Ποιος είναι άραγε το τρίτο πρόσωπο σε μία σχέση; Ή καλύτερα ποιος θέλει να είναι το τρίτο πρόσωπο σε μία σχέση; Είναι άραγε τόσο εύκολο να συμβεί αυτό; Και αν ναι ποιος έχει την δύναμη να το παραδεχτεί τόσο στον άλλον όσο και στον ίδιο του τον εαυτό;
Όταν ήμασταν πιο μικροί, βλέπαμε τους ανθρώπους γύρω να χωρίζουν εξαιτίας κάποιου άλλου, του λεγόμενου “τρίτου” και αναρωτιόμασταν πώς είναι δυνατόν να έχει την δύναμη κάποιος να πληγώνει με τόση ευκολία τον άνθρωπό του ή τουλάχιστον αυτόν που νόμιζε άνθρωπό του; Μεγαλώνοντας καταλαβαίνεις περισσότερα από όσα μπορεί να εξηγήσει το παιδικό και αθώο μυαλουδάκι σου. Βλέπεις γύρω σου και δεν είναι όλα τόσο απλά. Όλα στην ζωή έχουν κάποιο λόγο που γίνονται και σίγουρα έχουν κάτι να μας διδάξουν. Ίσως να μην μπορούμε να τα ερμηνεύσουμε την στιγμή που γίνονται, αλλά σίγουρα κάποια στιγμή βγάζουν νόημα. Και εδώ είναι στιγμή που σκεφτόμαστε, γιατί να μην μπορώ να τα προβλέψω όλα, γιατί να μην μπορώ να διαβάσω το μυαλό του άλλου; Και ποιος δεν θα το ήθελε αυτό; Αλλά αν ήταν όλα τόσο εύκολα ποιο θα ήταν το νόημα; Δεν θα πάλευες για τίποτα γιατί θα ήξερες από την αρχή το αποτέλεσμα. Και ναι μπορεί να ακούγεται ελκυστικό στην αρχή, αλλά αν το καλοσκεφτείς είναι πολύ βαρετό!
Βέβαια αυτό δεν σου περνάει από το μυαλό την στιγμή που πληγώνεσαι, γιατί δεν μπορείς να σκεφτείς καθαρά. Και μία από αυτές τις στιγμές είναι και εκείνη που ανακαλύπτεις πώς ο σημαντικότερος άνθρωπος για σένα, εκείνος που εμπιστευόσουν, που θα έκανες τα πάντα σε πρόδωσε με τον χειρότερο τρόπο. Σε απάτησε. Βαριά λέξη ακόμα και για να την προφέρεις. Αλλά δεν είναι η λέξη που σε πονάει, αλλά η πράξη. Δεν είναι μόνο ο εγωισμός σου που προδώθηκε αλλά και συ ο ίδιος. Δεν μπορείς να καταλάβεις, πως ο άνθρωπος που έδωσες τόσα πολλά βρήκε αυτό που εσύ του έδινες πάντα σε ένα άλλο πρόσωπο. ΞΕΝΟ. Αλλά έτσι είναι η ζωή, δεν δίνεις για να πάρεις. Δίνεις, γιατί το θέλεις. Και αν στο τέλος αυτό που θα λάβεις δεν σε ικανοποιεί απλά προχώρα. Ναι, ακόμα και αν σε πονέσει ακόμα και αν δεν το αξίζεις. Μην κατηγορείς ούτε τον εαυτό σου ούτε κανένα. Ότι είναι να συμβεί σε αυτή την ζωή θα συμβεί με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο. Είτε θα είναι ο εύκολος, είτε ο δύσκολος.
