Ήρθε η ώρα να γνωρίσουμε τον Φάνη Χατζησταματίου. Τον νεαρό φωτογράφο, που διακρίθηκε μαζί με άλλους 39 στο διαγωνισμό της Sony World Photography Awards από τους 171,603 συμμετέχοντες. O ταλαντούχος και ιδιαίτερα ευγενικός Φάνης, μιλάει για τη γενέτειρα του, τη Θάσο, καθώς επηρεάζει τη δουλειά του, τα μελλοντικά του σχέδια πάνω στο καλλιτεχνικό κόσμο της φωτογραφίας, ενώ περνά τα δικά του μηνύματα αποδεικνύοντας πως κανείς δε πρέπει να πάψει να ακολουθεί τα όνειρα και τις επιθυμίες του.
Πως αισθάνεσαι μετά τον διαγωνισμό;
Αισθάνομαι αρκετά χαρούμενος για την συμμετοχή μου στον διαγωνισμό. Αν και δεν κέρδισα το πρώτο βραβείο, η διάκριση αυτή μου δίνει μια ώθηση ώστε να συνεχίσω κάτι που ιδιαίτερα αγαπώ!
Τι είναι αυτό που σε τράβηξε να ασχοληθείς με τη φωτογραφία;
Στην φωτογραφία με “έσπρωξαν” μια σειρά γεγονότων. Πρώτα μια φιλμ φωτογραφική μηχανή που μου χάρισαν όταν ήμουν μικρός, μετά ο εξοπλισμός που κληρονόμησα από τον πατέρα μου, αλλά και το μεγάλο μου ενδιαφέρον για ταινίες όπως ο άρχοντας των δαχτυλιδιών, με τα τοπία της ταινίας να κυριαρχούν στο μυαλό μου. Τέλος αλλά και πιο σημαντικό από όλα, είναι τα υπέροχα τοπία της Θάσου, που με ενέπνευσαν. Τοπία τα οποία θες δεν θες σε κάνουν τουλάχιστον να σκέφτεσαι σαν καλλιτέχνης.
Ποια είναι τα πλάνα σου για το άμεσο αλλά και το έμμεσο μέλλον;
Το μέλλον μου σίγουρα εμπεριέχει την φωτογραφία… Είτε ασχοληθώ δημοσιογραφικά είτε με οτιδήποτε άλλο η φωτογραφία θα είναι για πάντα ένα κομμάτι μου. Όσoν αφορά το ευρύ μέλλον, έχω βάλει ως προτεραιότητα τον πειραματισμό μου με την δημοσιογραφία, τώρα αν τελικά καταφέρω και μείνω στον κλάδο, αυτό θα με έκανε αρκετά ευτυχισμένο. Ωστόσο η ζωή όπως και το μέλλον είναι ένας περίεργος ποταμός ποτέ δεν ξέρεις που θα σε βγάλει.
Αποτελούσε πάντα για σένα όνειρο;
Η φωτογραφία ήταν για εμένα πάντα ένα όνειρο… και κυρίως να γίνω ένας κάλος φωτογράφος. Και από την στιγμή που καταπιάστηκα με αυτή έχω και καλές απολαβές, ψυχικές κυρίως, μιας και κάθε φορά που βγαίνω μια “φωτοβόλτα” ηρεμώ και το άγχος της καθημερινότητας εξαφανίζεται.
Πως αντιμετωπίζει ο κόσμος τη διάκριση σου;
O κόσμος πάντα χαίρεται όταν ένας συντοπίτης του διακρίνεται, οπουδήποτε. Κατευθείαν φίλοι και γνωστοί με συνεχάρησαν και ελπίζω με τις ευχές τους αλλά και με την ενθάρρυνση τους στο μέλλον να τα πάω καλύτερα. Τους ευχαριστώ όλους πολύ!
Υπήρχε κάποιο πρότυπο για εσένα;
Γενικά η ιδέα ενός πρότυπου δεν μου αρέσει. Ωστόσο υπάρχουν αρκετοί φωτογράφοι ξένοι και Έλληνες που θέλω να μοιάσω. Κάποιοι από αυτούς ο Steve McCrcurry, Erik Almas, Michael Shainblum και από Έλληνες ο Γιάννης Μπεχράκης, ο Κώστας Μπαλάφας αλλά και συντοπίτες μας όπως ο Νίκος Καΐδης και αλλά πολλά μέλη του Φωτογραφικού Ομίλου Θάσου. Αν και όλοι διαφέρουν ο ένας από τον άλλον και έχουν διαφορετική φωτογραφική ματιά, μαζί δημιουργούν ένα υπέρ φωτογραφικό πρότυπο!
Πόσο απαιτητικός είναι ο κλάδος; Έχει μέλλον στην Ελλάδα;
Όπως κάθε κλάδος έτσι και ο φωτογραφικός είναι απαιτητικός. Φυσικά όσο πιο πολύ πιέζουμε τα όρια της τεχνολογίας τόσο ανεβαίνουν και οι απαιτήσεις στους φωτογράφους, ανοίγοντας καινούριες δυνατότητες που δεν υπήρχαν πιο μπροστά. Έτσι ένας φωτογράφος πρέπει να είναι αρκετά γρήγορος και να προσαρμόζεται. Να καταλαβαίνει έννοιες όπως μάρκετινγκ, social media κ.α. Μέλλον πάντα θα υπάρχει για την εικόνα, δυστυχώς όμως πολλοί δεν καταλαβαίνουν την βαρύτητα της, νομίζοντας λανθασμένα πως είναι κάτι δεδομένο και δευτερεύον.
Θα ήθελες να μας πεις δυο λόγια για τον εαυτό σου;
Όσον αφορά εμένα, είμαι ένας κλασσικός φοιτητής στην Θεσσαλονίκη, αφήνω τα πιάτα άπλυτα για μέρες στον νεροχύτη και αγοράζω υπερβολικά πολλές εφημερίδες δίχως να προλαβαίνω να τις διαβάζω. Σπάω τα νεύρα φίλων και γειτόνων στην προσπάθεια μου να μάθω βιολί και εκείνοι με ανταμείβουν με σαρκαστικά σχόλια του τύπου «Βελτιώνεσαι» . Αυτή την στιγμή σπουδάζω Διοίκηση επιχειρήσεων και ολοκληρώνω την πρακτική μου άσκηση στην δημοσιογραφία στο κανάλι της ΕΡΤ3.
