Οι άνθρωποι από την αρχή της ύπαρξής τους σκότωναν για να επιβιώσουν. Με το πέρασμα των αιώνων, όμως, το ανθρώπινο είδος σχημάτισε κοινωνίες, εξανθρωπίστηκε και ο φόνος άλλων ανθρώπων άρχισε να μην γίνεται αποδεκτός και να καταδικάζεται. Παρόλα αυτά, το φονικό ένστικτο δεν έχει εξαλειφθεί πλήρως από τον άνθρωπο. Για να επιβιώσει, θα σκοτώσει. Αυτό γίνεται κατανοητό από την κοινή γνώμη. Ωστόσο, τα περισσότερα ειδεχθή εγκλήματα τη σήμερον ημέρα δεν γίνονται για επιβίωση και αυτοάμυνα αλλά αποτελούν ακραία εκδήλωση κάποιας ψυχικής ασθένειας. Είναι φόνοι που δεν έχουν καμία λογική εξήγηση (όπως για παράδειγμα αυτοί μεταξύ των άγριων ζώων) και αυτός είναι και ο λόγος που τρομάζουν τους υπόλοιπους πολίτες. Ως πού, όμως, μπορεί να φτάσει η σύγχρονη ανθρώπινη αγριότητα και ο παραλογισμός;
1) Mary Bell, Νιουκάστλ-Ηνωμένο Βασίλειο
Στις 25 Μαρτίου, μια μέρα πριν κλείσει τα 11(!), η Mary Bell στραγγάλισε τον Martin Brown. Στις 31 Ιουλίου του ίδιου έτους, η Mary μαζί με τη φίλη της Norma Bell (απλή συνωνυμία) στραγγάλισαν τον 3χρονο Brian Howe. Η Mary, σαν να μην έφτανε αυτό, επέστρεψε στον τόπο του εγκλήματος και χάραξε με ψαλίδι στο στομάχι του παιδιού το γράμμα “Ν”, το οποίο αμέσως άλλαξε σε “Μ”. Με το ίδιο ψαλίδι εκόψε, επίσης, τούφες από τα μαλλιά του και μέρος από τα γεννητικά του όργανα. Τα δύο κορίτσια καταδικάστηκαν για διπλή ανθρωποκτονία εκ προθέσεως. Παρόλα αυτά, η Mary αποφυλακίστηκε το 1980 για την προστασία της. Όσο για την αιτία που οδήγησε τη μικρή στη δολοφονία, φαίνεται να είναι η πεποίθησή της ότι ο πατέρας της ήταν ο γνωστός κακοποιός Billy Bell. Να αναφερθεί, ακόμη, ότι η Mary είχε εξωθηθεί στην πορνεία από τεσσάρων ετών.
2)Υπόθεση Μάνσον, Καλιφόρνια-ΗΠΑ
Ο Τσάρλς Μάνσον είχε κάνει πλύση εγκεφάλου σε 3 γυναίκες, ώστε να “κυνηγάνε” μαζί του τους “εχθρούς” του. Έτσι, στις 9 Αυγούστου του 1968 οι τέσσερίς τους δολοφόνησαν την 8 μηνών έγκυο ηθοποιό Σάρον Τέιτ μαζί με τέσσερις φίλους της και τον γιο του κηπουρού του σπιτιού. Με το αίμα τής Τέιτ οι δολοφόνοι έγραψαν στην κεντρική πόρτα του σπιτιού τη λέξη “γουρούνι”. Την επόμενη κιόλας μέρα, δολοφόνησαν με παρεμφερές τρόπο τον διευθυντή σούπερ μάρκετ Λένο ΛεΜπιάνκα και τη γυναίκα του. Στην κοιλιά του άτυχου άντρα χάραξαν με πιρούνι τη λέξη “πόλεμος”. Ο Μάνσον και η “οικογένειά” του, όπως τους αποκαλούσε καταδικάστηκαν σε θάνατο αλλά η ποινή μετράπηκε σε ισόβια εξαιτίας της αντισυνταγματικότητας σύμφωνα με το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ.
