Πρόσφατα παρακολούθησα την παράσταση “Νίκη”, μία θεατρική απόδοση του ομότιτλου βιβλίου του Χρήστου Χωμενίδη…Παράσταση είπα; Όχι, δεν ήταν απλά παράσταση, ήταν μια ολόκληρη ζωή, που ξεδιπλωνόταν μπροστά στα μάτια των θεατών με περίσσια μαεστρία!
Ζωή, μα και ιστορία, καθώς η ζωή της Νίκης, μέσα απ΄τα χείλη της ίδιας, που, πεθαμένη πια, αιωρείται και πηγαινοέρχεται πάνω από την ίδια τη ζωή της, και την αφηγείται σα να διαβάζει μυθιστόρημα, προχωρά χέρι-χέρι με τη νεότερη ιστορία της Ελλάδος, η οποία και σημάδεψε μεγάλο μέρος της. Και πριν βιαστεί κανείς, θα πω πως κάθε άλλο παρά βαρετή είναι η υπόθεση που εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια του θεατή, παρά την έντονη, καταλυτική παρουσία της ιστορίας σε αυτή.
Μέσα σε κάτι λιγότερο από τρεις ώρες, η Νίκη προχωρά από τους παππούδες της και τους γονείς της, στη γέννησή της, τα παιδικά της χρόνια, την εφηβεία, τον έρωτα, το γάμο της, κι η Ελλάδα προχωρά από τη μοναρχία στη δημοκρατία,κι από ‘κει στη δικτατορία, την κατοχή, την απελευθέρωση και τον εμφύλιο.
Πέρα από την κεντρική ηρωίδα, Νίκη, τη δική τους ξεχωριστή νότα δίνουν στο έργο και οι υπόλοιποι χαρακτήρες, όπως η γιαγιά Σεβαστή (Μίρκα Παπακωνσταντίνου), η θεία Μαρκέλλα (Ευαγγελία Μουμούρη), η μητέρα Άννα (Γωγώ Μπρέμπου) αλλά και ο μεγάλος έρωτας της Νίκης, Αλέξανδρος Στρόφαλης (Μάξιμος Μουμούρης).
Το έργο, αν και χαρακτηρίζεται από μια σοβαρότητα και τραγικότητα, λόγω των όσων πραγματεύεται, δε στερείται και του πιο ανάλαφρου, ρομαντικού και χιουμοριστικού στοιχείου που καταφέρνει να διατηρεί τις ισορροπίες μεταξύ της εύθυμης διάθεσης και της συγκίνησης.
Εντυπωσιακή είναι η μεταφορά που γίνεται κάθε τόσο από το παρόν της ηρωίδας σε διάφορα στιγμιότυπα τόσο της δικής της ζωής, όσο και των άλλων προσώπων, ενώ η ίδια, ως αφηγητής – παντογνώστης πλέον, είναι σε θέση να κατανοεί και να εξηγεί τον καταλυτικό ρόλο που έπαιξαν ο καθένας τους στην έκβαση της ιστορίας, ενώ φανερός είναι και ο σεβασμός προς το βιβλίο κατά τη διαδικασία μεταφοράς του στο θέατρο, όπως αυτή έγινε από τους Γιώργο Λύρα και Σταμάτη Φασουλή.
Καταπληκτικές ερμηνείες και αριστοτεχνικά σχεδιασμένοι, αλληλοσυμπληρώμενοι χαρακτήρες, ολοκληρώνουν, μαζί με την υπέροχη εναλλαγή σκηνικών, τον καμβά μιας παράστασης φαινόμενο!
