Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πόλις το μυθιστόρημα της Βασιλικής Πέτσα με τίτλο «Το δέντρο της υπακοής». Πρόκειται για ένα σπονδυλωτό έργο με έντονο το λυρικό στοιχείο . Η συγγραφέας μας παρουσιάζει έξι ιστορίες ανθρώπων, αυτοτελείς ιστορίες που αναπτύσσονται εναλλασσόμενες, όχι πάντα με την ίδια σειρά μέχρι την τελευταία σελίδα.
Πυρήνας του παρόντος μυθιστορήματος είναι η διαχρονική ανάγκη αναζήτησης της ουτοπίας που επιθυμεί κανείς να ζήσει και η απογοήτευση του που προσπαθεί να κρατήσει ζωντανή την ελπίδα. Μέσα από τις ιστορίες του βιβλίου μπορούμε να διακρίνουμε τον νοηματικό άξονα του έργου, ο οποίος αποτελείται από την Οκτωβριανή Επανάσταση και το ζήτημα της θρησκείας. Ιδιαίτερη θέση στην εξέλιξη των ιστοριών διαδραματίζει το θρησκευτικό συναίσθημα.
Πιο συγκεκριμένα, γινόμαστε μάρτυρες της απαγωγής ενός παιδιού από τον πατέρα του, οι οποίοι ταξιδεύουν στην Ισπανία προς αναζήτηση θρησκευτικού προσκυνήματος. Στην ιστορία με τίτλο «Φάτιμα» αποκαλύπτεται η Παναγία σε τρία παιδιά στην Πορτογαλία. Η οικογένεια Λυκόβ, διωγμένη από του Μπολσεβίκους, καταφεύγει και ζει πρωτόγονα στην σιβηρική στέπα και κρατούν ζωντανή την χριστιανική πίστη. Παράλληλα, ο ιεραπόστολος Έι. Τζ. Σμιθ αναζητά την Κιβωτό του Νόε. Ακόμη, μαθαίνουμε για την ιστορία του σοβιετικού κρουαζιερόπλοιου «Λιουμπόις Ορλόβα».
Σε μια εποχή που αβεβαιότητα κυριαρχεί, οι ιδεολογίες χάνουν το χρώμα και τη δύναμη του, ο αγώνας του ανθρώπου για να ανακαλύψει κάτι σταθερό να στηριχθεί και να ζήσει σύμφωνα με αυτό είναι συνεχής.
«Για ό,τι έχω κληθεί, αυτό θα επιτελέσω με καθαρή συνείδηση, διότι καρποί του δέντρου της υπακοής υπήρξαν πάντοτε οι μέρες και τα έργα μου, και όποιος πράττει σύμφωνα με νόμους και κανόνες μιας δύναμης ανώτερης θα υπερβαίνει πάντα την ανθρώπινη τιμωρία και ποινή» (σελ. 269)
