Η δεύτερη σεζόν του 13 reasons why είναι γεγονός! Είμαι σίγουρη ότι πολλοί από εσάς έχετε ήδη ξεκινήσει να τη βλέπετε (όπως κι εγώ). Πρόκειται για μία δραματική καθώς και μυστηρίου σειρά με ένα κορίτσι το οποίο κατέληξε να αυτοκτονήσει ύστερα από πολλά γεγονότα στη ζωή της που την έφτασαν σε τέτοιο σημείο.
Δείχνει πώς μια έφηβη επηρεάζεται από συμμαθητές και φίλους της σε τέτοιο βαθμό ώστε να αυτοκτονήσει, πόσο σκληροί μπορεί να είναι κάποιοι έφηβοι, πόσο πληγωμένη μπορεί να είναι μία έφηβη…Μία σειρά με υπερβολικές καθώς και πολύ ρεαλιστικές εικόνες ταυτόχρονα. Ωστόσο, δε θα ήθελα να μιλήσω εκτενώς τόσο για τη σειρά καθαυτή, όσο για το τι συμβαίνει στην πραγματική ζωή.
Πριν ξεκινήσει το πρώτο επεισόδιο της δεύτερης σεζόν, οι ηθοποιοί μιλούν για το πόσο σκληρά αλλά και αληθινά είναι τα θέματα που αγγίζει αυτή η σειρά (που προφανώς υφίστανται και στην αληθινή ζωή). Σ’αυτό το σημείο, λοιπόν, θα ήθελα να σταθώ.
Δεν είναι μακριά μας όλα αυτά τα θέματα. Το bullying, η παρενόχληση, ο χλευασμός, η ταμπέλα άσχημων χαρακτηρισμών, η απομόνωση, η κατάθλιψη, η απόπειρα αυτοκτονίας. Είναι όλα πολύ πιο κοντά απ’όσο νομίζουμε. Όλα στις μέρες μας είναι χειρότερα. Δεν είναι μόνο σε μία αμερικάνικη σειρά που δε μας αγγίζει, αλλά στην Ελλάδα, στην Αθήνα, στη γειτονιά μας, στο σχολείο μας. Τέτοια γεγονότα συμβαίνουν ολοένα και περισσότερο λόγω της έλλειψης παιδείας, των προτύπων που προβάλλονται παντού καθώς και της έμφυτης τάσης για κακία και κοροϊδία. Οι έφηβοι μεγαλώνουν διαφορετικά από παλιά και στη συγκεκριμένη περίπτωση το λέω με αρνητική χροιά. Δε μαθαίνουν να σέβονται το διαφορετικό, αλλά να το κοροϊδεύουν και να το περιθωριοποιούν, δε μαθαίνουν να συζητάνε, αλλά να κρύβονται πίσω από μία οθόνη ενός κινητού…και πού καταλήγει αυτή η “αμορφωσιά”; Σε σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα και πιθανότατα σε αυτοκτονία.
Γιατί αν είσαι καλό παιδί στις μέρες μας δε μετράει. Αυτό που μετράει είναι αν είσαι λευκός, αν είσαι αδύνατος νούμερου small, αν έχεις αρκετά λεφτά, αν έχεις ωραίο στυλ και πολλή δόξα. Γιατί μάθαμε και μαθαίνουμε να πιστεύουμε ότι αυτά τα πράγματα έχουν αξία…κι όχι αν κάποιος είναι ευγενικός ή καλόκαρδος. Γι’αυτό η κοινωνία μας, και δε μιλάω μόνο για την ελληνική, κάνει “μπρος πίσω”. Γιατί εξελισσόμαστε όσον αφορά την τεχνολογία, αλλά οπισθοδρομούμε όσον αφορά την ανθρωπιά, την αλληλεγγύη και την καλοσύνη.
Είναι ξεκάθαρο ότι πλέον μας νοιάζει ποιος θα βγάλει καλύτερο instagram story, ποιος θα πάρει περισσότερα like, ποιος θα τραβήξει μία περίεργη φωτογραφία και θα ξεντροπιάσει τον άλλον, ποιος θα είναι “ανώτερος” απ’τον άλλον, ποιος θα γίνει “είδωλο” για όλη την κοινωνία. Έχει χαθεί η ουσία της ζωής και μαζί μ’αυτήν έχουν χαθεί και πολλές ζωές εφήβων, και γενικότερα ανθρώπων. Γιατί στη σημερινή κοινωνία δεν είναι δύσκολο κανείς να πέσει σε κατάθλιψη, να καταφύγει σε ουσίες, σε χαρακιές και αυτοκτονίες. Όλα είναι πιο “εύκολα” γιατί κάθε μέρα σου δίνονται απλόχερα λόγοι, χωρίς να κάνεις τίποτα εσύ, για να μισήσεις, να βρίσεις και να τραυματίσεις τον εαυτό σου.
Πού μπορεί να πάει μία κοινωνία με τέτοια νοοτροπία; Με την κυριαρχία των αισθημάτων ανωτερότητας, αλαζονείας, μισαλλοδοξίας και φθόνου; Πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ, κι ούτε θέλω. Είτε είμαστε μάρτυρες είτε θύματα τέτοιων συμπεριφορών πρέπει να μάθουμε να μιλάμε…! Μόνο έτσι θα διορθωθούν τα πράγματα…