Ίσως η απάτη σε μία σχέση να είναι ο δύσκολος, αλλά και τι με αυτό; Κάθεσαι και ρίχνεις κατηγορίες σε όλους τους άλλους εκτός από σένα. Που ήσουν εσύ, όταν έπρεπε να κρατήσεις τον άνθρωπο σου; Όταν έπρεπε να παλέψεις… Γιατί, μην νομίζεις και η σχέση μία μάχη είναι που δίνεις καθημερινά και πρέπει να βγεις νικητής για να την κρατήσεις. Γιατί, όποιος δεν πολέμησε έχασε! Οπότε σταματήστε να αποδίδετε ευθύνες μόνο στους άλλους, επειδή εσείς δεν μπορούσατε να κρατήσετε την σχέση σας. ΝΑΙ συμφωνώ δεν είναι σωστό να φέρεσαι έτσι σε έναν άνθρωπο που έχεις περάσει τόσα, αλλά ποιος είναι αυτός που έκανε το λάθος και ποιος το σωστό δεν θα φανεί από μία πράξη. Δεν νομίζω πως το να φτάσεις να απατήσεις κάποιον είναι τόσο απλό ακόμα και για αυτόν που το κάνει. Πάντα υπάρχει κάτι από πίσω. Ένας λόγος, μία αιτία, που για τον καθένα είναι διαφορετική.
Το θέμα όμως είναι πως το τρίτο πρόσωπο σε φυσιολογικές συνθήκες είναι το μόνο που δεν φταίει. Και λέγοντας φυσιολογικές εννοούμε ότι δεν έγινε με την βία. Αλλά εμείς οι άνθρωποι έχουμε την τάση να φέρνουμε τις καταστάσεις εκεί που μας βολεύουν. Φυσικά και θα κατηγορήσεις, λοιπόν, το τρίτο πρόσωπο, γιατί δεν μπορείς να διανοηθείς πως ο άνθρωπος σου θα έκανε κάτι τέτοιο από μόνος του. Όχι όμως, όσο βολικό και αν ακούγεται δεν είναι έτσι. Όποιος σε προδίδει έχει απόλυτη συνείδηση του τι κάνει. Δεν υπάρχουν δικαιολογίες και αδύναμες στιγμές μην κοροϊδευόμαστε. Όταν έχεις φτάσει σε αυτό το σήμειο ξέρεις ακριβώς τι κάνεις. Εκεί είναι η αρχή του τέλους. Και συγκεκριμένα είναι η αρχή ενός δειλού τέλους.
Να ξέρετε ποτέ κανένας δεν χώρισε για κάποιον τρίτο. Στην πραγματικότητα, όταν απατάς τον άλλο τα συναισθήματα σου έχουν τελειώσει εδώ και καιρό απλά επιλέγεις να το εκφράσεις έτσι, επειδή δεν έχεις την δύναμη να το παραδεχτείς στον ίδιο σου τον εαυτό. Δεν το καταλαβαίνεις, αλλά τίποτα δεν γίνεται τυχαία. Όταν έχει αλλάξει μέσα σου κάτι σε οδηγεί από μόνο του εκεί, στο άλλο πρόσωπο γιατί προσπαθείς ασυνείδητα να βρεις στον άλλο αυτό που κάποτε ένιωθες για τον άνρθωπο σου. Για αυτό, λοιπόν, είναι στην ουσία ο εύκολος δρόμος. Γιατί, όταν έχεις να κάνεις με τον εαυτό σου τα πράγματα δυσκολεύουν. Εκεί ξεχωρίζει ο δυνατός από τον αδύναμο.
Τελικά μήπως είναι ο ίδιος σου ο εαυτός το τρίτο πρόσωπο στην σχέση σου; Αυτός που θέλει να την χαλάσει, γιατί μέσα του έχει ήδη διαλυθεί και δεν βρίσκει άλλο τρόπο να το εκφράσει. Και τελικά επιλέγει αυτόν τον εύκολο τρόπο για τον ίδιο αλλά τον επώδυνο για τον άλλο! Υπήρξε άραγε στα αλήθεια ποτέ κάποιο άλλο πρόσωπο;
