Σε πολλές περιστάσεις της ζωής μας όλοι οι άνθρωποι νιώθουμε την καρδιά μας να χτυπάει πιο δυνατά, ιδρώτα να στάζει, την ανάσα μας πιο βαριά, είναι αυτό που ονομάζουμε άγχος. Άλλοι είναι λιγότερο αγχώδεις, άλλοι αρκετά και κάποιοι τυχεροί είναι πολύ ήρεμοι. Βέβαια κάποιος που αγχώνεται με τα πάντα εξωτερικά μπορεί να φαίνεται ότι δεν τον ταράζει τίποτα και από μέσα του να τρέμει.
Το άγχος μπαίνει από μικρή ηλικία στη ζωή μας, άγχος μη μας πιάσουν που κάνουμε μια ζημιά, άγχος για τις εξετάσεις, για τη σχολή, για τη δουλειά, για τα οικονομικά, για τις σχέσεις, ακόμη και για πιο σημαντικά πράγματα όπως είναι η υγεία, ή και για λιγότερο σημαντικά.
Άγχος για το ότι θα έχεις άγχος, άγχος για να καταφέρεις να πετύχεις το τέλειο, άγχος μήπως κάτι στραβώσει, σαν να περιμένεις συνέχεια την επικείμενη καταστροφή στη ζωή σου.
Όταν το άγχος είναι σημαντικό πρόβλημα στη ζωή σου έχεις άγχος για το πότε θα χτυπήσει η επόμενη κρίση πανικού, τη σωστή στιγμή, τη λάθος στιγμή, θα το κοντρολάρεις ή θα τα χάσεις;
Μαζί με όλα τα «καλά» του έντονου άγχους ή αλλιώς της αγχώδους διαταραχής έχεις συνήθως και ένα τσούρμο σωματικά συμπτώματα, γιατί εννοείται ότι η έντονη ψυχολογική κατάπτωση εκδηλώνεται και σωματικά. Εμφανίζονται αλλεργίες, άσθμα, δυσκολίες στην αναπνοή, στομαχικοί πόνοι, εμετοί και γενικότερα ότι μπορεί να σε ρίξει ακόμα περισσότερα καθώς με τη ψυχή σου παρέα τελειώνουν και τα σωματικά σου αποθέματα.
Ο αγχώδης άνθρωπος πέρα από όλα αυτά νιώθει πολύ συχνά ενοχές, ότι κάτι δεν έκανε καλά, γυροφέρνει στο μυαλό του γεγονότα και προσπαθεί να δει τι δεν έχει κάνει σωστά, ή πως θα προλάβει να τα κάνει όλα τέλεια και να ικανοποιήσει τους άλλους αλλά και τον πιο απαιτητικό από όλους τον εαυτό του.
Οι άνθρωποι με αυτή τη διαταραχή δυστυχώς νιώθουν συνέχεια σχεδόν μία ένταση μια αρνητική εγρήγορση που άλλες φορές τους κινητοποιεί και άλλες τους παγώνει. Μπορεί να φαίνεται σαν κάτι απλό και καθημερινό, αλλά για κάποιους που υποφέρουν έντονα από αυτό είναι ένα συνεχόμενο βάσανο.
