Φτάνει σιγά σιγά το καλοκαίρι και τι πιο ωραίο από το να σου προτείνω ένα βιβλίο. Γιατί εγώ σκέφτομαι τους αναγνώστες μου και σκέφτομαι τις ανάγκες τους. Και αυτή τη φορά σκέφτηκα πως έχεις ανάγκη ένα βιβλίο που θα το διαβάσεις χαλαρώνοντας στην ξαπλώστρα της παραλίας ή της πισίνας (ανάλογα με τα κέφια και τις προτιμήσεις του καθενός).
Βέβαια συνήθως το καλοκαίρι προτείνουμε κάτι ελαφρό, κάτι ξεκούραστο, κάτι που θα σε ηρεμήσει, κάτι που τέλος πάντων θα σε κάνει με κάποιο τρόπο να ξεφύγεις από τη ρουτίνα σου, αλλά ΟΧΙ! Νομίζω ξέρεις (ή θα μάθεις στην πορεία) την τρέλα μου με τα ψυχολογικά θρίλερ και τα βιβλία μυστηρίου. Και ναι για ακόμη μια φορά έχω να «κρίνω» και να σου προτείνω το βιβλίο που ξεχειλίζει από μυστήριο, το βιβλίο που θα σε κάνει να το διαβάσεις μέσα σε δύο μέρες και το βιβλίο που στο τέλος θα σου αφήσει μια πικρία, αλλά ωραία πικρία (ίσως να το χαρακτηρίσουμε και με τη κλασική πλέον φράση, δηλαδή ως γλυκόπικρο τέλος). Τώρα είναι που θα λες μα ποιό να είναι αυτό το βιβλίο (άσχετα που το γράφει στον τίτλο)… Το βιβλίο για το οποίο σου μιλάω τόση ώρα είναι «Το Προηγούμενο κορίτσι» του ΤΖ. Π. Ντιλεϊνι.
Πλοκή:
Δύο γυναίκες (Έμα και Τζέιν) με πολλά κοινά, σε δύο διαφορετικές χρονικές περιόδους αποφασίζουν να νοικιάσουν το σπίτι στην οδό Φόλγκεϊτ με τον αριθμό 1. Το σπίτι ανήκει στον γοητευτικό, δύστροπο, ταλαντούχο αρχιτέκτονα Έντουαρντ Μόνκφορντ. Το σπίτι αρχικά το σχεδίασε για την οικογένειά του, μετά όμως το θάνατο της συζύγου του και του παιδιού του, πήρε την απόφαση να το νοικιάσει. Για να καταφέρει κάποιος να ζήσει σ’ αυτό το σπίτι πρέπει να περάσει από ένα ιδιόρρυθμο interview με περίεργες ερωτήσεις και στη συνέχεια να συμβιβαστεί με 200 κανόνες. Το σπίτι είναι αφιλόξενο, μινιμαλιστικό και τεχνολογικά αναπτυγμένο. Δεν επιτρέπεται η προσθήκη λουλουδιών ή επίπλων ή διακοσμητικών, όπως ούτε και η μετακίνηση επίπλων. Το σπίτι δεν έχει ως στόχο να το αλλάξουν οι ενοικιαστές του, αλλά να αλλάξει αυτό αυτούς. Όταν καταφέρουν να νοικιάσουν το σπίτι, τότε είναι που θα αλλάξει οριστικά η ζωή τους.
Ένα βιβλίο που σίγουρα δεν έχει τρελή αγωνία και ένταση αλλά ούτε και είναι βαρετό. Διαβάζεται εύκολα και γρήγορα. Παράλληλα σε κρατάει σε μια μικρή εγρήγορση για το τί θα γίνει στην συνέχεια και πως θα εξελιχθούν τα πράγματα. Ένα ψυχολογικό θρίλερ που μέχρι το τέλος δεν μπορείς να καταλάβεις το τι συμβαίνει. Και δεν είναι τυχαίο που από τότε που κυκλοφόρησε κάνει τρελές πωλήσεις. Ενδιαφέρον επίσης έχει ότι ο συγγραφέας χρησιμοποιεί ψευδώνυμο, ο οποίος φαίνεται πως το παρελθόν έχει γράψει κι άλλα επιτυχημένα βιβλία υπογράφοντας πάντα με διαφορετικό ψευδώνυμο.
