Η Παγκόσμια Ημέρα του Πατέρα γιορτάζεται κάθε τρίτη Κυριακή του Ιουνίου. Ημέρα του πατέρα ονομάζεται η ετήσια κινητή γιορτή προς τιμήν του πατέρα, των πατρικών δεσμών και γενικά της επιρροής των πατέρων στην κοινωνία.
Πρόκειται για μία παράδοση που έχει αμερικανική προέλευση. Πιο συγκεκριμένα, η Παγκόσμια Ημέρα του Πατέρα καθιερώθηκε στις 19 Ιουνίου του 1910, από την Αμερικανίδα Σονόρα Σμαρτ Ντοντ, που θέλησε να δημιουργήσει μια γιορτή ανάλογη με την Ημέρα της Μητέρας, προκειμένου να τιμήσει και να ευχαριστήσει τον πατέρα της Γουίλιαμ Τζάκσον Σμαρτ, βετεράνο του Αμερικανικού Εμφυλίου, που ανέθρεψε μόνος του τα έξι παιδιά της οικογένειας, καθώς και τους υπόλοιπους βετεράνους πατέρες του Εμφυλίου.
Το 1966, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Λίντον Τζόνσον εξέδωσε το πρώτο προεδρικό διάταγμα που τιμούσε επισήμως τους πατεράδες, και καθιέρωσε την τρίτη Κυριακή του Ιουνίου ως Ημέρα του Πατέρα. Έκτοτε, η Παγκόσμια Ημέρα του Πατέρα γιορτάζεται κάθε τρίτη Κυριακή του Ιουνίου. Με δώρα απ’ όλη την οικογένεια τιμώνται ο πατέρας, ο παππούς ή ο προπάππους. Έξι χρόνια αργότερα, το 1972, ο πρόεδρος Ρίτσαρντ Νίξον οριστικοποίησε τη γιορτή ως μόνιμη εθνική εορτή των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής.
Παρακάτω παρουσιάζονται κάποιες ενδιαφέρουσες αναγνωστικές προτάσεις που υμνούν τη δύναμη της σχέσης πατέρα παιδιού.
«Ο δικός μου ο μπαμπάς» του Μάκη Τσίτα από τις εκδόσεις Πατάκη
Όλοι οι μπαμπάδες είναι καλοί. Αν ρωτήσετε τα παιδιά τους, θα σας το πουν. Όμως ο δικός μου ο μπαμπάς είναι ο καλύτερος! Κι αυτό που λέω είναι πέρα για πέρα αλήθεια!
Πρόκειται για μία τρυφερή και πρωτότυπη ιστορία, με αφηγήτρια την μικρή κόρη του κεντρικού ήρωα του βιβλίου. Μας παρουσιάζει πόσο ξεχωριστές είναι οι στιγμές που περνά ένας πατέρας με την κόρη του, πως με καθημερινές ενέργειες μπορεί να φαντάζει στα μάτια της μικρής ως ο καλύτερος όλων.
Ένα βιβλίο που σίγουρα θα αγαπήσουν κόρες, γιοι και μπαμπάδες.
«Μια αγκαλιά» της Μαρίνας Γιώτη από τις εκδόσεις Διόπτρα
Οι περισσότερες κόρες έχουμε τεράστια αδυναμία στον πατέρα μας.
Ένας έρωτας με την πρώτη ματιά, μια σχέση που καθορίζει τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε το άλλο φύλο, ένα πρότυπο που μας κυνηγά σε όλη μας τη ζωή και ένα μέτρο σύγκρισης για κάθε άντρα που συναντάμε.
Κοντά του νιώθουμε ασφαλείς και η έλλειψή του μας ωθεί να ψάχνουμε αγωνιωδώς για κάτι που θα μπορούσε να καλύψει το κενό του.
Η αλήθεια είναι ότι δεν τον ξεπερνάμε ποτέ και ας μην το παραδεχόμαστε. Όμως και οι μπαμπάδες μας δεν έχουν μάτια για άλλη, εκτός και αν είναι η αδελφή μας. Μεγαλωμένοι να μη δείχνουν τα αισθήματά τους, τα λόγια που τελικά δεν ειπώνονται δημιουργούν σχέσεις που κινούνται κάπου μεταξύ υπερπροστασίας και λατρείας.
Αυτό είναι ένα βιβλίο για να πούμε όλα όσα θα θέλαμε στον πρώτο μεγάλο έρωτα της ζωής μας.
«Ο μπαμπάς μου ο ήρωάς μου» Παναγιώτης Δημητρόπουλος, εκδόσεις Ελληνοεκδοτική
Μια συναρπαστική ιστορία που καταδεικνύει πως γονιός δεν είναι απαραίτητα όποιος γεννά παιδιά, αλλά εκείνος που συνειδητά ζει για τα παιδιά του.
