή ισότητα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί θεωρητική καθώς σήμερα οι Ελληνίδες αντιμετωπίζουν περισσότερες δυσκολίες στην προσπάθεια τους να συνδυάσουν την προσωπική τους ζωή με την καριέρα τους σε σχέση με τους άνδρες εργαζόμενους που δεν επιβαρύνονται από τις υποχρεώσεις του δύσκολου ρόλου της σύγχρονης μητέρας. Επιπλέον οι διαφορετικές επαγγελματικές επιλογές συνεπάγονται και με μισθολογικές διαφορές ιδιαίτερα στον ιδιωτικό τομέα αλλά και διαφορετική επαγγελματική εξέλιξη για τα δυο φύλα.
Η 8η Μαρτίου μπορεί να λειτουργεί ως ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας, παρόλα αυτά η γυναίκα έχει να πραγματοποιήσει αρκετά βήματα ακόμη προς την ουσιαστική εξασφάλιση την έμφυλης ισότητας, στο δικαίωμα της εκπαίδευσης, των ίσων εργασιακών ευκαιριών και συμπεριφορών. Στο έργο αυτό σημαντικό ρόλο διαδραματίζει το κράτος και το νομικό πλαίσιο που είναι απαραίτητο να θεσπιστεί ώστε να προστατεύεται από τη βία κάθε γυναίκα σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου.