3) Θανάσης Αρβανίτης, Σαντορίνη-Ελλάδα
Το καλοκαίρι του 2008, η δολοφονία της Αδαμαντίας Καρκαλή σόκαρε το πανελλήνιο και όχι μόνο. Ο σύζυγός της είχε νοσηλευτεί σε ψυχιατρική κλινική καθώς είχε αποκεφαλίσει τον σκύλο της γυναίκας του και είχε πετάξει το κεφάλι στον δρόμο έξω από το σπίτι τους. Η συνέχεια επιφύλασε κάτι ακόμα πιο φρικαλέο. Ο Αρβανίτης επιτέθηκε στην 25χρονη γυναίκα του με ένα κουζινομάχαιρο 30 εκατοστών. Τη μαχαίρωσε 10 φορές στον λαιμό και στον θώρακα και άρχισε να της κόβει το κεφάλι ενώ ήταν ακόμη ζωντανή! Έπειτα βγήκε έξω κρατώντας το κεφάλι από τα μαλλιά στο ένα χέρι και το γεμάτο με αίματα μαχαίρι στο άλλο. Η εικόνα προκάλεσε τον πανικό σε ντόπιους και τουρίστες. Η αστυνομία του νησιού κινητοποιήθηκε αμέσως και τον συνέλαβε μετά από κυνηγητό και 9 εύστοχους πυροβολισμούς! Στην προσπάθεια, όμως, της σύλληψης ο Αρβανίτης μαχαίρωσε έναν αστυνομικό, πέταξε το κεφάλι στα υπόλοιπα όργανα της τάξης με σκοπό την πρόκληση σύγχησης και το έσκασε με ένα περιπολικό. Παρέσυρε ένα μηχανάκι με δυο γυναίκες πάνω και τράκαρε, τέλος, στο πλαϊνό στηθαίο του δρόμου. Καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη για τη δολοφονία της συζύγου του, σε κάθειρξη 25 ετών για τον τραυματισμό του αστυνομικού και 10 έτη για όλα τα υπόλοιπα εγκλήματά του.
4)Tsutomu Miyazaki, Τόκιο-Ιαπωνία
Ο Miyazaki γεννήθηκε με παραμορφωμένα χέρια, γεγονός που τον έφερε στο στόχαστρο των συμμαθητών του. Αν και οι γονείς του τού άλλαξαν σχολείο, οι άριστοι βαθμοί του άρχισαν να πέφτουν και δεν έγινε δάσκαλος όπως ήθελε. Για τους γονείς του δε, πίστευε ότι δεν ενδιαφέρονταν για τα παιδιά τους. Να σημειωθεί ότι ούτε με τις αδερφές του είχε καλές σχέσεις. Όταν πέθανε ο παππούς του, το μοναδικό άτομο με το οποίο ήταν κοντά, έφαγε από τις στάχτες του (!) και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα… (Προετοιμαστείτε για το τι θα διαβάσετε…)
Τον Αύγουστο του 1988 σκότωσε τέσσερα κορίτσια 4-7 ετών και έπειτα ασέλγησε σεξουαλικά στα σώματά τους. Ύστερα έβαλε το αίμα τους σε ένα ποτήρι, το ήπιε και έφαγε ένα κομμάτι από ένα χέρι! Την άλλη μέρα έστειλε γράμμα στις οικογένειες των θυμάτων όπου περιέγραφε λεπτομερώς τι ακριβώς είχε κάνει!
Στις 25/8/1988 σκότωσε ακόμα ένα 4χρονο κορίτσι και ασέλγησε σεξουαλικά στο πτώμα. Το παράτησε σε ένα χωράφι αλλά λίγες μέρες μετά επεστρεψε. Έκοψε τα χέρια και τα πόδια του και τα κράτησε στη ντουλάπα του! Το υπόλοιπο σώμα το έστειλε στην οικογένειά της μαζί με φωτογραφίες της και ένα σημείωμα που έλεγε “Mari, κόκαλα, έρευνα, απέδειξε”.
Οι δολοφονίες συνεχίζονταν. Η αστυνομία δεν μπορούσε να αποδείξει καμιά σύνδεση μεταξύ τους, μέχρι που το 1989 ο Miyazaki προσπάθησε να βιάσει την 5χρονη Ayako Nomoto. Ο πατέρας της μικρής ενημέρωσε έγκαιρα την αστυνομία και ο κατά συρροή δολοφόνος συνελήφθη. Καταδικάστηκε σε θανατική ποινή και εκτελέστηκε δια απαγχονισμού τον Ιούνιο του 2008.
Η φρίκη που μπορεί να να προκαλέσει ένα αρρωστημένο μυαλό είναι απλά αδιανόητη και δεν έχει όρια! Με τόση αιματοβαμμένη ιστορία, λοιπόν, θα έπρεπε να αναρωτηθούμε, μήπως τα αρρωστημένα μυαλά είναι, τελικά, η μεγαλύτερη απειλή του ανθρώπινου γένους;
