Το πολυαγαπημένο Hitman franchise επέστρεψε και φέτος για να ικανοποιήσει τους φανς του gaming με την κυκλοφορία του νέου Hitman 2 και μαζί μ’ αυτό την επιστροφή του ασυναγώνιστου Agent 47. Ας δούμε λοιπόν τι εντυπώσεις μας άφησε το παιχνίδι!
Το storyline του παιχνιδιού ομολογουμένως δεν είναι το δυνατό του σημείο και αυτό γιατί είναι αρκετά φτωχό χωρίς να μας δίνει τη δυνατότητα να το ξετυλίξουμε μόνοι μας. Το παιχνίδι προσφέρει απευθείας ολόκληρη την ιστορία σε μορφή cutscenes τα οποία ο παίχτης μπορεί να παρακολουθήσει οποιαδήποτε στιγμή συνεπώς δεν έχει τη δυνατότητα να τα “ξεκλειδώσει”. Επιπλέον, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το ότι τα cutscenes μέσα από τα οποία ξεδιπλώνεται το παρελθόν του πράκτορά μας αποτελούν απλώς σκηνές με αφήγηση και όχι κανονικές σκηνές με διαλόγους ανάμεσα στους χαρακτήρες. Κάτι τέτοιο δυσκολεύει τον παίχτη να “βυθιστεί” στο σενάριο και τελικά στο ίδιο το παιχνίδι – να πετύχει, δηλαδή, το γνωστό immersion πάνω στο οποίο αυτό βασίζεται ως παιχνίδι Immersive Sim.
Tα controls του παιχνιδιού δεν επιδέχτηκαν πολλές αλλαγές σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια. Για να πούμε την αλήθεια το παιχνίδι δεν είχε ποτέ δύσκολους χειρισμούς εφόσον στην πραγματικότητα δεν έχουμε ιδιαίτερες στιγμές combat και ο “47” εύκολα εξολοθρεύει τους στόχους του αν γίνει ποτέ αντιληπτός. Το μόνο που απαιτεί το παιχνίδι είναι το καλύτερο δυνατό stealth kill με το πάτημα του κατάλληλου κουμπιού. Παράλληλα, το νέο feature του παιχνιδιού, crowd blending (εμπνευσμένο από παιχνίδια όπως το Assassin’s Creed), έκανε τα πράγματα ακόμα πιο εύκολα αφού πλέον ο πρωταγωνιστής μπορεί να εξαφανίζεται αυτόματα από το οπτικό πεδίο των εχθρών του και να ξεγλιστράει μέσα στο πλήθος χωρίς ο παίχτης να πρέπει να πατήσει κάποιο συγκεκριμένο κουμπί.
Για ακόμα μια φορά τα γραφικά ενός Hitman παιχνιδιού μας αφήνουν ευχαριστημένους. Όλα βρίσκονται στην εντέλεια. Το παιχνίδι παρουσιάζει και τις 6 τοποθεσίες που επισκέπτεται ο πρωταγωνιστής μας με φοβερή λεπτομέρεια και ακρίβεια καταφέρνοντας να μας μεταφέρει σχεδόν ολοκληρωτικά σε αυτές. Οι δρόμοι, τα σπίτια, οι γηγενείς, τα τοπία και οι πόλεις έχουν αποδοθεί με αρκετό ρεαλισμό, γεγονός που συμβάλλει στην επίτευξη του απαιτούμενου immersion.
To design και η σκηνοθεσία του παιχνιδιού μπορούμε να πούμε πως αποτέλεσαν το κυρίαρχο στοιχείο του. Μπορεί σε γενικά επίπεδα να μην είχε καινούρια features, αφού το franchise έχει καταφέρει να διατηρήσει την ταυτότητά του μέσα στα χρόνια, ωστόσο το Hitman 2 κέρδισε τις εντυπώσεις με την πολυπλοκότητα και την ποικιλία που είχαν οι αποστολές του “47”. Υπάρχουν τόσοι πολλοί, έξυπνοι και πρωτότυποι τρόποι εξολόθρευσης των targets, από τον πιο απλό στον πιο σύνθετο. Ο παίχτης μπορεί απλά να επιλέξει όποιον του τραβήξει περισσότερο το ενδιαφέρον, αρκεί φυσικά να βρει το σωστό timing και να ακολουθήσει τις απαραίτητες τακτικές (όπως το να μεταμφιεστεί με την κατάλληλη στολή για να περάσει απαρατήρητος), καθώς υπάρχουν συγκεκριμένες χρονικές ευκαιρίες για την εκτέλεση κάθε μεθόδου. Βέβαια, αυτή η ποικιλία μεθόδων…δολοφονίας έχει και έναν αντίκτυπο και αυτός είναι το ότι είναι δύσκολο να ανακαλύψουμε όλα όσα έχει να προσφέρει το παιχνίδι σε ένα μόνο playthrough. Μια έξυπνη προσθήκη ήταν και τα autosaves/manual saves που επιτρέπουν στον παίχτη να αποθηκεύσει όποτε θέλει το παιχνίδι (κάτι που γίνεται και αυτόματα) και ενδεχομένως να αλλάξει τις επιλογές του ή να ξαναπροσπαθήσει σε περίπτωση αποτυχίας. Τέλος, αξιοσημείωτο είναι και το γεγονός ότι τα hidden sidestories είχαν ενδιαφέρον και προσέθεταν λεπτομέρειες σε κάθε mission, ωστόσο η διαδικασία να τα ανακαλύψουμε στη διάρκεια της αποστολής ήταν αρκετά ενοχλητική και πολλές φορές τα παραλείπαμε εντελώς.
