Πάντα στη ζωή μου από μικρό παιδί τολμώ να πω είχα μια βαθύτατη ανάγκη να παθιάζομαι με ό,τι κάνω, να επιθυμώ, να καίγομαι, να ζω έντονα, να ερωτεύομαι. Ναι, ερωτευόμαστε όχι μόνο ανθρώπους αλλά και καταστάσεις, φάσεις, τη δουλειά μας, τις σπουδές μας, τις βραδιές μας, τη ζωή μας όλη. Τα πάντα ερωτευόμαστε! Δυστυχώς βέβαια όταν έχεις την ανάγκη και την επιθυμία να ερωτευτείς, τότε ο έρωτας καθίσταται ακόμη πιο δύσκολο να επιτευχθεί. Αλλά μια ζωή την έχουμε. Κι αν δεν παλεύουμε για να ερωτευτούμε και να νιώθουμε γεμάτοι ένταση και πάθος, τότε τι κάνουμε; Νομίζω λοιπόν ότι το συγκεκριμένο άρθρο άργησε ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ να έρθει σ’ αυτή τη στήλη.
Γεια σας φίλοι μου και σας ευχαριστώ πολύ που για άλλη μια φορά ανοίξατε το άρθρο μου.
Ο έρωτας λοιπόν είναι ένα φλέγον θέμα στις μέρες μας. Πόσο συχνά βλέπετε reels στο Instagram περί ρομαντικοποίησης της ανιαρής μερικές φορές καθημερινότητάς μας; Πόσο συχνά διαβάζετε ποιήματα και στιχάκια για την ομορφιά πίσω απ’ τις λέξεις, για τις μικρές και κρυμμένες χαρούλες της ζωής; Πόσο παλεύετε καθημερινά για να διατηρήσετε αυτά που έχετε και να καταφέρετε ακόμη περισσότερα; Ε ναι, αυτές είναι προσπάθειες να ερωτευτούμε.
Τι γίνεται όμως όταν θέλουμε ή νομίζουμε ότι θέλουμε ή τελικά προσπαθούμε ή ακόμη περισσότερο καταφέρνουμε να ερωτευτούμε ΕΝΑΝ ΑΛΛΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ;
Λοιπόν εδώ σας θέλω…. Γιατί αυτό κι αν είναι φλέγον θέμα στις μέρες μας. Θα ξεχάσω εγώ πόσα βράδια έχω μείνει ξάγρυπνη με σκοπό να υπεραναλύσω το πετάρισμα του βλεφάρου του όταν με κοίταξε φευγαλέα και μετά έφυγε και τι μπορεί να σημαίνει αυτό; Ή το ότι δεν μου μιλάει πλέον; Ή το ότι φαίνεται να με θέλει αλλά δεν με θέλει; Ή το ότι με θέλει και με διεκδικεί αλλά δεν τον θέλω εγώ….; Κάηκα… Γι’ αυτό και ονόμασα το άρθρο αυτό «Έρωτας και άλλες πολεμικές τέχνες» όχι της Μαλβίνας Κάραλη αλλά της Εύης Μακρυγιάννη αυτή τη φορά.
Γιατί κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχει μεγαλύτερος πόλεμος και μεγαλύτερη τέχνη σε αυτή τη ζωή από τον έρωτα. Ιδίως όταν ο έρωτας αυτός αφορά όχι μια κατάσταση, όχι τη δουλειά, όχι τις σπουδές αλλά ΕΝΑΝ ΑΛΛΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ.
Ήταν δεδομένο ότι κάποια στιγμή θα έγραφα για τις ερωτικές σχέσεις σήμερα αλλά αφορμή στάθηκε το αίτημα της φίλης μου, της Ευαγγελίας να γράψω για ένα ραντεβού που εξελίχθηκε σε μια τεράστια απογοήτευση. Φυσικά δεν θα αρχίσω να εξιστορώ λεπτομέρειες αλλά δράττομαι της ευκαιρίας να σας πω ότι σήμερα τα ραντεβού, οι σχέσεις και γενικότερα ο έρωτας και οι άλλες πολεμικές τέχνες είναι ΣΚΑΤΑ όπως λέει και μια φίλη μου που είναι και νηπιαγωγός πανάθεμά την και κάθε φορά που το λέει γεμίζει το στόμα της. Επίσης το ότι είναι ΣΚΑΤΑ το επιβεβαιώνει και όλος ο κοινωνικός μου περίγυρος. Παρέες, συνάδελφοι, αδέρφια, ξαδέρφια, βιβλία, εφαρμογές…
Παρακάτω λοιπόν θα διαβάσετε τους προβληματισμούς, τις σκέψεις και τα συμπεράσματά μου για τις σημερινές σχέσεις. Γιατί οι σχέσεις σήμερα και ο έρωτας πάνε κατά διαόλου. Και αυτές είναι οι ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ μου ερμηνείες στο γιατί αυτό έχει συμβεί.
