Ο Δήμος Αβδελιώδης σκηνοθετεί για πρώτη φορά Γιάννη Ρίτσο, με την Βερόνικα Αργέντζη να ερμηνεύει το ρόλο της Ελένης, στο ομώνυμο εμβληματικό έργο του μεγάλου ποιητή.
Τετάρτη 4 Σεπτεμβρίου στις 21.00 στο Ζάππειο, στο πλαίσιο του 48ου Φεστιβάλ Βιβλίου.
Η «Ελένη», ένας από τους πιο συγκλονιστικούς γυναικείους μονολόγους, έκανε πρεμιέρα τον Μάρτιο του 2017 στο θέατρο Αυλαία της Θεσσαλονίκης και από τότε συνεχίζει το πολύ επιτυχημένο, ονειρικό ταξίδι της σ’ επιλεγμένες στάσεις τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό. Από τις πιο πρόσφατες, το Ντίσελντορφ όπου έτυχε μεγάλης αποδοχής, με την Deutsche Welle να πραγματοποιεί εκτενές ρεπορτάζ, κάνοντας λόγο για την «εύγλωττη απλότητα» με την οποία ερμηνεύει η Βερόνικα Αργέντζη, καθώς και το ιστορικό Μπάγκειον, στο πλαίσιο μεγάλου αφιερώματος στο έργο του Δήμου Αβδελιώδη.
Το επόμενο διάστημα, έπειτα από πρόσκληση, θα βρεθεί σε πανεπιστήμια και θέατρα του Βερολίνου, της Λειψίας και άλλων πόλεων της Γερμανίας, ενώ τον Φεβρουάριο του 2020 θα παιχτεί στη Νίκαια της Γαλλίας. Πριν όμως, θα φιλοξενηθεί για ένα βράδυ στο Ζάππειο, στις 4 Σεπτεμβρίου.
Ἴσως ἐκεῖ ποὺ κάποιος ἀντιστέκεται χωρὶς ἐλπίδα, ἴσως ἐκεῖ νὰ ἀρχίζει ἡ ἀνθρώπινη ἱστορία, ποῦ λέμε, κ΄ ἡ ὀμορφιὰ τοῦ ἀνθρώπου …
Σκηνοθετικό σημείωμα
Ο Γιάννης Ρίτσος, γράφοντας την «Ελένη», καταθέτει ένα επίκαιρο ποιητικό έργο εθνικής αυτογνωσίας, αναζητώντας την ελευθερία και τη λύτρωση απ’ τα δεσμά μιας κατεστημένης σκέψης, ριζωμένης βαθιά στο παρελθόν, που δεν μας επιτρέπει να δούμε και να ζούμε το ιερό «τώρα».
Μέσα από έναν γκρεμοτσακισμένο, γερασμένο κόσμο κωμικοτραγικών εικόνων και ματαιωμένων ονείρων, στον απόηχο ενός ολέθριου εμφύλιου, αναδύεται το φάσμα της «Ελένης», ολοζώντανο, για να μας αποκαλύψει η ίδια μέσα από ένα νοητό καθρέπτη που βλέπουμε εμάς τους ίδιους, όλες τις αντιφατικές ανθρώπινες συμπεριφορές και πράξεις, που επέλεξαν οι Άνθρωποι διαχρονικά για να την κερδίσουν είτε σαν σύμβολο της ελευθερίας, είτε σαν σύμβολο της αιώνιας θεϊκής ομορφιάς.
Ο Ρίτσος με την ιδιοφυή αυτή ελεγεία επιλέγει να μιλήσει ποιητικά, αλλά και ρεαλιστικά, για μια ριζική αλλαγή πορείας του ανθρώπου και την αναζήτηση μιας νέας συνειδητής ταυτότητας, που αναγνωρίζει τη ζωή και την ύπαρξη σαν ένα ανεπανάληπτο θαύμα.
Δήμος Αβδελιώδης
