Η Ταινία
Στην πρώτη κινηματογραφική απόπειρα του Sidney Lumet ανήκει η ταινία 12 Αngry Men. Η πρέμιερα της βαρυσήμαντης πλέον για τα κινηματογραφικά δεδομένα αυτής ταινίας τοποθετείται 63 χρόνια πίσω. Φαντάζει παλιά, παραμένει όμως διαχρονική. Ο Lumet σε συνεργασία με τον Henry Fonda μας δίνουν 96 λεπτά αυτοκριτικής.
Το πρώτο πλάνο της ταινίας μας στέλνει στο εσωτερικό μιας δικαστικής αίθουσας. Η δίκη μόλις έχει τελειώσει και ο δικαστής απευθύνει τον λόγο στους 12 ένορκους . Αυτοί με τη σειρά τους θα πρέπει να ψηφίσουν εάν ο κατηγορούμενος θα σταλεί στην ηλεκτρική καρέκλα ή όχι. Πρόκειται για ένα 18χρονο αγόρι που κατηγορείται ότι μαχαίρωσε τον πατέρα του. Υπάρχει μόνο ένα κοντινό πλάνο στον κατηγορούμενο. Ίσως για να καταλάβουμε το κοινωνικό του στρώμα που αργότερα θα γίνει αιτία προκαταλήψεων.
Οι 12 ένορκοι συγκεντρώνονται σε μια κλειστοφοβική αίθουσα. Είναι ένα από τα πιο ζεστά απογεύματα του έτους. Άνθρωποι διαφορετικής ιδιοσυγκρασίας κρίνουν το αγόρι ένοχο. Πόσο άφησαν τις προκαταλήψεις τους να επηρεάσουν την απόφαση τους; Τι γίνεται όταν κάποιος θα σπείρει την αμφιβολία; Πόσο ικανός είναι καθένας μας να αποφασίσει για την ζωή του άλλου;
Με μια ματιά
Το 12 Angry Men είναι ένα δικαστικό δράμα. Εξετάζει την ακεραιότητα του θεσμού των ένορκων. Είναι μια φτωχή σε πλάνα παραγωγή μεν που καθόλου δεν στερείται ουσίας δε. Αριθμός ενόρκων 12. Θα ξεχωρίσει ο αριθμός 8. Τι κάνει τον ένορκο 8 να διαφέρει όμως; Μήπως το ήθος του; Ίσως να είναι οι δεύτερες σκέψεις του περί αθωότητας του κατηγορουμένου.
Σταδιακά καταφέρνει να σπείρει την αμφιβολία ακόμα και στον πιο δύστροπο ένορκο. Η απόφαση έμοιαζε εξ αρχής τετελεσμένη. Τα κόντινα πλάνα στις αντιδράσεις τον ένορκων, μας προδίδουν την διάθεση τους απέναντι στο αγόρι. Δεν είναι όλοι πρόθυμοι να διαπραγματευτούν. Στην μικρή λοιπόν αυτή αίθουσα εξετάζονται βασικές ηθικές αρχές. Η υπομόνη ενός ανθρώπου. Η ακεραιότητα του μπρόστα σε αποφάσεις που δεν θα δεχτεί ο ίδιος τις συνέπειες. Τι υπαγορεύει η συνείδηση του καθενός όταν έχει απέναντι του ένα παίδι κατώτερης κοινωνικής τάξης.
Μια ταινία γροθιά στον κοινωνικό ρατσισμό που δεν γνώρισε μεγάλη εμπορική επιτυχία. Καταγράφηκε όμως το 2007 στο Εθνικό Μητρώο Κινηματογράφου καθώς επίσης και στα 10 πιο σημαντικά κινηματογραφικά δικαστικά δράματα.
Σε μουσική Κenyon Hopkins.
Παρόμοια άρθρα:
- The Great Dictator: μια ταινία – γροθιά στο φασισμό
- Ταινίες και ελεύθερο αντιφασιστικό πνεύμα
- The Changeling: Μια ταινία βασισμένη σε συγκλονιστικά γεγονότα
Ακολουθήστε τις σελίδες μας σε Facebook, Instagram και Spotify για περισσότερη έμπνευση.
