Πανελλήνιες. Μια λέξη που από πίσω της κρύβονται δεκάδες συναισθήματα, δεκάδες όνειρα, στόχοι και σκέψεις για το μέλλον. Μια λέξη η οποία καταφέρνει και συνδυάζει την επιτυχία με την αποτυχία, την χαρά με την λύπη, την αγωνία και το άγχος με την ελπίδα, το κλάμα με το χαμόγελο, την πνευματική, ψυχική και σωματική κούραση με την επιβράβευση.
Οι περισσότεροι έχουμε περάσει από αυτήν την περίοδο, όπου οι Πανελλήνιες είναι η κορυφή του βουνού που ανεβαίναμε όλα αυτά τα χρόνια, το «εισιτήριό»» μας για την προσωπική και επαγγελματική μας επιτυχία, για το μέλλον και τα όνειρα που κάναμε πολλοί από εμάς από μικρά παιδιά. Ιδιαίτερα τα τελευταία δύο σχολικά χρόνια, με τις αμέτρητες ώρες σχολείου, φροντιστηρίου και διαβάσματος, με τις αμέτρητες προσπάθειες, τα σχέδια και τα plan B, τις εναλλακτικές σε περίπτωση που συμβεί κάτι και δεν έχουμε τα επιθυμητά αποτελέσματα, το άγχος και την καθημερινή αβεβαιότητα ως την κορύφωση, ως την μέρα δηλαδή που «δίνουμε» το πρώτο εξεταζόμενο μάθημα.
Αξίζει όμως όλη αυτή η ψυχολογική πίεση που δέχονται τα παιδιά; Και η απάντηση είναι όχι. Σίγουρα αξίζει η διαδικασία, η προετοιμασία και τέλος η εκπλήρωση των στόχων των υποψηφίων, όμως όχι και η ψυχολογική αυτή εξουθένωση που «περνάνε».
Τα παιδιά που δίνουν Πανελλήνιες κατακλύζονται από το άγχος και τον φόβο μπροστά σε μια ενδεχόμενη αποτυχία, κάνοντας το στρες και την αμφιβολία να τα κυριεύουν, ιδίως λίγες μέρες πριν και κατά τη διάρκεια των εξετάσεων. Βέβαια, πώς να μην συμβαίνει αυτό όταν οι «καλοί» βαθμοί στις Πανελλήνιες και η εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο ισοδυναμούν με επαγγελματική αποκατάσταση, καταξίωση, κοινωνική αποδοχή και την «καλή» γνώμη που θα «χτίσει» ο οικογενειακός περίγυρος;
Το έντονο άγχος, που πολλές φορές οδηγεί και σε κρίσεις άγχους, το τι θα πουν οι άλλοι και οι σκέψεις ότι η αποτυχία στις Πανελλαδικές σημαίνει και αποτυχία στη ζωή γενικότερα, είναι μερικά από τα στοιχεία που ταλανίζουν τους υποψηφίους και δεν τους «αφήνουν» να συγκεντρωθούν και να εστιάσουν απερίσπαστοι στον στόχο τους. Κι αυτό γιατί μια τέτοια κατάσταση όπου κυριαρχεί η αβεβαιότητα και η αγωνία για το αν θα πάνε όλα καλά, επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό τις πνευματικές λειτουργίες των εξεταζόμενων, προκαλώντας σύγχυση και υπονομεύοντας τελικά τις επιδόσεις τους.
Τα παιδιά θα πρέπει να μάθουν να μετατρέπουν το άγχος τους σε παραγωγικό/ δημιουργικό, το οποίο δίνει ώθηση και ενεργοποιεί τις αντοχές, την υπομονή και την επιμονή για την κατάκτηση του στόχου που έχει θέσει ο καθένας. Η οργάνωση της ύλης, η τήρηση ενός προγράμματος, τα μικρά και συχνά διαλείμματα, η ξεκούραση, η σωστή διατροφή, η θέσπιση μικρών, καθημερινών στόχων, μα πάνω από όλα η πίστη στις δυνατότητες και τον εαυτό τους, είναι μερικά μόνο από αυτά που πρέπει να κάνει κανείς, πέρα από το διάβασμα, για να επιτύχει στις Πανελλήνιες εξετάσεις.
Και όταν οι εξετάσεις έχουν τελειώσει και οι βαθμοί, όπως τώρα, έχουν ήδη βγει; Τότε και πάλι οι υποψήφιοι νιώθουν το άγχος να τους κυριεύει. Κι όμως κάθε άλλο παρά άγχος θα έπρεπε να νιώθουν. Η κρίσιμη περίοδος των εξετάσεων πέρασε και πρέπει πλέον να χαρούν τους κόπους τους. Ό,τι κι αν έχει γίνει με τα αποτελέσματα, δεν πρέπει να ξεχνούν ότι ένα «καλό» μηχανογραφικό θα τους βοηθήσει ή ότι υπάρχει και η δεύτερη ευκαιρία για εκείνους που θέλουν και μπορούν να ξανά προσπαθήσουν.
