Το City Lights (Τα φώτα της πόλης) είναι μία ταινία του θρυλικού Charlie Chaplin, κυκλοφόρησε το 1931 και αποτελεί έναν ύμνο στην ανθρώπινη καλοσύνη.
Η ταινία
Η ιστορία ανοίγει με την παρουσίαση ενός νέου αγάλματος στη Νέα Υόρκη, αλλά προς έκπληξη των παρευρισκόμενων, στις αγκάλες του αγάλματος κοιμάται ένας αλήτης (Charlie Chaplin). Εκδιώκεται κακήν κακώς, στο δρόμο περιγελάται από κάποια παιδιά που πωλούν εφημερίδες, και στο δρόμο του βοηθά ένα κορίτσι (Virginia Cherrill) το οποίο πουλάει λουλούδια. Γρήγορα καταλαβαίνει ότι το κορίτσι είναι τυφλό και το ερωτεύεται για την καλοσύνη που εκπέμπει. Το βράδυ ο αλήτης πάει να κοιμηθεί σε ένα παγκάκι στις αποβάθρες, αλλά την ηρεμία του χαλάει ένας μεθυσμένος εκατομμυριούχος που θέλει να αυτοκτονήσει. Ο αλήτης τον σώζει και ο πλούσιος τον θεωρεί παντοτινό του φίλο. Την επόμενη μέρα το πρωί ο πλούσιος άντρας δεν θυμάται τίποτα και τον διώχνει.
Παρόλα αυτά, ο αλήτης παίρνει το αυτοκίνητό του και επισκέπτεται το τυφλό κορίτσι, υποδυόμενος τον πλούσιο, εφόσον δεν μπορεί να τον δει. Ανακαλύπτει ότι το κορίτσι χρειάζεται μία εγχείρηση για να μπορέσει να δει, και υπόσχεται να της δώσει τα χρήματα. Το ίδιο βράδυ το περιστατικό επαναλαμβάνεται με τον πλούσιο. Ο αλήτης ξεκινά να κάνει διάφορες δουλειές του ποδαριού για να καταφέρει να δώσει τα χρήματα στην κοπέλα. Το τελευταίο του εγχείρημα είναι να ζητήσει τα χρήματα από τον πλούσιο «φίλο» του, ενώ είναι μεθυσμένος. Για κακή του τύχη όμως, εκείνο το βράδυ μπαίνουν ληστές στο σπίτι του. Ο αλήτης τον σώζει ξανά και ειδοποιεί την αστυνομία. Η αστυνομία θεωρεί τον ίδιο ληστή, ο οποίος καταφέρνει να ξεφύγει με τα χρήματα που του έδωσε ο πλούσιος. Χαρίζει τα χρήματα στην κοπέλα για να γίνει καλά και μπαίνει μερικούς μήνες στη φυλακή. Μόλις βγαίνει, επισκέπτεται ξανά την κοπέλα, η οποία περιμένει ένα πλούσιο να τον ευχαριστήσει, αντ’ αυτού βλέπει έναν αλήτη με ξεσκισμένα ρούχα.
Εν κατακλείδι
Μπορεί η συγκεκριμένη ιστορία να αποτελεί υπερβολή της πραγματικότητας και να μην συναντάται τέτοιου είδους καλοσύνη σε αυτό το βαθμό. Αλλά δε βλέπουμε μια ταινία για να αναπαραστήσει την πραγματικότητα, δεν είναι βιογραφία. Τη βλέπουμε για να αγγίξουμε την ουτοπία. Και αυτό ακριβώς κάνουμε με το City Lights. «Βιώνουμε» μια καλοσύνη που δεν υπάρχει, αλλά θα ήταν ωραία ΑΝ υπήρχε. Έστω και λίγο. Επίσης, γι’ αυτό το λόγο το City Lights παρέμενε και παραμένει κλασική ταινία. Και γι’ αυτό, το άρθρο που μόλις διάβασες ήταν… περί καλοσύνης!
Παρόμοια άρθρα:
Ακολουθήστε τις σελίδες μας στο Facebook και στο Instagram για περισσότερη έμπνευση.
… [Trackback]
[…] Read More here on that Topic: beasty.gr/city-lights-peri-kalosinis/ […]
Comments are closed.