Cesária Évora: Η Ξυπόλητη Ντίβα της καρδιάς μας

Υπάρχει κάτι μαγικό όταν ακούς τη φωνή της Cesária Évora. Βρίσκεσαι σε ένα μόνιμο καλοκαίρι. Σε μια ακτή που τη χτυπά το κύμα, με ένα δροσερό κοκτέιλ ανά χείρας και ένα αεράκι να σου ανακατώνει τα μαλλιά. Είτε είσαι ερωτευμένος είτε όχι, η Ξυπόλητη Ντίβα ξέρει πώς να σε κάνει να αφεθείς σε μια αγκαλιά και να λικνίζεστε στο ρυθμό της. Σήμερα γιορτάζουμε τη μέρα που ήρθε σε τούτο το κόσμο και τον έκανε πιο ερωτεύσιμο. Και ας μην είναι πια μαζί μας για να το γιορτάσουμε μέσα σε ένα νέφος καπνού.

Πρώτα Χρόνια 

Η Cesária Évora γεννήθηκε 27 Αυγούστου 1941 στο Μιντέλο του Σάο Βισέντε. Είχε μια δύσκολη παιδική ηλικία, καθώς έχασε τον πατέρα της σε ηλικία 7 ετών. Όταν έκλεισε τα 10 η μητέρα της την έδωσε σε ορφανοτροφείο, διότι δεν μπορούσε να φροντίσει και τα 6 παιδιά της. Εκεί ήρθε σε πρώτη επαφή με το τραγούδι επειδή μπήκε στη χορωδία του ιδρύματος. Στα 16 της, μετά από νύξεις μιας φίλης, ξεκινά να τραγουδά σε ταβερνάκια που συχνάζουν ναύτες. Εκεί θα γνωρίσει τον Εντουάρντο που θα της διδάξει τα μουσικά είδη που θα καταξιώσει, τα coladeiras και mornas. Τα τραγούδια των mornas μιλούν για λύπη, νοσταλγία, μελαγχολία. Λέξεις-και αισθήματα- που ο λαός της γνώριζε καλά. Η Cesária λοιπόν ρίχνει όλο το ταλέντο της εκεί και γίνεται η φωνή που ξαναδίνει ζωή στο είδος.

Η καριέρα της θα μεγαλώσει μέσα σε τοπικά μπαρ και ξενοδοχεία. Παίζοντας μαζί με ντόπιους μουσικούς, από το 1960 γίνεται γνωστή ως η «Βασίλισσα των Μόρνας». Αποκτώντας φήμη για το ξυπόλητο στυλ της και την επιλογή της να τραγουδά Kriolu, μια μίξη Πορτογαλικών με διαλέκτους της Δυτικής Αφρικής, η Évora γίνεται μια από τις πιο αγαπητές καλλιτέχνες του Σάο Βισέντε. Όμως η φήμη της φτάνει μέχρι το ακρογιάλι του νησιού της. Η πολιτική και οικονομική κατάσταση της χώρας της δεν βοηθά μουσικούς σαν αυτή. Έτσι για χρόνια μένει στάσιμη με αποκορύφωμα μια 10ετής απουσία από τη μουσική σκηνή. Η Ξυπόλητη Ντίβα τα περιέγραψε ως «τα σκοτεινά χρόνια» διότι πάλεψε και με τον αλκοολισμό εκείνη τη περίοδο.

Διεθνής αναγνώριση 

Το 1985, στα 45 της, έπειτα από μια πρόσκληση του Bana, φτάνει στη Πορτογαλία για μερικές εμφανίσεις. Εκεί θα γνωρίσει τον εντυπωσιασμένο από το ταλέντο της José da Silva και στα 47 της θα κυκλοφορήσει το πρώτο της άλμπουμ. Το La Diva aux Pieds Nus έκανε την αρχή σε μια μεγαλειώδη πορεία για την Ξυπόλητη Ντίβα. Αποτελείται από 8 κομμάτια (με προσωπικά αγαπημένο το Destino Negro) και παρότι πούλησε κυρίως στην χώρα της, ήταν ένα καλό έναυσμα για να μάθει ο υπόλοιπος κόσμος τα mornas.

Έπειτα ακολούθησαν το Distino di Belita και Mar Azul μέχρι το 1992 όπου θα κυκλοφορήσει το Miss Perfumado και εκεί θα έρθει η διεθνής αναγνώριση για την Cesária. Το κομμάτι που θα αγαπηθεί περισσότερο και θα χαρίσει την δόξα στην τραγουδίστρια είναι το Sodade. Για τα επόμενα 3 χρόνια η Cesária Évora περιοδεύει σε όλο το κόσμο «κερδίζοντας» το κόσμο με τους νοσταλγικούς της ήχους.

Το 1995 κυκλοφορεί το Cesária 

Eίναι ένας φόρος τιμής στο τόπο καταγωγής της και στο είδος που υπηρετεί. Με 12 κομμάτια η τραγουδίστρια αποκτά επίσημα το τίτλο «Βασίλισσα των Μόρνας» και γίνεται η γυναίκα-σύμβολο των νοσταλγικών ήχων. Συνεχίζει να βγάζει το ένα άλμπουμ μετά το άλλο με σπουδαιότερες επιτυχίες το Voz d’Amor για το οποίο κερδίζει και Γκράμι. Παίζει στις σπουδαιότερες πόλεις και οι συναυλίες της είναι μια πανδαισία μουσικών και συναισθημάτων. Η Évora όμως παραμένει το ίδιο κορίτσι που ήταν και στο Μιντέλο. Απολαμβάνει την πολυαναμενόμενη δόξα μα δεν εντυπωσιάζεται τόσο εύκολα από τα μεγαλειώδη κτίρια και τις επιβλητικές σκηνές. Εξάλλου το ταλέντο της μπορούσε να γεμίσει το ίδιο εύκολα οποιοδήποτε χώρο και αν της δινόταν.