Αρκετές φορές στο παρελθόν έχουμε δει από πολλούς σκηνοθέτες και στούντιο παραγωγής την προσπάθεια να προσεγγίσουν όσο το δυνατόν καλύτερα μια ιστορία εγκλήματος που να βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα δίχως όμως να πετύχουν τα επιθυμητά αποτελέσματα. Ο David Fincher όμως με την ταινία Zodiac που κυκλοφόρησε το 2007 αποτέλεσε την εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα καθώς όχι μόνο καταφέρνει να παρουσιάσει επιτυχημένα μέσα από αυτή την ταινία μια λεπτομερή ιστορία δεδομένων αλλά γιατί καταφέρνει επίσης να αφηγηθεί μια ανθρώπινη ιστορία σχετικά με μια από τις πιο σημαντικές και ανεξιχνίαστες αστυνομικές υποθέσεις.
Η υπόθεση λοιπόν του Zodiac έχει να κάνει με την προσπάθεια ενός νεαρού σκιτσογράφου της εφημερίδας San Francisco Chronicle να εντοπίσει τον κατά συρροή δολοφόνο Zodiac, ο οποίος στα τέλη της δεκαετίας του 60 με αρχές της δεκαετίας του 70 τρομοκρατεί την περιοχή της Καλιφόρνια με αρκετές δολοφονίες.
Ο David Fincher με το έργο του γενικά αλλά και ειδικά με την συγκεκριμένη ταινία αποδεικνύει πόσο καλός σκηνοθέτης είναι. Από την πρώτη στιγμή που ξεκινάει η ταινία μέχρι και το τελευταίο πλάνο της νιώθεις ότι έχεις εισχωρήσει σε μια εντελώς διαφορετική εποχή. Η ατμόσφαιρα του κόσμου που έχει πλάσει είναι απίστευτη και αυτό φαίνεται από τις μικρότερες λεπτομέρειες ως και τις μεγαλύτερες. Η ταινία τόσο σκηνοθετικά όσο και ατμοσφαιρικά είναι ένα αριστούργημα και δεν χάνεται καμία ευκαιρία στο να μας το αποδείξει. Τρανό και χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η λεπτομερής απόδοση της κάθε σκηνής εγκλήματος. Τις θέσεις των θυμάτων, τα αντικείμενα που βρέθηκαν γύρω τους ακόμη και τα ρούχα τα οποία φορούσαν. Όλα αυτά αποδεικνύουν την αγάπη, το πάθος και την εμμονή του Fincher να είναι όσο το δυνατόν πιο κοντά στην πραγματικότητα και στην ίδια την αλήθεια.
Το έργο και το όραμα ενός σκηνοθέτη και ενός σεναριογράφου δεν πρέπει να παραβιάζονται από το εκάστοτε στούντιο παραγωγής, να εισχωρούν δηλαδή και να αλλοιώνουν την όλη προσπάθεια με τις παρεμβάσεις τους. Από εκεί φαίνεται λοιπόν πόσο υγιής είναι αυτή η παραγωγή και πόσο καλή δουλειά έχει γίνει στην διαδικασία του post-production. Η ταινία είναι πρότυπο του σωστού editting και αυτό μπορεί να παρατηρηθεί σε κάθε σχεδόν σκηνή. Πραγματικά, το Zodiac είναι μια ταινία με έκταση 2 ώρες και 37 λεπτά και όλα κυλούν απίστευτα. Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα στην ροή δεδομένο που δεν επηρεάζει και την δομή του ίδιου του έργου. Όλα κυλούν ομαλά δίνοντας έτσι την ευκαιρία να “μιλήσουν” οι πρωταγωνιστές.
Το Zodiac του David Fincher δεν είναι μόνο μια αστυνομική ταινία όπου εμπλουτίζεται μερικές φορές από τρομακτικές, σκληρές και απάνθρωπες σκηνές. Είναι μια ταινία δεδομένων και γεγονότων. Πραγματικά είναι αξιέπαινο πόσο κοντά στην αλήθεια κινήθηκε ο σκηνοθέτης. Επίσης, όμως και δεν είναι και μόνο αυτά. Δεν είναι δηλαδή μια “ξερή” ταινία που προσεγγίζει την αίσθηση του “ντοκιμαντέρ”. Είναι μια ταινία που αναδεικνύει την Τέχνη της Εμμονής. Οι τρεις βασικοί χαρακτήρες Robert Graysmith, ο αστυνόμος David Toschi και ο δημοσιογράφος Paul Avery που τους υποδύονται οι Jake Gyllenhaal, Mark Ruffalo και Robert Downey Jr. επηρεάζονται σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό από την δράση και τα απάνθρωπα εγκλήματα του Zodiac με αποτέλεσμα να συμμετάσχουν στο ανθρωποκυνηγητό. Η σύλληψη του δολοφόνου τους γίνεται έμμονη ιδέα και όλο αυτό επηρεάζει αισθητά τις ζωές των ίδιων αλλά και των αγαπημένων τους. Μας δίνεται η ευκαιρία να δούμε τι χάνει ο καθένας τους στη διάρκεια της ταινίας λόγω των εθιστικών τους τάσεων και ίσως αυτό να είναι και το πιο τρομακτικό.
Συμπερασματικά, τo Zodiac δεν είναι ένα απλό αστυνομικό θρίλερ είναι μια ταινία που εμβαθύνει στα γεγονότα αλλά και στους ίδιους τους πρωταγωνιστές. Εμβαθύνει στις εμμονές τους και στους εθισμούς τους. Διεισδύει στην ανθρώπινη ψυχοσύνθεσή τους αναλύοντάς την και αποκαλύπτει προς το κοινό την καλύτερή τους πλευρά αλλά και εκείνη… την πιο σκοτεινή. Μας δείχνει ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν εμμονές και ότι όταν κάποιες φορές αντιμετωπίζονται και κλείνει αυτός ο κύκλος έρχεται η λύτρωση και η διαύγεια. Κάποιες άλλες φορές όμως μας δείχνει ότι στην ζωή δεν δίνονται ποτέ όλες οι απαντήσεις και ότι τελικά δεν προσφέρεται πάντα η λύτρωση.
Βαθμός: 4/5
