Αυτή την εβδομάδα το beasty-press.com ταξιδεύει πάλι στον κόσμο των θρίλερ και του μυστηρίου γιατί γνωρίζει πως ο κόσμος δεν είναι τίποτα άλλο παρά απρόσμενος, μυστικιστικός, εγκληματικός, βάναυσος, παράλογος. Ίσως δεν το συναντάμε καθημερινά αλλά κάπου εκεί στο βάθος, στο τέρμα, πέρα από την καθημερινή κοινή λογική, ο φόβος έχει πάρει την σκυτάλη και καθοδηγεί τους ανθρώπους στο δρόμο του. Σήμερα θα το συναντήσουμε μέσα από την μουσική του Bernard Herrmann. Μουσική που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί με μία λέξη: μυστήριο!
Δυναμικές μουσικές που αποπνέουν φόβο, τρόμο, μυστήριο, αγωνία. Μουσικές που αποκαλύπτουν το απειλητικό στοιχείο της ζωής, το οποίο βρίσκεται κάπου κοντά μας και πρόκειται να μας επιτεθεί. Η απειλή που εξίσου μας τρομάζει, αλλά δεν θέλουμε να απομακρυνθούμε απ’ αυτήν. Αντίθετα, θέλουμε να βυθιστούμε στο κενό της χωρίς να διαμαρτυρούμαστε. Το σασπένς στο αποκορύφωμα του! Και όλα αυτά μέσω τις μουσικές ενορχηστρώσεις του εξαίρετου συνθέτη Bernard Herrmann.
Vertigo (1958).
Υπνωτική βραδύτητα με την μουσική που μας <<καταβροχθίζει>> στην άβυσσο του παραλόγου, όπως ακριβώς διαπιστώνεται και από το περίφημο σήμα κατατεθέν της ταινίας με τον ήρωα του Hitchcock να παρασέρνεται από τις ελικοειδείς γραμμές. Γενικότερα, πάντως όταν οι δύο τους συνεργάζονταν το αποτέλεσμα που προέκυπτε ήταν απλά <<μαγικό>>.
Fahrenheit 451 (1966).
Επικίνδυνος, κλειστοφοβικός, αποπνικτικός κόσμος όπου τα άτομα υπακούνε στους κανόνες μιας διαφορετικής προοπτικής, όπου τα βιβλία απαγορεύονται και καίγονται. Η μουσική, όμως, του Herrmann αντιστέκεται στους καταστροφικούς κανόνες και επιζεί συνεχίζοντας να ηχεί.
Taxi Driver (1976).
Μυστήριο πάνω από την σκοτεινή νυχτερινή πόλη της Νέας Υόρκης σ’ αυτήν την ταινία του Scorsese. Τα στοιχεία jazz του soundtrack θα τολμούσαμε να πούμε ότι παραπέμπουν στον κυνικό κόσμο των φιλμ νουάρ της δεκαετίας 40-50.
Twisted Nerve (1968).
Ποιός, άραγε, δεν έχει ακουστά αυτό το soundtrack με το ανέμελο σφύριγμα που μας συντονίζει σε μια χαλαρωτική και ταυτόχρονα παιγνιώδη κατάσταση πολύ πριν επανέλθει στην επιφάνεια το στοιχείο του σασπένς που υποβόσκει πάντα;
The Day the Earth Stood Still (1951).
Ανυπέρβλητος τρόμος με υπερφυσικούς και εξωγήινους ήχους που θυμίζουν άγνωστες δυνάμεις που πρόκειται να επιτεθούν στη γη καταλύοντας τα πάντα μπροστά τους, πράγμα για το οποίο η ταινία κάνει αναφορά. Το θέμα της ταινίας δίνεται καθαρότατα και μέσω της μουσικής της.
Πηγή εικόνας εξωφύλλου:http://www.cbsnews.com/pictures/bernard-herrmann-at-100/.
