Είναι γνωστό το πως το Hollywood λατρεύει να κάνει ταινίες για το ίδιο το Holloywood, δίνοντας την ευκαιρία στους θεατές να γνωρίσουν μια άλλη πλευρά του, πιο μακρινή, ίσως και πιο άγνωστη. Κάπως έτσι, στα πλαίσια και με τα δεδομένα του “Ταραντινισμού”, γυρίστηκε το “Once Upon A Time…In Hollywood”, η μάλλον τελευταία ταινία του εκκεντρικού σκηνοθέτη, που ακρoβάτησε μεταξύ μυθοπλασίας και γεγονότων και περπάτησε ανάμεσα στις αξίες και στην απομυθοποίηση.
Στο Los Angeles του 1969, ο Rick Dalton πασχίζει να κρατήσει με νύχια και με δόντια τη καριέρα του ηθοποιού, η οποία φαίνεται να φθίνει ολοένα και περισσότερο. Ο βοηθός και κασκαντέρ του Cliff, σαν ακοίμητος φρουρός είναι εκεί για να ακούει κάθε ανησυχία, κάθε φόβο και φιλοδοξία του Rick, καθώς πάνω από οποιαδήποτε επαγγελματική τους σχέση, κρύβεται μια καλά δομημένη φιλία. Στη διπλανή έπαυλη μένουν πλέον ο νεαρός σκηνοθέτης Roman Polanski με την διάσημη ηθοποιό του κινηματογράφου και σύζυγο του Sharon Tate, το πιο “καυτό” ζευγάρι της εποχής και του Τύπου. Έπειτα από αρκετές προσπάθειες και μάχες τόσο με τον εαυτό του , όσο και με το αλκοόλ, ο Rick καταφέρνει να κερδίσει τον χαμένο χρόνο και να αποκαταστήσει τη καριέρα του, επιστρέφοντας από την Ευρώπη παντρεμένος και πάλι διάσημος. Μια ωστόσο βίαιη επίθεση από ένα τρίο χίπιδων, που θα λάβει χώρα στη βίλα του Rick, θα γίνει η αφορμή για να πραγματοποιηθεί ο σκοπός που είχε στοιχειώσει το τελευταίο καιρό το μυαλό του, να γνωρίσει δηλαδή τη Sharon Tate, θεωρώντας τήν γνωριμία-κλειδί για την ανύψωση της δικής του καριέρας και την βαθύτερη εισβολή του στο Hollywood.
Ένα ακόμα εγχείρημα γεμάτο αντιθέσεις και αντικατοπτρισμούς, φέρνει την υπογραφή του Tarantino, δίχως και πάλι να υπάρχουν όρια και περιορισμοί. Εστιάζοντας στην ακριβή απεικόνιση της εποχής αλλά και των κινημάτων που αυτή έφερε, απ΄τη μια ο θεατής έρχεται σε επαφή με την απόλυτη χλιδή και απ’την άλλη φανερώνεται η όλη εξαθλίωση και ο φανατισμός που κουβαλούσε όχι μόνο ο χιπισμός γενικότερα, μα η “αίρεση” του Manson ειδικότερα. Θέτοντας τον Rick στο σκηνοθετικό επίκεντρο, ο Tarantino, ανέδειξε τις άλλες δυο πρωταγωνιστικές προσωπικότητες με το καλύτερο δυνατό τρόπο. Δηλαδή, όταν ο νευρικός, μεθυσμένος και διχασμένος Rick ξεσπά στον εαυτό του και μοχθεί για να απαγκιστρωθεί απ΄τη παρακμή της τηλεόρασης, η Sharon απολαμβάνει τη δόξα της στην αίθουσα κάποιου κινηματογράφου ή κάνοντας ψώνια, αποκαλύπτοντας την απόλυτη ψυχική ηρεμία της. Όταν δε ο Rick νιώθει ανασφάλεια και μοναξιά, έχει δίπλα του τον δυναμικό, προστατευτικό και μυστηριώδη Cliff, που μοιάζει σαν τη συνέχεια ενός εαυτού του Rick που ακόμη και ο ίδιος δεν έχει ανακαλύψει.
Ο Tarantino, με τα δικά του ιδιαίτερα τεχνάσματα, άγγιξε μια λεπτή ιστορία του Hollywood και απέδωσε το δικό του εναλλακτικό τέλος. Ο τραγικός θάνατος της Sharon Tate και του αγέννητου μωρού της τον Αύγουστο του 1969 από τρεις απεσταλμένες του Charles Manson, θεωρείται ακόμα μια απ΄τις μεγαλύτερες τραγωδίες που συγκλόνισαν τον κόσμο των διάσημων. Για πολλούς η διαστρέβλωση της αλήθειας, σφραγίστηκε ως η κορύφωση της σκηνοθετικής ιδιοφυϊας του Tarantino, αλλά και ως η δικαίωση -ή η αποκατάσταση- της αδικοχαμένης Tate,έστω και τόσες δεκαετίες μετά. Στη πραγματικότητα όμως, όταν σε μια ιστορία μυθοπλασίας εμπλέκονται πρόσωπα υπαρκτά τα οποία μάλιστα χρόνια τώρα σέρνουν ένα τόσο μεγάλο όνομα, η αλήθεια και τα γεγονότα οφείλουν να μεταφέρονται αυτούσια και όχι να ποντάρουν σε κάποιο άσκοπο “αναποδογύρισμα” που στοχεύει στην εμπορικότητα και τη διαλλακτική τέχνη.
Το μεγαλύτερο κομμάτι που άξιζε ήταν ασφαλώς το καστ, συμπεριλαμβάνοντας τρεις διάσημους αστέρες του σημερινού Hollywood, που δε δίστασαν να τσαλακωθούν στη προσπάθεια να προβάλλουν ένα Hollywood πίσω απ΄τις κάμερες και τα φώτα. Kανείς δε θα μπορούσε να είναι καλύτερος Rick Dalton από τον Leonardo Di Caprio που σε ορισμένες σκηνές μάλιστα θύμιζε κάτι από τον “Υπέροχο Γκάτσμπυ”, προσωποποιώντας τη λαχτάρα για δόξα και την αγωνία του για ένα μέλλον αβέβαιο, με φίλο και συνοδοιπόρο τον λακωνικό Brad Pitt, τον σκληρό και ανεξάρτητο γόη. Τέλος η Margot Robbie, έδωσε μια δυνατή γεύση για το πως θα μπορούσε να είναι η τσαχπίνα Sharon Tate στη καθημερινότητα της.
Το “Once Upon A Time…In Hollywood” ήρθε για να διχάσει τη κοινή γνώμη και να προκαλέσει συζητήσεις και εντυπώσεις που θα μείνουν στην ιστορία. Με τη κλασική ταυτότητα του ο Tarantino, έδωσε μια άλλη πνοή, ίσως πιο λαμπερή, πιο ανέμελη, σε μια σειρά από λυπηρά αληθινά και φανταστικά γεγονότα.
5 + 1 γυναίκες του παλιού Χόλιγουντ που διακρίθηκαν για το ταλέντο και την ομορφιά τους
Δες τη σελίδα μας στο Facebook
[…] Το “Once Upon A Time… In Hollywood” Στο Σύγχρονο Κόσμο […]