«Να χαμογελάς», θα μπορούσε να είναι με σιγουριά μία από τις ωραιότερες ευχές που θα μπορούσε να δώσει κανείς. Ποιος χαμογελάει σήμερα; Βγαίνεις έξω και βλέπεις ανθρώπους σκυθρωπούς, μίζερους. Ανθρώπους που έχουν ξεχάσει να γελούν ή που δεν έμαθαν ποτέ τους ,γιατί οι συγκυρίες δεν το επέτρεψαν.
Το να είσαι ευτυχισμένος άνθρωπος, ευτυχώς, τις περισσότερες φορές δεν καθορίζεται από τα υλικά αγαθά. Πολλές φορές χρειάζεσαι μόνο καλή παρέα και όμορφη διάθεση. Μια βραδιά με φίλους που έχεις να δεις από τα παιδικά σου χρόνια, μια βόλτα στη θάλασσα, μια μικρή απόδραση από τη καθημερινότητά σου, μπορεί να αποτελέσουν για σένα ένας μικρός παράδεισος που πιθανότατα να μην ήξερες πόση ψυχική ευφορία μπορεί να σου προσδώσει.
Σε κάθε περίπτωση όμως βλέπεις και την άλλη όψη. Τους όμορφους εκείνους ανθρώπους που σου φτιάχνουν την μέρα μόνο με τη παρουσία τους. Και όταν λέω όμορφους δεν αναφέρομαι στο φυσικό τους παράστημα, αλλά στο χαμόγελο που ξεχειλίζει από μέσα τους. Εκείνους που τους βλέπεις να χαμογελούν και να το εννοούν, χωρίς προσωπεία και υποκρισίες. Τέτοιους ανθρώπους έχουμε ανάγκη. Αυτοί είναι που σε κάνουν να ξεκινήσεις όμορφα τη μέρα σου, αυτοί σε κάνουν έστω και προσωρινά, να ξεχάσεις τους προβληματισμούς σου. Αυτοί σε κάνουν να αντιληφθείς ότι πλούσιος δεν είναι ο άνθρωπος που έχει ακριβά ρούχα, σπίτια και αυτοκίνητα, αλλά εκείνος που έχει γεμάτη ψυχή. Πλούσιος από καλοσύνη και ευγένεια, από αγάπη και ευγνωμοσύνη.
Ήμουν κάποια στιγμή στο μετρό και δίπλα μου καθόταν μια κυρία. Ακριβώς απέναντί της καθόταν μια νεαρή κοπέλα και ήταν απορροφημένη στο κινητό της από το οποίο άκουγε μουσική. Όταν η μεγάλη κυρία έφτασε στον προορισμό της και ήρθε η στιγμή να αποβιβαστεί από το βαγόνι είπε στην κοπέλα : « Είσαι πραγματικά πολύ όμορφη, σε παρατηρώ ώρα τώρα, φτού σου». Η κοπέλα με τη σειρά της τής χάρισε το πιο όμορφο και πλατύ χαμόγελο που είχε και την ευχαρίστησε σαν ανταπόδοση στο κομπλιμέντο που εισέπραξε. Τότε μια άλλη κυρία, εκείνη που καθόταν απέναντι μου, είπε στην ηλικιωμένη γυναίκα που θα έφευγε : «εγώ παρατηρούσα εσάς και σκεφτόμουν πόσο όμορφη είστε, και τώρα μου φαίνεστε ακόμα πιο όμορφη γιατί μπορείτε να δείτε την ομορφιά σε άλλους». Δεν φαντάζεστε πόσο χαρούμενες έφυγαν τόσο η κυρία όσο και η νεαρή κοπέλα από το βαγόνι. Έτσι χαρούμενη συνέχισα κι εγώ τη μέρα μου.
Η αξία ενός χαμόγελου είναι τεράστια κι αυτό γιατί δεν μπορείς να το δανειστείς, ούτε να το ζητήσεις, δεν μπορείς να το αγοράσεις , ούτε να το κλέψεις. Μόνο όταν στο χαρίζουν έχει αξία. Για την ακρίβεια μόνο τότε είναι πολύτιμο. Ένα χαμόγελο δεν κρατάει για πάντα, διαρκεί μονάχα για μια στιγμή, αλλά μπορεί σαν ανάμνηση να το θυμόμαστε για πάντα.
Ένα τόσο απλό πράγμα. Ένας μορφασμός, είναι ικανό να μας παρηγορήσει, να μας δώσει κουράγιο, να μας γεμίζει και κάνει τους ανθρώπους γύρω μας να φαίνονται ωραιότεροι. Γιατί χαμογελώντας η ομορφιά αναβλύζει από μέσα τους.
Αυτό λοιπόν που έχεις να κάνεις είναι να χαμογελάς.
poly kalo
Πολύ ωραία γράφεις.Συνέχισε το ταξίδι προς το όνειρό σου.Είμαι πολύ περήφανη για σένα.