Τα όρια της ανθρώπινης τρέλας, της οικογενειακής αποσύνθεσης και του Αμερικάνικου ονείρου διαπραγματεύεται ο Stephen King, στο ίσως πιο σπουδαίο ή δημοφιλές έργο του, στη Λάμψη. Μια ιστορία ικανή να σερβίρει τρόμο στο λεπτό, γεννιέται το 1977 στην απύθμενη φαντασία του γνωστού ως Βασιλιά συγγραφέα, προκαλώντας στους αναγνώστες ένα αίσθημα εθισμού, με μια μικρή πρέζα τρέλας, στις σελίδες που πρόκειται να ακολουθήσουν.
Ο Τζακ Τόρανς, ένας ανερχόμενος θεατρικός συγγραφέας που παλεύει με την εξάρτηση του απ’ το αλκοόλ, αποφασίζει λόγω ανεργίας να μετακομίσει με την οικογένεια του στο απόμερο καλοκαιρινό θέρετρο που ακούει στο όνομα Η Θέα. Σαν ευκαιρία για μια νέα αρχή που αποσκοπεί στην οικογενειακή γαλήνη που στερήθηκαν τόσο η σύζυγος του, Γουέντι, όσο και ο πεντάχρονος γιος τους, Ντάνι ή χαϊδευτικά Ντοκ, ο Τζακ θα εργαστεί εκεί ως επιστάτης τους χειμερινούς μήνες αναζητώντας μάλιστα και την ησυχία για να τελειώσει ένας μεγάλο έργο του. Η φήμη του ξενοδοχείου ωστόσο δεν είναι η καλύτερη! Μια σειρά δολοφονιών και αποτρόπαιων εγκλημάτων, σε συνδυασμό με το χάρισμα του Ντάνι να διαβάζει τη σκέψη και να βλέπει πρόσωπα που κανένας άλλος δε μπορεί να δει, καθιστούν τη Θέα τουλάχιστον στοιχειωμένη. Τα πάντα μοιάζουν να ξεκινούν με τις καλύτερες δυνατές συνθήκες και προθέσεις για την οικογένεια Τόρανς. Όσο περνά ο καιρός όμως, και το χιόνι σφραγίζει όλο και πιο βαρύ τα παράθυρα και τις πελώριες πόρτες του κτιρίου, το ξενοδοχείο φαίνεται να αποκαλύπτει το πιο άσχημο, το πιο ζοφερό πρόσωπο του, αυτό που οδηγεί τους πάντες στη παράνοια κι έπειτα στο έγκλημα.
Όσα και να γραφτούν για το συγκεκριμένο έργο του Stephen King θα είναι σίγουρα λίγα.
Πατώντας σταθερά, στα δικά του βήματα και στα οικεία θέματα του, ο King πρωτοτυπεί με ένα σενάριο οργιαστικό, αρπάζοντας τη παιδική αθωότητα απ’ τα μαλλιά και παίζοντας με τις εναλλαγές των ανθρώπινων συναισθημάτων σαν να πρόκειται για τον λεπτοδείκτη ενός παλιακού ρολογιού τοίχου. Στη Λάμψη τα πάντα έχουν πνοή και καλό είναι να το αντιληφθεί αυτό ο αναγνώστης το συντομότερο, αν δε θέλει να πέσει θύμα της ωμής βίας που προσφέρει η καλοδουλεμένη και άκρως ρεαλιστική γραφή του συγγραφέα. Οι νεκροί συνεχίζουν να αναπνέουν πίσω από τις κλειδωμένες πόρτες των δωματίων, η αίθουσα χορού δε σταματά να δέχεται κόσμο κι ας είναι καταχείμωνο, ο ανελκυστήρας δε παύει να ανεβοκατεβαίνει ακόμη και τις πιο ακατάλληλες ώρες. Μια πινελιά από στοιχεία -ή στοιχειά- vintage στολίζουν το αριστούργημα αυτό, ολοκληρώνοντας την εικόνα ενός φάσματος που αφορά την κλασική λογοτεχνία της Αμερικής.
Η Λάμψη ουδέποτε θέλησε να φανερώσει ή να υπερπροβάλλει το μεταφυσικό κομμάτι. Είναι άλλωστε γνωστή η δεξιοτεχνία του King να παρουσιάζει το μεταφυσικό ως κάτι απτό και χειροπιαστό. Ο ίδιος δήλωσε πως αρχικά ήθελε να τονίσει τη πατρική σχέση και το πως αυτή μπορεί να σταθεί ακόμη και σε αντίξοες συνθήκες και σε στιγμές τρέλας. Και το κατάφερε ισορροπώντας μεταξύ πραγματικότητας και παραίσθησης, μεταξύ ρεαλισμού και απόλυτης παραφροσύνης. Ούτε καν τα φαντάσματα και όλα αυτά τα τέρατα δεν αποτέλεσαν προιόν της φαντασίας του στο εκατό τοις εκατό, διότι όλα αυτά -όπως ο ίδιος έγραψε- υπάρχουν μέσα μας και πολλές φορές νικάνε!
Παρά το γεγονός πως έχουν περάσει σαράντα τρία χρόνια απ’ τη κυκλοφορία της, η Λάμψη εξακολουθεί να αποτελεί ένα κομψοτέχνημα του τρόμου, ανθεκτικό στο χρόνο και ποιοτικό όσο ελάχιστα. Είναι από αυτά τα έργα που όχι μόνο μπορούν να διαβάσουν όσοι δεν είναι λάτρεις του είδους, μα και να ικανοποιήσει κάθε δύσκολο και απαιτητικό αναγνώστη.
Marnie: Το Αμφιλεγόμενο Έργο Του ‘Αλφρεντ Χίτσκοκ
Δες τη σελίδα μας στο Facebook
[…] Η Λάμψη, O Stephen King Kαι Το Ξενοδοχείο Η Θέα […]