Η Θεοδώρα Παπαϊωάννου είναι μια νεαρή ηθοποιός,αρκετά ταλαντούχα και ισορροπημένη,φαίνεται να πατά γερά στα πόδια της και να σχεδιάζει προσεκτικά την κάθε της επαγγελματική κίνηση.Αυτή τη περίοδο πρωταγωνιστή στο θεατρικό έργο “Μακμπέθ”. Τη συνάντησα σε ένα μικρό παραμυθένιο μαγαζάκι στην Πλάκα και σαν μια μικρή ηρωίδα αυτού του παραμυθιού μου διηγήθηκε τη μέχρι τώρα πορεία της,μιλήσαμε για την παράσταση που πρωταγωνιστεί αλλά και πολλά ακόμη.
Πως ξεκίνησες να ασχολείσαι με το θέατρο;
Η πρώτη μου επαφή με το θέατρο ήταν στο δημοτικό,πηγαίναμε με το σχολείο σε διάφορες θεατρικές παραστάσεις και αυτό που θυμάμαι χαρατηριστικά από τότε είναι να τσαντίζομαι απίστευτα με τα άλλα παιδάκια που τρώγανε και κάνανε θόρυβο,κάτι που στον κινηματογράφο δε με ενοχλούσε.Η πρώτη μου όμως ουσιαστική επαφή,ως ηθοποιός ήρθε στα 12 μου όταν δυο κοπέλες στα πλαίσια της πρακτικής τους είχαν αναλάβει να δημιουργήσουν μια παιδική θεατρική ομάδα.Μετά την παράσταση η οποία λεγόταν “Ο μάγος με τα χρώματα” θυμάμαι να μου λένε όλοι πόσο καλή ήμουν,τότε ήταν που κλείδωσα και μέσα μου και είπα πως αφού αυτό μου αρέσει και το κάνω και καλά αυτό θα κάνω και στην υπόλοιπη ζωή μου.
Πλέον έχεις τη δική σου θεατρική ομάδα,πότε δημιουργήθηκε;
Η ομάδα μου δημιουργήθηκε το 2013.Αποτελείται από εμένα και τον Ιωάννη Παπλωματά με τον οποίο συνεργαζόμαστε χρόνια,είμαστε μαζί από τη σχολή.Δημιουργήσαμε αυτή την ομάδα με κοινό όνειρο να κάνουμε όμορφες και αξιοπρεπείς δουλειές που να τις αγαπάμε χωρίς να έχουμε κάποιο ιδιαίτερο οικονομικό όφελος από αυτές.Αυτή η ομάδα όμως μου έχει δώσει πολλά όλα αυτά τα χρόνια και μάλιστα έχει λειτουργήσει και ως ένα εισιτήριο για άλλες δουλειές.
Τι σημαίνει για σένα το θέατρο;
Το θέατρο είναι η υγιής καθημερινότητά μου.Είναι τρόπος ζωής,μου δίνει δύναμη,κέφι,ενέργεια…
Έχεις νιώσει ποτέ να κουράζεσαι από αυτό;
Όχι,ούτε δευτερόλεπτο!Πραγματικά ούτε δευτερόλεπτο!
Θέατρο ή τηλεόραση;
Προτιμώ το θέατρο εννοείται γιατί είναι ένας ζωντανός οργανισμός.Η επαφή που έχεις με τον κόσμο δε συγκρίνεται.Τηλεόραση βέβαια έχω κάνει μόνο ένα πολύ μικρό ρόλο σε ένα σίριαλ,επομένως δε πρόλαβα και να την αγαπήσω όσο το θέατρο.Σίγουρα όμως είναι ευπρόσδεκτη στο να έρθει στη ζωή μου και να τη γνωρίσω και εκείνη καλύτερα.
Συχνά βλέπουμε άτομα που δεν έχουν σπουδάσει την τέχνη της υποκριτικής να ασχολούνται με αυτή.Είσαι υπέρ αυτής της κατάστασης;
Ναι σαφώς και είμαι υπέρ.Σκέψου πως την περίοδο του 1944 πολλοί αγαπημένοι μας ηθοποιοί δεν είχαν αν τους πόρους να σπουδάσουν πάνω σε αυτό κι όμως κατάφεραν να αφήσουν το δικό τους στίγμα και να αποδείξουν το ταλέντο τους.Έτσι και στη δική μας εποχή μπορεί κάποιος να μην το έχει σπουδάσει αλλά να κρύβει μέσα του ένα μεγάλο υποκριτικό ταλέντο.