- Το φλερτ
Ξεκινάω λοιπόν κύριοι και κυρίες μου με το βασικό μου συμπέρασμα και αυτό δεν είναι άλλο από το ότι σήμερα δεν υπάρχει φλερτ. Φυσικά και δεν συμμερίζομαι το κλασικό κλισέ «Κάποτε υπήρχαν άντρες που έκαναν το πρώτο βήμα… Σήμερα οι γυναίκες τους έχουν ευνουχίσει και φοβούνται να τις πλησιάσουν». Μία τέτοια άποψη αρχικά να επισημάνω ότι πρώτα απ’ όλα προσβάλλει τους ίδιους τους άντρες. Βρε αγόρια μου γλυκά δηλαδή θέλετε τη γυναίκα υποτονική και αδιάφορη για να μπορέσετε να την πλησιάσετε; Αν έχει άποψη και θέλω αδυνατείτε να της μιλήσετε; Φυσικά υπάρχουν και τα γούστα. Σε κάποιους αρέσουν περισσότερο και σε άλλους λιγότερο δυναμικές γυναίκες. Αυτό όμως είναι κάτι διαφορετικό. Από πότε μια γυναίκα που γνωρίζει τον εαυτό της και έχει και εκείνη επιθυμίες και άποψη ευνουχίζει έναν άντρα; Απ’ την άλλη κι εμείς βρε κορίτσια μου θέλουμε ο άντρας να κάνει την πρώτη κίνηση και πολλές φορές λέμε ότι σήμερα δεν υπάρχουν πια εκείνοι οι τύποι που βλέπαμε στις ελληνικές ταινίες… αλλά είμαι σίγουρη ότι σχεδόν σε όλες σας έχει τύχει μια φορά στη ζωή σας να σας πλησιάσει κάποιος σε ένα μπαρ/κλαμπ ή κάπου αλλού και να προσπαθείτε με κάθε τρόπο να τον αποφύγετε οριακά με αγένεια, επειδή απλώς δεν σας άρεσε. Φυσικά μιλάω μόνο για τις περιπτώσεις που κάποιος δεν γίνεται ενοχλητικός και θρασύς. Και σ αυτήην την περίπτωση δεν τους κόβουμε τα φτερά που πήραν το θάρρος και μας πλησίασαν; Δεν κουνάω το δάχτυλο. Αντιθέτως δηλώνω ένοχη. Το έχω κάνει…
Είναι όμως αυτό το πρόβλημα που δεν υπάρχει φλερτ; Κατά τη γνώμη μου αυτό δεν παίζει καν ρόλο. Οι εποχές με τον άντρα να πρέπει να κάνει οπωσδήποτε την πρώτη κίνηση πέρασαν και πάνε. Να σας πω όμως τι παίζει τεράστιο ρόλο για μένα;
- Η ενοχοποίηση και «δυσκολο-ποίηση» του έρωτα
Η σύγχρονη κουλτούρα του έρωτα παίζει τεράστιο ρόλο για την έλλειψη του έρωτα σήμερα. Για κάποιο λόγο στη γενιά μας έχει καταστεί ντροπή να επιλέγεις τον σύντροφό σου και να μην έχεις πολλές ερωτικές εμπειρίες. Σήμερα για κάποιο λόγο έχει καταστεί δύσκολο να κάνεις σχέση. Ρε παιδιά εγώ δεν καταλαβαίνω τους ανθρώπους που υποστηρίζουν ότι οι σχέσεις είναι δύσκολες και θέλουν κόπο και προσπάθεια. Από πότε το να αγαπάς είναι κόπος; Γιατί πρέπει να προσπαθείς συνεχώς με έναν άνθρωπο, με τον οποίο θεωρητικά είσαι ερωτευμένος/-η και έχεις επιλέξει να κοιμάσαι μαζί του τα βράδια; Σίγουρα σε μια σχέση υπάρχουν δυσκολίες, υποχωρήσεις και συμβιβασμοί. Άλλα όλα αυτά λύνονται μέσα από ένα βαθύ και γενναίο ΘΕΛΩ. Πού χάθηκε αυτό το ΘΕΛΩ να γνωρίσω αυτόν τον άνθρωπο, ΘΕΛΩ να είμαι μαζί του, ΘΕΛΩ να προσπαθήσω και να μάθω; Αυτό το θέλω μπορεί κάποια στιγμή να σβήσει. Αλλά για όσο υπάρχει αυτό το ΘΕΛΩ οι σχέσεις δεν είναι πολύπλοκες και δύσκολες. Πιστέψτε με. Κι αυτό το έχω κάνει…
