Όπου κι αν στραφούμε πλέον, όπου κι αν γυρίσουμε το κεφάλι μας, μόνο προσγειωμένους ανθρώπους δε θα βρούμε. Ζούμε δυστυχώς στην εποχή που μεγαλοποιούμε οτιδήποτε “μικρό” του χαρακτήρα μας και συν τοις άλλοις , έχουμε τη τάση να το πλασάρουμε σαν κάτι μοναδικό.
Με την επιβεβαίωση που δίνουν στις μέρες μας τα social media και όλες γενικά οι πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης, έχουμε φτάσει να μη βλέπουμε τίποτα άλλο , παρά μόνο φωτοτυποποιημένες γυναίκες, οι οποίες διαφημίζουν ουσιαστικά τον εαυτό τους, χάρη στα μοδάτα ρούχα και κυρίως στο υπερβολικά φτιαχτό μακιγιάζ. Σκοπός τους φυσικά η προσοχή του αντίθετου φύλου. Από την άλλη, “αγοράκια” που λιώνουν στα γυμναστήρια (δίχως να ενδιαφέρονται τόσο για το κομμάτι της υγείας) , λες και σ΄αυτή τη ζωή έχει χαθεί το μυαλό κι τη θέση του έχουν πάρει οι μύες και οι πρωτεΐνες. Κακοντυμένα πρότυπα αρσενικών, με το ίδιο στυλ, το ίδιο κούρεμα, την ίδια ωραιοπάθεια, η οποία παρακαλά και ζητιανεύει η δύσμοιρη για τη χαμένη της αξιοπρέπεια. Αυτή που μέχρι και πριν κάποια χρόνια, ήξερε να ξεχωρίζει την αυθεντική γυναίκα, απ΄το “φθηνό γυναικάκι”.
Για τη συνέχεια, αξίζει να υπερτονίσουμε πως ένα πτυχίο, μια πιστοποίηση, ένα χαρτί τέλος πάντων, δε κάνει ούτε τον άνθρωπο, ούτε και τη μόρφωση αυτού. Ζώντας σε μια μόνιμη κρίση, οικονομικής φύσεως, έχουμε γεμίσει με πτυχιούχους, αρνούμενοι να ασχοληθούν με οτιδήποτε άλλο πέραν του αντικειμένου τους-και τους σερβιρίσματος εννοείται. Όλοι πια γίνανε μπαρίστες ξαφνικά-. Τελειώνοντας απλώς κάποιο πανεπιστήμιο, κανείς δεν εγγυάται σε κανέναν πως θα αποκτήσει όνομα στη κοινωνία και “πορτοφολιακή ευημερία”, έτσι ώστε να συνεχίζει να ζει ως ένας ακόμα influencer (!). Άλλη μανία και δαύτη! Κορέστηκε ο τόπος από επίδοξους (διάσημους και μη) που θέλουν να αρχίσουν νέα κινήματα σε διάφορους τομείς, επηρεάζοντας το υποτιθέμενο “ποίμνιο” τους. Ας μη ξεχνάμε όμως πως καμία επανάσταση στην ιστορία δεν άρχισε κατά μόνας. Έπειτα, είναι τόσοι πολλοί αυτοί που έχουν καταφέρει να στρέψουν ένα μικρόκοσμο αποκλειστικά γύρω τους και να ζουν σαν “εστεμμένοι” σε αυτόν, αμελώντας πως σαν και αυτούς υπάρχουν άλλοι τόσοι.
Αποτέλεσμα όλων αυτών; Μια ανθρωπότητα φουλαρισμένη από διαζύγια, από ζευγάρια που δε μπόρεσαν να ισορροπήσουν τα “Εγώ” τους. Νέοι άνθρωποι που δεν έμαθαν να αγαπούν, παρά μόνο να ικανοποιούν τα εγωιστικά τους “Θέλω”. Άτομα δίχως αξίες, που λάτρεψαν οτιδήποτε τους οδήγησε στο δρόμο της μεγαλομανίας και του εγωκεντρισμού. Επιτέλους, ας επικεντρωθούμε λίγο στο “συλλογικό Εγώ” μας, που έχει στερέψει και αποτελεί είδος -ανθρώπου- υπό εξαφάνιση. Είναι κρίμα για τις νεότερες γενιές να μεγαλώνουν με λανθασμένα πρότυπα.
