Μοιάζει άραγε η ζωή με κάποιο από τα φαντασμαγορικά παιχνίδια των Λούνα Παρκς; Όπως λόγου χάρη με τις Ιπτάμενες καρέκλες; Ή μήπως η μοίρα κάθε ανθρώπου ορίζεται καθαρά και μόνο από τις προβλέψεις και τις μαντικές ικανότητες ορισμένων που διαθέτουν το “Χάρισμα” ; Ο Stephen King στο έργο του, με άκρως φιλοσοφικό περιεχόμενο, Joyland που δημοσιεύτηκε αρχικά το 2013, δημιουργεί τη τέλεια ατμόσφαιρα μυστηρίου, ερωτισμού και τρόμου βγαλμένη από μια άλλη εποχή, όχι τόσο μακρινή από τη σημερινή.
Κάπου στα 1973, ο Ντέβιν Τζόουνς, ενηλικιώνεται με το πιο συνηθισμένο και συνάμα ασυνήθιστο τρόπο. Μια ερωτική απογοήτευση, από αυτές τις πρώτες που όλοι κάποτε περνούν τον οδηγεί στη Joyland, ένα θεματικό πάρκο της Βόρειας Καρολίνα, προκειμένου να συγκεντρώσει χρήματα για τη σχολή του, αλλά και για να βρει τον εαυτό του ως ενήλικας πλέον. Οι γνωριμίες του εκεί, ένας σωρός από πρωτόγνωρες προσωπικότητες που είτε τον εντυπωσιάζουν, είτε τον αηδιάζουν. Δυο στενοί φίλοι που μείνανε μαζί μέχρι το τέλος, μια μυστήρια καλοσυνάτη γυναίκα που μαντεύει το μέλλον, ένας έντιμος συνεργάτης που φαίνεται να τον συμπαθεί και μια μητέρα απομονωμένη με το άρρωστο παιδί της, είναι τα πρόσωπα που διαδραματίζουν το σημαντικότερο ρόλο στη καθημερινότητα του Ντέβιν σε συνάρτηση με το πάρκο της Χαράς. Ωστόσο, όλος ο αυθορμητισμός, η εργασιομανία και η ανεξαρτησία του καλοκαιριού εκείνου καταλήγουν να υποσκιάζονται από μια φρικαλεότητα που έλαβε χώρα σε κάποιο από τα παιχνίδια, στο τρενάκι του τρόμου, τέσσερα χρόνια πριν. Το φάντασμα της δολοφονηθέντος Λίντας, πλανάται ακόμη στο σημείο που κατέληξε, μόνο που δεν εμφανίζεται σε όλους τους επισκέπτες. Ποιος όμως κρύβεται πίσω από τη στυγερή δολοφονία, όχι μόνο της Λίντας, αλλά και μερικών ακόμα κοριτσιών; Ποια η σημασία του Μάικλ, του παιδιού που ήξερε πως σε λίγο καιρό θα πεθάνει και της μητέρας του Ανν;
Σ’ ένα κόσμο γεμάτο χρώματα και παιδιά, ο πρωταγωνιστής καλείται να αντιμετωπίσει τα πιο μελανά σημεία. Το ψυχογράφημα ενός καλοκαιριού, εκείνου του καλοκαιριού, ασφαλώς δεν αρχίζει με ρομάντζα και λουλούδια. Ο Ντέβιν, καταπονημένος ακόμη από το θάνατο της μητέρας του, τον οποίο όσο χρόνια κι αν περάσουν δε μπορεί να χωνέψει, απομακρύνεται από όλους και από όλα τα οικεία για να σταματήσει να σκέφτεται εκείνη που του ράγισε τη καρδιά. Ουδείς όμως αναντικατάστατος… Η αγάπη και η απώλεια, δυο έννοιες ταυτόσημες για τον πρωταγωνιστή, λειτουργούν σαν ένα ζευγάρι που εξελίσσεται μαζί στο χρόνο και ακολουθεί τα γεγονότα όπως η μοίρα ή ο κάθε χαρακτήρας ορίζει. Θα ήταν άδικο αν κάποιος χαρακτήριζε τον Ντέβιν σαν έναν άνθρωπο μίζερο ή παράξενο. Ήταν απλά ένας νεαρός που ήθελε να εξερευνήσει τον κόσμο και δυστυχώς ξεκίνησε με τα πιο δύσκολα κομμάτια του. Το δέσιμο του με ένα παιδί, που παρά τη σωματική του αναπηρία έχει σώας τα φρένας, τον αναγκάζουν να βουτήξει ακόμη βαθύτερα σε ένα συναισθηματισμό και μια φιλοσοφία, ένα μότο σκέψης που τον αναγκάζουν να ωριμάσει το συντομότερο. Ο Ντέβιν όσο κι αν φοβήθηκε, λάτρεψε όλον αυτόν τον μικρόκοσμο, παρά τα δόλια μυστικά και τις ανεξιχνίαστες δολοφονίες που στη πραγματικότητα ο ίδιος επεδίωξε να διαλευκάνει. Eκεί άλλωστε έκανε δυο δυνατές φιλίες και γνώρισε τελικά τον έρωτα, κάτι από το οποίο είχε πραγματική ανάγκη.
Στη Joyland, ο Stephen King έχει διάθεση να νοσταλγήσει, να εξομολογηθεί, να πειραματιστεί με τη σοφία, ενώ ο αναγνώστης μένει τελικά με τη γλυκόπικρη γεύση πολλών μικρών δραμάτων και του δημιουργούν την ουσιαστική ανάγκη για προσωπική αναζήτηση του παρελθόντος. Πρόκειται για ένα μικρό διαμάντι που όλοι οι λάτρεις του τρόμου και ειδικότερα του King πρέπει να γνωρίσουν.
Η Τελευταία Έξοδος,η Ρίτα Χέιγουορθ, Η Ελπίδα, Τα όνειρα
Δες τη σελίδα μας στο Facebook