- Οι επιλογές που τελικά σκοτώνουν τις επιλογές
Επίσης μήπως φταίει η εποχή της προχειρότητας και της αποχαύνωσης που μας έχει κυριεύσει; Σήμερα ό έρωτας σταμάτησε να βρίσκεται στο βλέμμα και στην επαφή. Βρίσκεται στο κλικ του κινητού. Σου αρέσει κάποιος; Κλικάρεις δεξιά. Δεν σου αρέσει κάποιος; Κλικάρεις αριστερά. Η αλήθεια είναι ότι θεωρώ τις εφαρμογές γνωριμιών το μέλλον του dating. Οπότε δεν βρίσκω αρνητικό το κλικάρισμα. Αντιθέτως είναι η ευκαιρία να γνωρίσεις ανθρώπους, με τους οποίους πιστεύεις ότι θα ταίριαζες ή ακόμη και ανθρώπους, με τους οποίους δεν πιστεύεις ότι θα ταίριαζες αλλά τελικά ταίριαξες. Κι αυτό αυτογνωσία δεν είναι; Ωστόσο μια εφαρμογή γνωριμιών σου δίνει την ευκαιρία να γνωρίσεις κάποιον ή είναι μια ακόμη εύκολη και πρόχειρη ευκαιρία και λύση; Επιπλέον μια εφαρμογή γνωριμιών τι είναι ουσιαστικά; Ένα τεράστιο πεδίο ευκαιριών και εναλλακτικών. Οι επιλογές είναι άπειρες, δεν σου κάνει ο ένας, πας στον άλλον. Και πάνω απ’ όλα τα πάντα είναι εύκολα, εύπεπτα και πρόχειρα.
Και κάπως έτσι χάθηκε η ουσιαστική επιθυμία για έναν άνθρωπο. Ο θαυμασμός. Η επιθυμία να διεκδικήσεις και να γοητεύσεις έναν άνθρωπο. Κάπως έτσι μάθαμε όταν συναντάμε μια δυσκολία, να τα παρατάμε και να γυρνάμε πίσω.
Λοιπόν ας φανταστούμε τον έρωτα σαν έναν δρόμο που πρέπει να διανύσουμε για να φτάσουμε στο τέρμα, το οποίο θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι η αγάπη. Όλα τα εμπόδια που συναντάμε στον δρόμο και στην πραγματικότητα μας ωριμάζουν και μας ενδυναμώνουν, μας ενισχύουν και μας ολοκληρώνουν είναι τελικά όλα αυτά τα εμπόδια που μας κάνουν να τα παρατάμε και να γυρνάμε σήμερα διαρκώς στην αφετηρία. Κάπως έτσι καταδικάζουμε τον εαυτό μας να μην τερματίσει και κατά συνέπεια να μην ερωτευτεί.
Για να είμαι ειλικρινής κι εγώ τα βλέπω τα εμπόδια και προσπαθώ να τα αποφύγω. Όμως επειδή κάποτε έφτασα στο τέρμα του δρόμου και ήταν όμορφα, θα σας πρότεινα να το προσπαθήσετε κι εσείς. Δεν είμαι ο άνθρωπος που πιστεύει ότι διανύουμε έναν δρόμο στη ζωή μας. Μερικές φορές τα εμπόδια είναι απροσπέλαστα. Αλλά όταν απλώς τα εμπόδια είναι δύσκολα και μας κουράζουν και κάπου αχνοφαίνεται κάτι να ξεπροβάλλει… ε τότε πιστεύω αξίζει να το προσπαθήσουμε. Τι λέτε;
- Οι πλέον ακατάλληλοι άνθρωποι
Να ξεκαθαρίσουμε κάτι! Είμαι απ’ τη φύση μου επαναστάτρια! Είμαι ο άνθρωπος που όταν του πεις ότι έχει να επιλέξει ανάμεσα στον ίσιο δρόμο και σε αυτόν με τις στροφές που όμως οδηγούν στο ίδιο ακριβώς μέρος, ξεκάθαρα και χωρίς δίλημμα θα επιλέξει τον δρόμο με τις στροφές. Δεν ξέρω γιατί… έτσι λειτουργεί ο εγκέφαλός μου.