– Κοίτα, μπαμπά, κοίτα!
– Τι συμβαίνει, κορίτσι μου; Δεν βλέπω τίποτα περίεργο.
– Δες το παιδάκι στο απέναντι πεζοδρόμιο.
Είναι ο Στέφανος, ο συμμαθητής μου.
– Ο κύριος που βαδίζει στο πλάι του είναι ο μπαμπάς του.
Μα είναι αλλιώτικος. Όχι σαν κι εσένα.
– Αλλιώτικος; Γιατί;
– Να… αυτός ο κύριος -όλα τα παιδιά το λένε- δεν είναι
o αληθινός μπαμπάς του.
«Θαύμα», R.J. Palacio, εκδόσεις Παπαδόπουλος
«Δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα που δεν θέλεις» δήλωσε ο μπαμπάς. Με πήρε από την αγκαλιά της μαμάς και με κάθισε στα πόδια του, στην άλλη μεριά του καναπέ. «Δεν θα σε υποχρεώσουμε να κάνεις κάτι που δεν θέλεις».
Έσκασα ένα χαμόγελο παρόλο που δεν ήθελα να με δουν να χαμογελάω. Ο μπαμπάς είναι ο μοναδικός άνθρωπος στον κόσμο που μπορεί να με κάνει να γελάσω όσο κι αν δεν το θέλω. Ο μπαμπάς τούς κάνει όλους να σκάνε στα γέλια.
Ο Όγκι Πούλμαν είναι ένα κανονικό παιδί, σε μια κανονική οικογένεια, με μια μόνο διαφορά: λόγω μιας σπάνιας ασθένειας, το πρόσωπό του έχει μια φριχτή παραμόρφωση, που τρομάζει όποιον τον αντικρίζει! Ο Όγκι έλαβε κατ’ οίκον εκπαίδευση μέχρι τη μέρα που ο ίδιος και η οικογένειά του παίρνουν την απόφαση να πάει σε ένα κανονικό σχολείο με πολύ πιο «κανονικά» –ως προς την εξωτερική εμφάνιση– παιδιά από τον ίδιο.
Ο μικρός ήρωας του βιβλίου Θαύμα καλείται να κάνει το επόμενο μεγάλο βήμα στη ζωή του: ένα άλμα πίστης στην κανονικότητα.
Αυτό το «άλμα» γίνεται εφικτό χάρη στην αγάπη και τη στήριξη που λαμβάνει ο Όγκι από τη μητέρα, τον πατέρα και την αδερφή του. Κάθε μέλος της οικογένειάς του έχει και ένα διαφορετικό ρόλο και ο Νέιτ, ο πατέρας του Όγκι, είναι εκείνος που μπορεί να αποφορτίζει τη βαριά ατμόσφαιρα, να του δείξει πόση δύναμη κρύβει η ικανότητα να μπορεί κανείς να αυτοσαρκαστεί αλλά και να μπορεί να δει την ομορφιά εκεί που δεν τη βλέπουν οι άλλοι. Ο Όγκι δεν θέλει να νιώθει ασυνήθιστος, αλλά ο Νέιτ δεν παύει ποτέ να του θυμίζει πόσο ξεχωριστός είναι!
«Ο καλός πατέρας» της Amity Gaige από τις εκδόσεις Μεταίχμιο
Ο Έρικ Σρόντερ είναι παιδί μεταναστών από την Ανατολική Γερμανία. Για να ξεφύγει από τη ρετσινιά του μετανάστη, αλλάζει το όνομά του και υιοθετεί το επώνυμο Κένεντι. Αυτό το μικρό ψέμα θα είναι η αρχή μιας τραγικής πορείας.
Ο αναγνώστης παρακολουθεί τον Σρόντερ να «απάγει» την εξάχρονη κόρη του, της οποίας την επιμέλεια έχει μόλις χάσει, για να περάσει λίγο περισσότερο χρόνο μαζί της, ώστε να της δείξει το πραγματικό του πρόσωπο: τον καλό του, τον αληθινό του εαυτό, τον Σρόντερ κάτω από τον Κένεντι. Έτσι παράλληλα με την εξέλιξη της «απαγωγής» ξετυλίγεται η ιστορία αυτού του ανθρώπου: ο επώδυνος αποχωρισμός του από τη μητέρα του στην παιδική του ηλικία, η απόδρασή του στην Αμερική με τον λιγομίλητο πατέρα του, η ερωτική του ιστορία με τη γυναίκα του η οποία διαλύθηκε κάτω από έναν ιστό ψεμάτων και οι καλύτερές του στιγμές αυτές της πατρότητας.
Ένας βαθύς στοχασμός στην ιστορία, στην πατρότητα και τις πολλαπλές ταυτότητες που καθένας μας υιοθετεί στη διάρκεια της ζωής του – τις εγγενείς και αυτές που κατασκευάζει.
peaceful piano music