Η ζωή μας είναι το σπίτι μας και μία πόρτα που πάντα είναι ανοικτή επιτρέπει σε όλους να μπαίνουν και να βγαίνουν όποτε θέλουν. Έτσι κάθε φορά δημιουργούνται καταστάσεις και όνειρα, ελπίδες και οράματα πως με κάποιους ανθρώπους η ζωή μας θα πάρει διαφορετική πορεία. Άλλοτε πέφτουμε μέσα και άλλοτε έξω. Και όταν πέφτουμε έξω απογοητευόμαστε από τις βλέψεις που είχαμε σχηματίσει για το πρόσωπο τους.
Εσύ έκανες τα πάντα για εκείνον, ενδιαφερόσουν, νοιαζόσουν για το παραμικρό που μπορεί να του τύχαινε και ήσουν πάντα εκεί, ξηγημένο σπαθί δίπλα του να του σταθείς στα δύσκολα και στα εύκολα. Έπαιρνες τηλέφωνα, να δεις πως ήταν η μέρα του, μα ποτέ το δικό σου δεν χτυπούσε παρά μόνο για το συμφέρον. Λέξη σκληρή που πληγώνει. Λέξη που σε κάνει να αναλογιστείς αν έκανες εσύ κάτι λάθος ή αν ήσουν πάρα πολύ καλός για τα μέτρα του. Εκείνος να συνεχίζει ακάθεκτος, να πατάει πάνω στις δικές σου πλάτες και να προσποιείται πως δεν καταλαβαίνει τίποτα. Έδωσες πολλές ευκαιρίες σε αυτή τη φιλία και σε αυτή τη σχέση. Σκεφτόσουν έλα μέρα, πέρνα άλλη θα αλλάξει, δεν γίνεται να είναι τόσο αναίσθητος, μήπως εγώ είμαι πολύ ευαίσθητος και τα παίρνω όλα στα σοβαρά. Εντάξει δεν είμαστε και όλοι φτιαγμένοι από το ίδιο καλούπι, ούτε είναι δυνατόν να συναναστρεφόμαστε με ανθρώπους που να πληρούν κάποιες προϋποθέσεις. Ο καθένας έχει το χαρακτήρα του και έτσι δεν πιέζουμε κανέναν να είναι στη ζωή μας, ούτε εμείς στη δική του. Ήταν μία σχέση με ημερομηνία λήξης ακόμη και αν εσύ έκανες τα στραβά μάτια, γιατί φοβόσουν πως πάλι θα πληγωθείς και θα μείνεις μόνος.
Έλα όμως που τον φόβο της πιθανής μοναξιάς τον κατατρόπωσε η ανάγκη σου να έχεις δίπλα σου ανθρώπους που να σε αγαπούν πραγματικά, χωρίς να προσδοκούν για αντάλλαγματα, να ενδιαφέρονται και μέσα από μικρές πράξεις απόδειξης ενδιαφέροντος να σε συμπληρώνουν. Με μία απλή καλημέρα να σου φτιάχνουν την ημέρα, και χωρίς να στο πουν ρητώς να ξέρεις πως θα είναι εκεί την πιο απίθανη στιγμή που θα τους χρειαστείς.
Και κάπου εδώ δικαιώνεις τον εαυτό σου για την απόφαση που πήρες να φύγεις μακριά από εκείνους του τοξικούς ανθρώπους που μόλυναν την καθημερινότητα σου με τη αδιαφορία και την παγερότητα της συμπεριφοράς τους. Τι κι αν εσύ έφυγες, όμως εκείνοι μπορεί πάλι να εμφανιστούν μπροστά σου, ως καλοθελητές, ως εκείνοι που έκαναν κάποτε λάθος και μετά από καιρό και μία δήθεν αυτογνωσία που πραγματοποίησαν κατάλαβαν πόσο λάθος σου συμπεριφέρθηκαν. Στάσου γιατί εμένα δεν θα με τρελάνεις. Στη τελευταία κουβέντα που είχαμε ανταλλάξει μου είχες δηλώσει πως έτσι είσαι και δεν αλλάζεις. Τι στην ευχή να μεσολάβησε; Θα σου πω ευθέως. Μεσολάβησε πως δεν βρήκες κανένα κορόιδο σαν και εμένα και είπες θα γυρίσεις και πίστεψες πως εγώ θα σου διευκολύνω τη ζωή, παραπλανώμενη από το αγαθό σου προσωπείο σου. Έλα όμως που έβαλα μυαλό. Έλα που έμαθα πως είναι να σε νοιάζονται και να σε θέλουν δίπλα τους. Που κατάλαβα πως είναι να σε καταλαβαίνουν με μία ματιά. Να βγαίνεις μία απλή βόλτα και να αγαλλιάζει η ψυχή σου με μερικές συμβουλές που άκουσες.
Ό,τι μπήκε στη ζωή σου και βγήκε ανήκει στο παρελθόν. Μην εξαπατήσεις πάλι την καρδιά σου στο βωμό μίας αβάσιμης αλλαγής. Οι άνθρωποι δεν αλλάζουμε τόσο εύκολα. Στα δύσκολα να καταλαβαίνεις τους άλλους. Και στα δικά τους και στα δικά σου. Εκεί στα ζόρια φαίνονται οι αντοχές της φιλίας και της σχέσης. Και αν κάποτε δεις κλήση από το παρελθόν βάλτο στο αθόρυβο σε παρακαλώ και συνέχισε τη βόλτα σου.