Όμως όταν βλέπω ότι κάτι ΔΕΝ μπορώ να το κάνω, ακόμη κι αν με ιντριγκάρει, γιατί είναι δύσκολο, τότε αποφασίζω να μην το κάνω… ή τουλάχιστον έτσι ελπίζω…
Πάμε όμως στις σημερινές σχέσεις. Άνθρωποι γύρω μου παραπονιούνται ότι δεν μπορούν να βρουν το σωστό ταίρι, γκρινιάζουν ότι όλοι όσοι αξίζουν είναι δεσμευμένοι, ονειρεύονται να κάνουν την τέλεια σχέση….και τι κάνουν για να το πετύχουν; Μαγνητίζονται και έλκονται από τα ΠΛΕΟΝ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΑ ΑΤΟΜΑ. Σας ρωτώ λοιπόν αγαπημένες μου κυρίες και αγαπημένοι μου κύριοι πώς γίνεται να ψάχνετε σχέση και να γουστάρετε τους άντρες και τις γυναίκες που βλέπετε ότι είναι ακατάλληλοι;
Είτε γιατί μπορεί να βρίσκονται σε σχέση και παράλληλα να φλερτάρουν με άλλους…
είτε γιατί σας γράφουν όταν προσπαθείτε να τους πλησιάσετε…
είτε γιατί έχουν αντιληφθεί το ενδιαφέρον σας αλλά δεν είναι αμοιβαίο…
είτε γιατί απλώς δεν θέλουν σχέση….
Ξέρω ότι όταν θέλετε κάποιον, τέτοια σημάδια τα αγνοείτε. Εθελοτυφλείτε. Είναι σαν να θέλετε να φτάσετε στον προορισμό σας και να έχετε χαθεί. Τι θα κάνετε τότε; Θα ρωτήσετε κάποιον που περπατάει εκεί δίπλα να σας βοηθήσει ή θα βάλετε GPS. Λοιπόν σήμερα είστε πολύ τυχεροί! Γιατί θα σας βοηθήσω εγώ. Φύγετε παιδιά από τέτοιες καταστάσεις, αν θέλετε να έχετε ένα χέρι να κρατήσετε και έναν άνθρωπο να ερωτευτείτε και να σας ερωτευτεί.
Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι εκεί έξω που θέλουν ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΕΤΕ ΚΙ ΕΣΕΙΣ. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι εκεί έξω που θέλουν να σας αγαπήσουν και να αγαπηθούν όπως ακριβώς θέλετε και μπορείτε και εσείς.
Δεν υπάρχουν δυστυχώς μυστικές συνταγές ή κλειδιά και αντικλείδια για να σας δώσω. Σε αυτόν τον δρόμο υπάρχει μόνο προθυμία και ετοιμότητα να πολεμήσεις και να διεκδικήσεις αυτό που θες. Υπάρχει μόνο θάρρος και όχι φόβος. Υπάρχει μόνο τσάκισμα του εγωισμού. Και χρειάζεται να έχετε τα μάτια σας ανοιχτά. Με άλλα λόγια χρειάζεται μια αυτογνωσία. Του ποιοι είστε και ποιους αξίζει να έχετε δίπλα σας.
Πάντως μην νομίζετε ότι κι εγώ τα καταφέρνω καλύτερα. Είναι αυτό που λέμε τα λέω για να τα πιστέψω. Ωστόσο έμαθα κι εγώ πια ότι δεν χρειάζεται να συμβιβαζόμαστε σε κάτι που δεν μας γεμίζει ουσιαστικά, γιατί τέτοιες εμπειρίες μόνο μας φθείρουν στο τέλος. Αν θέλετε να γεμίσετε την ψυχή σας, να μη φοβάστε να δοκιμάσετε, αλλά να μην φοβάστε και να απορρίψετε. Να θυμάστε ότι κάθε συναναστροφή είτε μακροχρόνια είτε των δύο μηνών είτε της μιας βραδιάς είναι μια ΣΧΕΣΗ γιατί συσχετίζεστε με έναν άλλον άνθρωπο. Να εξασκηθείτε λοιπόν στο να προσπαθείτε και να σέβεστε το γεγονός ότι αυτή η σχέση αποτελείται από δυο άτομα, εσάς και κάποιον άλλον. Γι’ αυτό κάντε πίσω μερικές φορές, μιλήσετε και ήμαρτον πια διεκδικήσετε να τον έρωτα.
The Friday Folly: Life is too short για να μην γυρίζει ο άλλος ανάποδα τον κόσμο για να σε δει…τα copyrights σε μια φίλη φίλης…
