Φώτα, λάμψη, μια καθημερινότητα γεμάτη αναγνώριση ήταν το όνειρο της Lizzy Grant πριν μετονομαστεί και διακριθεί στο καλλιτεχνικό στερέωμα ως Lana Del Rey. Η Αμερικανή τραγουδίστρια φαίνεται να απολαμβάνει την επαφή με το κοινό της, να ανανεώνεται, να εμπνέεται απ΄όλη την ειδυλλιακή ατμόσφαιρα που κάθε φορά δημιουργείται στα live της και φυσικά να είναι στο επίκεντρο κοσμικών γεγονότων που αφορούν τις τέχνες και τη ψυχαγωγία (θέατρο, κινηματογράφος, μουσική κτλ). Είναι ευρέως γνωστό πως η Lana Del Rey είναι από τους μουσικούς που χρησιμοποιούν τη δουλειά τους προκειμένου να εξωτερικεύσουν σκέψεις, εμπειρίες, παράπονα, γενικότερα προβληματισμούς. Μέσα στο προσωπικό της άλμπουμ “Lust For Life” του 2017, υπάρχει η μελωδική μπαλάντα με τίτλο “13 beaches”, ένα κομμάτι που στο πρώτο άκουσμα παραπέμπει σε μια καλοκαιρινή, ρομαντική αύρα, ενώ στη πραγματικότητα είναι άλλη μια απόπειρα της ερμηνεύτριας να μοιραστεί μια δυσάρεστη εμπειρία της όσον αφορά τη παραβίαση της προσωπικής της ζωής.
Στην εισαγωγή του κομματιού ακούμε τη Lana να αναφέρει πως “…δεν ανήκει στο κόσμο αυτό και πως όπου κι αν γυρίσει κάτι μπλοκάρει τη διαφυγή της”, καθώς στη συνέχεια παραπονιέται πως δε βρίσκει τίποτα το αληθινό, το ήρεμο.
Τι ήταν όμως αυτό που την ανάγκασε να “αλωνίσει” τόσες παραλίες για να βρει στο τέλος αυτή τη μία που τελικά νιώθει να της ανήκει; Τι είναι αυτό που δεν της επιτρέπει να αισθάνεται ελεύθερη με μοναδική συντροφιά τις σκέψεις της;
Η ίδια η καλλιτέχνης σε συνέντευξη της στο Γαλλικό περιοδικό Paris Match δήλωσε ρητά πως “…Έγραψα το 13 Beaches για να εξηγήσω πως το τελευταίο καλοκαίρι έπρεπε να ψάξω 13 παραλίες πριν βρω μια χωρίς παπαράτσι, ώστε να μπορέσω να διαβάσω ένα βιβλίο…Αλλά το έχω συνηθίσει πλέον”. Κοινώς, μέσα απ΄το συγκεκριμένο τραγούδι η Lana αναζητά έστω μερικές στιγμές απομόνωσης και κοινοποιεί πως όλο αυτό το κυνηγητό με το Τύπο που η δημοσιότητα φέρνει, καταντά κουραστικό μερικές φορές, παρ΄όλα αυτά δείχνει να έχει συμβιβαστεί με αυτό το τρόπο ζωής.
Είναι πραγματικά αξιοσημείωτο το πως ένα θέμα κοινωνικό και ίσως όχι ευχάριστο πλαισιώθηκε από πανέμορφες περιγραφές τοπίων και εικόνες γεμάτες χρώματα από εξωτικά ηλιοβασιλέματα, ώστε στο άκουσμα της μελωδίας και του στίχου το μυαλό και η φαντασία να σαλπάρουν με διάθεση αισθησιακή και σίγουρα θερινή.