Αγαπημένες υπάρξεις,
Τρυποκάρυδος από τον Tom Robbins το βιβλίο της εβδομάδας τούτης! Ορισμένοι ίσως τον ξέρετε. Κάποιοι τον λατρεύουν και τον εκθειάζουν κάποιοι άλλοι τον υποτιμούν και τον βρίσκουν αδιάφορο. Σπάνια έχω ακούσει κάποιον να εκφράζεται με μετριοπάθεια για το έργο του –αναφερόμενη πάντα σε αναγνώστες.
Μόνο και μόνο για αυτό θεωρώ πως έστω και ένα βιβλίο του αξίζει κανείς να το διαβάσει. Από περιέργεια βρε παιδί μου! Βέβαια μπορεί και να μην είστε περίεργοι. Δεκτό. Οπότε ας συνεχίσω!
Με αφορμή λοιπόν τις ταραγμένες μέρες που περνάμε, και επειδή μάλλον θα περάσουμε και χειρότερες, ανέσυρα από την μνήμη μου τον Τρυποκάρυδο. Χιλιοδιαβασμένο μα κατά την γνώμη μου επίκαιρο, ευφυέστατο και απολαυστικό! Μπορεί κανείς να το διαβάσει με δυο τρόπους. Ο πρώτος είναι να το δει σαν μια σουρεαλιστική ιστορία αγάπης. Ο δεύτερος τρόπος είναι να αφήσει ακριβώς αυτόν τον σουρεαλισμό να γίνει πραγματικότητα. Δεν βγάζει νόημα, το ξέρω, μα το να περιγράψει κανείς αυτό το βιβλίο είναι εξουθενωτικό.
Μια έκπτωτη πριγκίπισσα, ένας παράνομος που λατρεύει να ανατινάζει πράγματα, ένας έρωτας, πυραμίδες και μια εμμονή για το φεγγάρι. Αυτά έχω να σας πω!
Προσωπικό δράμα
Προφανώς το έχω διαβάσει. Το αγόρασα μόνο και μόνο γιατί μου άρεσε το εξώφυλλο – ήταν σαν ένα πακέτο Κάμελ και ένιωσα μια σύνδεση καθώς ήταν η μάρκα μου! Αλήθεια! Λέω, ωπα, φάση θα έχει. Το αγόρασα χωρίς να ξέρω ποιος ακριβώς είναι ο συγγραφέας και χωρίς να διαβάσω καν το οπισθόφυλλο! Όταν ξεκίνησα λοιπόν να το διαβάζω θεώρησα πως έχω πάθει ηλίαση – ήταν και καλοκαίρι. Μετά σκέφτηκα πως ο μεταφραστής δεν πρέπει να το είχε και πολύ αλλά δεν το έβαλα κάτω! Πέρασα υπέροχες στιγμές γέλιου και προβληματισμού. Τελικά ηλίαση έπαθα στις επόμενες διακοπές και ο μεταφραστής είχε κάνει μια χαρά τη δουλειά του!
Τέλος προσωπικού δράματος
Ο Τρυποκάρυδος είναι ένα βιβλίο που λάτρεψα. Για όλους εσάς που δεν έχετε διαβάσει Robbins είναι μια καλή εισαγωγή, θεωρώ. Και για εσάς που θέλετε να προβληματιστείτε για τον κόσμο που ζούμε καλό είναι! Και για εσάς που θέλετε να γελάσετε πάλι καλό είναι. Τώρα που το σκέφτομαι, και αν θέλετε να κάψετε κανέναν φίλο θα την κάνει τη δουλειά!
T.Robbins, Τρυποκάρυδος εκδόσεις Αίολος
Και όλα θα πάνε καλά!
Τα φιλιά μου,
Ελένη
Υ.Γ. Έχω και ταινία βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο συγγραφέα μας: Even cowgirls get the blues, 1993 ( στα ελληνικά Ακόμα και οι καουμπόισσες μελαγχολούν ) αλλά διαβάστε μωρέ καμιά γραμμή! Δεν βλάπτει!
Υ.Γ.2. Δεν είναι λίγο αστεία πουλιά οι τρυποκάρυδοι;; Η φωτογραφία ας χρεωθεί σε εμένα αυτή τη φορά! Από την προηγούμενη εβδομάδα Το μάτι: Ένα μικρό βιβλίο για το μπανιστήρι! και για περισσότερη έμπνευση Beasty-press.com
