Ακόμα και η πιο μικρή λεπτομέρεια στην καθημερινότητά μας, κάποιες φορές μπορεί να μας αλλάξει επί τόπου τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμασταν έως εκείνη την στιγμή. Μία κίνηση αγάπης, η συναναστροφές με νέους ανθρώπους και πολιτισμούς, και σαν κορυφαίο το ταξίδι σε μία νέα χώρα, μπορούν να μας αλλάξουν εσωτερικά. Για αυτούς όμως που ίσως δεν έχουν την δυνατότητα να μεταβούν σε μία άλλη χώρα ή να γνωρίσουν νέους πολιτισμούς, οι ταινίες μπορούν να παίξουν τον ρόλο αυτό και κάποιες φορές ίσως να το πετύχουν στο έπακρο.
The Danish Girl.
Την περίοδο του 1920, ο γνωστός ζωγράφος Einar Wegener ζει με την γυναίκα του Gerda Wegener, την οποία αποφασίζει να βοηθήσει ποζάροντας ο ίδιος σαν μοντέλο αλλά φορώντας γυναικεία ρούχα. Οι πίνακες αυτοί γίνονται ανάρπαστοι στο κόσμο και έτσι μετακομίζουν στο Παρίσι. Το μοντέλο που αναπαριστώταν στους πίνακες ονομάστηκε Lili Elbe. Τα πράγματα όμως παίρνουν μία άλλη τροπή καθώς ο σύζυγος της Gerda γίνεται σιγά σιγά ένα με το γυναικείο μοντέλο Lili, φορώντας γυναικεία ρούχα και παριστάνοντας την Lili. Ύστερα από την επίσκεψη σε ψυχιάτρους και ψυχολόγους, ο ίδιος μαζί με την υποστήριξη της γυναίκας του αποφασίζει να μεταβεί σε εγχείρηση αλλαγής φύλου, την πρώτη που πραγματοποιήθηκε ποτέ.
Μία ταινία για την αληθινή αγάπη, την τέχνη. Η ταινία βγήκε στους κινηματογράφους το 2015 με πρωταγωνιστή τον Εddie Redmayne, ο οποίος προτάθηκε για Oscar Ά ανδρικού ρόλου, ενώ η ταινία έλαβε υποψηφιότητες συνολικά για 4 Oscar.
The Pianist.
O Bλαντισλάβ Σπίλμαν, ένας διάσημος Εβαιοπολωνός, εργάζεται σε έναν ραδιοφωνικό σταθμό. Η ζωή του όμως αλλάζει όταν ξεσπά ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος και η Γερμανία εισβάλει στην Πολωνία. Η συνθήκες διαβίωσης σιγά σιγά γίνονται πιο δύσκολες, μιας και ο ίδιος είναι Εβραίος, και τα δικαιώματα του περιορίζονται καθημερινά. Με ελάχιστα χρήματα, αυτός και η οικογένειά του, πρέπει να προσπαθήσει να ζήσει στην νέα αυτή πραγματικότητα. Στην διάρκεια του πολέμου, ο ίδιος φυγαδεύεται, ενώ η κατάσταση εντός της πόλης των Εβραίων γίνεται τρομακτικά δύσκολη. Η αγάπη και το πάθος του όμως για το πιάνο δεν σταματά καθ όλη την διάρκεια του πολέμου και των δυσκολιών.
Η ταινία έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ των Καννών το 2002, και αποσπώντας επάξια τον Χρυσό Φοίνικα.
Still Alice.
Η Δόκτωρ Άλις Χάουλαντ είναι καθηγήτρια γλωσσολογίας και μητέρα τριών παιδιών. Όταν μία μέρα, καθώς βρίσκεται στην πόλη, αισθάνεται πως έχει χαθεί αποφασίζει να κάνεις κάποιες εξετάσεις. Τότε μαθαίνει πως βρίσκεται στα αρχικά στάδια μίας επιθετικής μορφής της νόσου Αλτσχάιμερ. Λόγω του ότι αυτή η μορφή της είναι κληρονομική, τα παιδιά τους κάνουν και εκείνα το τεστ, και το ένα βγαίνει θετικό. Η Άλις ύστερα από αυτό, φοβάται για την πορεία της καθημερινότητάς της, μιας και κάθε μέρα χάνει και από ένα μικρό κομμάτι του εαυτού της. Η Άλις αποφασίζει να παρακολουθήσει ένα σεμινάριο για την νόσο αυτή όπου θα δώσει και μια ομιλία για τις δυσκολίες που περνάει. Στα τελευταία στάδια της νόσου, ο σύζυγος της αποφασίζει να μετακομίσουν στην Μινεσότα, όπου εκείνος και η κόρης τους Λίντια θα την φροντίζουν.
Η ταινία αυτή αποτελεί ένα ορόσημο στην ιστορία του κινηματογράφου. Η συγκλονιστική ερμηνεία της Τζούλιαν Μουρ (Άλις), ενσαρκώνει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα άτομα που πάσχουν από τη νόσο αυτή. Η θαυμάσια ερμηνεία αυτή, χάρισε το Όσκαρ πρώτου γυναικείου ρόλο στην Τζούλια Μουρ. Εν τέλει, η ταινία σε όλο το μήκος της μας διδάσκει μεταξύ άλλων πως τελικά «Κάθε στιγμή μετράει »
Εξαιρετικές ταινίες και οι τρεις που πραγματικά μπορούν να σου δώσουν υπερβολική τροφή για σκέψη προσφέροντάς σου τη δυνατότητα να επαναπροσδιορίσεις τις απόψεις σου. Θα συμφωνήσω πως οι ταινίες είναι ένας μοναδικός τρόπος να σε κρατάνε σε επαγρύπνηση και είναι ικανές να σου περάσουν μια πληθώρα μηνυμάτων.