3 Βιβλία του Πάολο Κοέλιο που Πρέπει Οπωσδήποτε να Διαβάσετε

Είναι από τους πιο αγαπημένους συγγραφείς των εποχών μας, πολυγραφότατος (18 βιβλία) και έχει μεταφραστεί στις περισσότερες γλώσσες του κόσμου. Φυσικά, ο λόγος γίνεται για τον Πάολο Κοέλιο. Το κοινό τον γνώρισε μετά την τεράστια επιτυχία που είχε το δεύτερο σε σειρά βιβλίο του «Ο Αλχημιστής». Ο Βραζιλιάνος συγγραφέας δεν συγκαταλέγεται σε αυτή την μερίδα των ομοίων του, όπου γράφουν μέσα από το όνειρο την ζωή που θα ήθελαν να βιώσουν. Αντίθετα έχει ταξιδέψει σε Αφρική, Ευρώπη και Λατινική Αμερική και έχει εγκαταλείψει τις σπουδές για να γίνει ταξιδιώτης και στιχουργός. Αναμφίβολα, είναι ένας άνθρωπος που έχει ζήσει. Η εκπλήρωση των ονείρων, που και ο ίδιος χρειάστηκε να βρει την δύναμη να πραγματοποίηση, καθώς και ο πνευματισμός μαζί με την θέληση για ζωή αποτελούν κεντρικούς άξονες των μυθιστορημάτων του. Υπάρχουν όμως κάποια βιβλία που ξεχωρίζουν, τα οποία θα πρέπει οπωσδήποτε να προσθέσετε στην λίστα ανάγνωσης για το 2019.

Ο Νικητής Είναι Μόνος

Το βιβλίο διαδραματίζεται στις Κάννες μέσα σε 24 ώρες. Ο Ρώσος επιχειρηματίας Ιγκόρ πραγματοποιεί την υπόσχεση που είχε δώσει στην γυναίκα του: «Θα καταστρέψω κόσμους εάν σε χάσω». Για αυτόν, ο κάθε άνθρωπος είναι και ένας δικός του, ξεχωριστός κόσμος, ένας μοναδικός πλανήτης. Έτσι πηγαίνει στις Τελετές των Καννών όπου ξέρει ότι θα παρευρεθεί η πρώην γυναίκα του, και σκοτώνοντας ανθρώπους της υπενθυμίζει το μήνυμα του. Με αυτόν τον τρόπο της αναγγέλλει ότι θέλει να γυρίσει κοντά του. Στις Κάννες όμως και οι δυο βιώνουν το σκοτάδι που βρίσκεται πίσω από τα αστραφτερά φώτα. Γνωρίζουν ανθρώπους που πρέπει να αντιμετωπίσουν την χίμαιρα που κρύβεται πίσω από την αυλαία. Με λίγα λόγια έρχονται αντιμέτωποι με τα ναρκωτικά, τις απειλές, την πορνεία, την μοναξιά και εν τέλει τον πόνο που υπάρχει σε αυτό τον αστραφτερό και τέλεια πλασμένο κόσμο του θεάματος και των ταινιών.

Η Βερόνικα Αποφασίζει Να Πεθάνει

Μια απλή επιθυμία: αυτή του θανάτου. Φαινομενικά τα έχει όλα, ζει στην Ελβετία, μία από τις χώρες με το καλύτερο σύστημα υγιείας, μία από τις πιο ασφαλείς χώρες του κόσμου. Έχει σπουδάσει, έχει μία δουλειά, έχει λεφτά, έχει φίλους. Φαινομενικά δεν της λείπει τίποτα, τίποτα εκτός από την θέληση για ζωή. Ένα απόγευμα αποφασίζει να βάλει τέλος στην τέλεια ζωή της. Γράφει ένα γράμμα σαν όλους όσους αυτοκτονούν και καταπίνει ένα κοκτέιλ από χάπια με τον ίδιο δισταγμό: ίσως και να μην αρκεστούν για να βάλουν τέλος. Έχει δίκιο γιατί δεν ήταν αρκετά. Επέζησε και την μεταφέρουν σε μια ψυχιατρική κλινική. Tης αναγγέλλουν πως η επιθυμία της θα πραγματοποιηθεί, πως τα χάπια μπορεί να μην την σκότωσαν εκείνη την στιγμή αλλά της δημιούργησαν ανεπανόρθωτο πρόβλημα. Την βεβαιώνουν πως θα πεθάνει. Ο κόσμος που σιγά σιγά γνωρίζει είναι διαφορετικός από αυτόν που ήξερε. Τίποτα δεν μοιάζει με όσα νόμιζε πως ήξερε για τους ανθρώπους με ψυχολογικές διαταραχές. Είναι πολύ πιο φυσιολογικοί, πιο ευγενικοί και πιο χαρούμενοι.. Εκεί γνωρίζει και έναν νεαρό που πάσχει από σχιζοφρένεια, ο οποίος της αφιερώνει συμφωνίες του (ONOMA) στο πιάνο. Μετά από πολλά χρόνια νιώθει πως επιτέλους είναι ζωντανή. Νιώθει τον έρωτα, την χαρά και την θαλπωρή. Βρίσκει την ευτυχία στο μέρος που ήταν το λιγότερο πιθανό να την βρει. Η ζωή μέσα από τον θάνατο αποκτά ένα πιο βαθύ νόημα.

Έντεκα Λεπτά

Η Μαρία ζει σε μία επαρχία της βραζιλίας. Η εφηβική ηλικία της άφησε μία πικρή γεύση για τον έρωτα. Την έκανε να πιστέψει πως ο αληθινός έρωτας είναι ένας μύθος, κάτι που υπάρχει μόνο στα βιβλία και στις ταινίες. Απελπισμένη να ξεφύγει από την περιορισμένη και θλιβερή ζωή στο χωριό, ακολουθεί τον άγνωστο που της υπόσχεται μία ζωή γεμάτη πλούτη και λάμψη. Καταλήγει όμως να γίνει πόρνη στην Ελβετία. Η εμπειρία της ως ερωτική συνοδός ενισχύει την πίστη της πως ο έρωτας είναι κάτι το ανεκπλήρωτο. Η ζωή στην πόλη είναι κενή από συναισθήματα. Είναι μια μοναχική ζωή, χωρίς συντρόφους και φίλους. Οι λίγες απολαύσεις της περιλαμβάνονται στο να κάνει βόλτα στο ποτάμι της Γενεύης και να διαβάζει βιβλία στα καφέ. Εκεί γνωρίζει έναν ζωγράφο, οι ανασφάλειες της όμως σε συνδυασμό με την άσχημη γνώμη που έχει για τους άντρες και την ακόμα χειρότερη πεποίθηση της για τον έρωτα την κάνουν να είναι επιφυλακτική απέναντι του. Θα προσπαθήσει παρ’όλα αυτά να τον εμπιστευθεί και έτσι θα γνωρίσει την πραγματική σημασία της συντροφικότητας.