Καραντίνα! Μια λέξη που μέχρι πρότινος κανείς δεν ήξερε καν τη σημασία της. Πλέον, είναι αυτό που λέμε “… Μια λέξη, χιλιάδες συναισθήματα”, μόνο που στη περίπτωση μας, μιλάμε για αισθήματα αρνητικά όπως ο καταναγκαστικός -σωματικός και συναισθηματικός- περιορισμός, η οργή, και η προσωπική απομόνωση. Πόσο πιο απλοϊκά όμως θα ήταν τα πράγματα αν είχαμε μάθει σε άλλη νοοτροπία, σε άλλο τρόπο σκέψης και αποδοχής των καταστάσεων γύρω μας;
Παρά μια ζωή γεμάτη απαιτήσεις, οι τελευταίες γενιές έως τώρα απολάμβαναν ένα σωρό πολυτέλειες, με κάθε οικογένεια να έχει δυο- τρία αυτοκίνητα για να μετακινείται με άνεση, μια αγορά με “ξεζουμιστικά” ωράρια προκειμένου να εξυπηρετείται ο ανυπόμονος πελάτης ανά πάσα ώρα και στιγμή, τις δημόσιες υπηρεσίες έτοιμες να ακούσουν τον παραλογισμό κάθε πολίτη που δε μπορεί να βγάλει άκρη με τη γραφειοκρατεία και γενικότερα μια καθημερινότητα η οποία με λιγάκι οικειοθελές τρέξιμο ήταν ικανή να δώσει τα πάντα. Αποτέλεσμα όλων αυτών υπήρξε μια τόσο ατομική, όσο και συλλογική ανεξαρτησία που εν τέλει κατέληξε να καθιστά τα “θέλω” και τα “απαιτώ” μας ως το επίκεντρο όχι μόνο του δικού μας εγωιστικού μικρόκοσμου, αλλά και όλων των οικείων μας. Ας αναλογιστούμε όμως πως επιβίωσαν οι ακόμη παλαιότερες γενιές από καταστάσεις που ο σημερινός άνθρωπος δεν είναι ικανός ούτε καν να διανοηθεί, καθιστώντας μάλιστα γελοίες τις σημερινές ανάγκες με αυτές του τότε. Υπήρξαν και εξακολουθούν να υπάρχουν -σε εμπόλεμες και όχι μόνο περιοχές- γενιές που δε γνώρισαν ποτέ την Ειρήνη, που βγήκαν δυνατοί ή κατέληξαν μέσα σε αληθινές κακουχίες , από τον πόλεμο, τη πείνα, τη στέρηση της Ελευθερίας και της προσωπικής βούλησης. Είναι μονάχα μερικά από όλα αυτά που συνηθίζουν οι γιαγιάδες και οι παππούδες μας να εξιστορούν και τα ζαρωμένα μάτια τους γεμίζουν δάκρυα. Και να που τώρα καλούμαστε κι εμείς να μπούμε για ελάχιστα στη θέση των ανθρώπων αυτών. Να στερηθούμε δηλαδή πολυτέλειες και αγαθά δεδομένα, από τα οποία ποτέ ως τώρα δε χρειάστηκε να απαγκιστρωθούμε. Ίσως μας δίνεται η ευκαιρία να διδαχθούμε τι πάει να πει εκτίμηση και να αξιολογήσουμε για πρώτη φορά καταστάσεις και συνθήκες που ακόμη κάποιοι γι αυτές μάχονται και αγωνίζονται, με βασικότερες από αυτές την Υγεία και την Ελευθερία.
Οφείλουμε να κατανοήσουμε ωστόσο τους λόγους που όλα αυτά συμβαίνουν, γιατί η ευθύνη γίνεται ατομική και η συμβολή όλων είναι σπουδαία. Δεν υπάρχει ούτε λόγος γκρίνιας, ούτε κάποια καταπάτηση όσον αφορά τα δικαιώματα μας. Και ούτε πια μιλάμε για κακουχίες ή συνθήκες πολέμου, προς Θεού. Απλά καλούμαστε να μείνουμε σπίτι, στη ζεστασιά και στη θαλπωρή της οικογένειας και των αγαπημένων μας, αλλά και να λαμβάνουμε τα απαραίτητα μέτρα υγιεινής. Κάθε προσπάθεια, μακρυά από εγωισμούς και “ξεροκεφαλιές”, γίνεται τόσο για το δικό μας, όσο και για το κοινό καλό.
Όταν Οι Apocalyptica Συνάντησαν Τους Sabaton
Δες τη σελίδα μας στο Facebook