Ποια πιστεύεις ότι είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που μπορεί να αντιμετωπίσει ένας ηθοποιός;
Σίγουρα ο οικονομικός τομέας είναι μια από τις μεγαλύτερες δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίσει ένας ηθοποιός.Τώρα αν με ρωτάς σχετικά με τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει κανείς για να μπορέσει να μπει στο χώρο θα πρέπει να έχει πολύ υπομονή γιατί είναι ένας αρκετά κλειστός χώρος που όμως εμένα μου έχει φερθεί πολύ καλά.
Η καλύτερή σου στιγμή πάνω στη σκηνή;
Είναι πάρα πολλές οι ωραίες στιγμές που έχω ζήσει πάνω στη σκηνή.Αν κάποια ξεχωρίζω αυτή είναι η συμμετοχή μου στην παράσταση “Συγχαρητήρια συλλαμβάνεστε” ,που είχε πάει και δεύτερη χρονιά,το θέμα ήταν πολύ επίκαιρο αλλά και τα vibes που παίρναμε από τον κόσμο ήταν πολύ δυνατά.
Τώρα συμμετέχεις στο Μακμπέθ, ένα έργο πρόκληση θα έλεγα εγω,πως πήρατε αυτή την απόφαση;
Είναι πράγματι μια πρόκληση γιατί είναι ένα έργο αρκετά παλιό και πολυπαιγμένο, έχει και τη φήμη του καταραμένου ως έργο..Παρόλα αυτά όμως είναι ένα έργο πολύ ωραίο και παραμένει σύγχρονο καθώς μιλά για την εξουσία που σήμερα έχουν άλλη μορφή βέβαια αλλά δε παύει να είναι εξουσία και άνθρωποι να χάνουν τις ζωές τους για αυτή.
Πόσο εύκολο είναι φεύγοντας από την κάθε παράσταση να αποφορτιστείς και να αποβάλλεις από πάνω σου τον εκάστοτε ρόλο;
Δεν είναι εύκολο σε καμία περίπτωση γιατί έχεις πάρα πολύ ένταση τόσο από την ώρα της παράστασης αλλά και από την επαφή με τον κόσμο μετά.Οπότε μετά χρειάζομαι κάποια ώρα ώστε να ηρεμήσω να χαλαρώσω και να αποφορτιστώ από όλο αυτό
Άγχος υπάρχει;
Υπάρχει αλλά παραδόξως όχι κατά τη διάρκεια της παράστασης αλλά των προβών όπως και για να δω τι αποδοχή θα έχει από τον κόσμο όλο αυτό που φτιάχνουμε.
Στο Μακμπέθ είστε μια ομάδα αρκετών ατόμων που πρέπει να συγχρονιστείτε πόσο εύκολο είναι αυτό;
Ναι είμαστε 13 ηθοποιοί και δεν είναι όντως πολύ εύκολο να συντονιστούμε παρόλα αυτά τα καταφέρνουμε και το αποτέλεσμα νομίζω μας δικαιώνει
Πέρα από το θέατρο ασχολείσαι και με τις μεταγλωττίσεις
Έτυχε όταν έπαιζα στην παράσταση “Συγχαρητήρια συλλαμβάνεστε” στην οποία έπρεπε λόγω των πολλαπλών μου ρόλων να αλλάζω και τη φωνή μου.Στους θεατές έτυχε να βρίσκεται ο διευθυντής της εταιρείας με την οποία συνεργάζομαι μαζί με μια παρέα ηχοληπτών.Μετά το τέλος της παράστασης με πλησίασε και μου ζήτησε να του στείλω το βιογραφικό μου.Την επόμενη κιόλας μέρα πέρασα από το πρώτο μου δοκιμαστικό και από τότε βρίσκομαι στο κόσμο των μεταγλωττίσεων.
Θέατρο ή μεταγλώττιση;
Αν και η μεταγλώττιση είναι ένα πολύ αγαπημένο μου κομμάτι θα διαλέξω το θέατρο.
Πως φαντάζεσαι υποκριτικά τον εαυτό σου σε λίγα χρόνια από τώρα;
Πιο ώριμη σαν ηθοποιό και με πολλές όμορφες δουλειές.
Τι θα συμβούλευες τα νέα παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με το χώρο της υποκριτικής;
Να μη τους αποθαρρύνει τίποτα,όπως δεν αποθαρρύνει και μένα.Να ακολουθήσουν το όνειρό τους όποιο κι αν είναι αυτό δεν υπάρχει δουλειά που να μην έχει δυσολίες.
