Το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι « που να βρω μια να σου μοιάζει, έχω τούτο το μαράζι πώς να βρω… νανανα!» είθισται να μιλάμε για την αληθινή αγάπη όταν η ηλικία μας πια είναι λίγο πιο ώριμη. Δεν συμφωνώ και ποτέ δεν θα συμφωνήσω στο να μπουν όρια για το πότε και το πόσο θα αγαπήσεις. Σημασία έχει να μπορείς να αγαπήσεις. Και αν μπορέσεις μια φορά θα μπορείς σίγουρα για πάντα!
Όσο δυσεύρετη κι αν είναι σήμερα η μικρή λεξούλα αυτή, είναι θαυματουργή και πάντα υπάρχει εκεί έξω ακόμα κι αν δεν την έχεις νοιώσει, ακόμα κι αν δεν στην έχουν προσφέρει ως τώρα απλόχερα ή στην έχουν προσφέρει χωρίς ποτέ να την χορτάσεις. Η αγάπη είναι παντού, είναι μέσα σου, κι αν δεν έχεις κάποιον να την δώσεις χωρίς όρια, δώσε την όλη εσύ στον εαυτό σου. Φαντάζεσαι πόσο πιο όμορφος και με λιγότερο πόνο θα ήταν ο κόσμος αν τυχών αγαπούσαμε τον εαυτό μας όσο έχουμε αγαπήσει κάποιον άλλον;
Η αγάπη είναι παντού! Αλήθεια σου λέω! Είναι σε ένα χαμόγελο, μια καλημέρα, τον ήλιο ή τη θάλασσα και εμείς ίσως την ψάχνουμε σε ένα μόνο πρόσωπο, σε μία αγκαλία, σε δύο μόνο χείλη. αλλά πάντα είναι εκεί και σε περιμένει στη γωνία να την συναντήσεις και να ανταμωθείτε και τότε θα είναι για πάντα! Και θα ηρεμίσεις και θα μπορείς πια να απολαμβάνεις χωρίς τύψεις και χωρίς φόβο αυτά που ως τώρα ίσως να μην χάρηκες όσο νιώθεις ότι σου άξιζε.
Γιατί αξίζεις! Το αξίζεις! Όλοι το αξίζουν!
Αυτό το κείμενο το αφιερώνω σε όλες τις ρομαντικές ψυχές εκεί έξω, που δεν παύουν να πιστεύουν σε μια παιδικότητα ψυχής σχεδόν από άλλη εποχή που με ανατριχιάζει και εξακολουθούν να αγαπούν παρά τις αναποδιές, και θα αγαπούν για πάντα…
