Σχολείο. Πολλοί ακούγοντας αυτή τη λέξη γελάνε είτε επειδή πάει καιρός από την τελευταία μέρα που πέρασαν στο χώρο του προαυλίου είτε γιατί θυμήθηκαν ένα σωρό αναμνήσεις, όμορφες και άσχημες. Άλλοι πάλι βγάζουν αύτρες γιατί φοιτούν ακόμα σε αυτό ή γιατί οι κακές αναμνήσεις υπερισχύουν συγκριτικά με τις καλές.
Έχοντας πλέον τελειώσει το σχολείο , μπορώ να πω ότι μου λείπει. Μου λείπουν οι φίλοι μου, τα γέλια και τα κλάματα που ρίξαμε, οι αγωνίες που περάσαμε, η βαρεμάρα που πολλές φορές χτυπούσε κόκκινο αλλά πάντα κάτι βρίσκαμε να κάνουμε για να περάσει, μου λείπουν μέχρι και οι καθηγητές μου. Τότε δεν εκτιμούσα πόσο όμορφα ήταν να έχεις μαζεμένους όλους σου τους φίλους και να περνάτε το ίδιο «μαρτύριο», πρωινό ξύπνημα στις 7, πρώτη ώρα άλγεβρα, δεύτερη φυσική κλπ.
Στο σχολείο περνάς ένα μεγάλο μέρος της ημέρας σου, μαθαίνεις να συνυπάρχεις με άλλους ανθρώπους, υπακούς σε κανόνες, εξετάζεσαι καθημερινά, παίρνεις ένα σωρό γνώσεις, κάποιες από αυτές μπορεί να νομίζεις πως είναι ανούσιες κάποιες άλλες μαθήματα ζωής. Όπως και να έχει δεν παύουν να είναι γνώσεις που σε ωριμάζουν και σε αλλάζουν.
Σωρεία συναισθημάτων, επιτυχίες, απογοητεύσεις ,τσακωμοί, φιλίες που έμειναν αναλλοίωτες στον χρόνο, όλα αυτά τα ζήσαμε εκεί, στο προαύλιο αυτό. Υπήρξαν στιγμές που νιώσαμε αδικημένοι και στιγμές που δικαιωθήκαμε. Διαφωνήσαμε με καθηγητές, κάποιους τους αγαπήσαμε, κάποιους τους ξεχωρίσαμε.
Και ύστερα, οι εκδρομές. Άλλο σκηνικό αυτό. Νιώθαμε ελεύθεροι, οι καθηγητές χαλαροί σαν να προσπαθούσαν να ξεκλέψουν μια στάλα παιδικής ανεμελιάς, κι εμείς να τρέχουμε από διάδρομο σε διάδρομο, από δωμάτιο σε δωμάτιο να ανακαλύπτουμε χώρους και να συγκρίνουμε « Αυτό είναι το δωμάτιό σας; Εμείς έχουμε καλύτερο! Ελάτε στο δικό μας». Η μουσική στη διαπασών και τα μυαλά στα κάγκελα. Πήγαμε σε κλαμπ, χορέψαμε, ήπιαμε, και οι καθηγητές ενώ προσπαθούσαν να είναι κουλ παράλληλα γίνονταν η δεύτερή μας μάνα – η πρώτη δέ δεν σταματούσε τα τηλέφωνα, «ζακέτα φόρεσες;;;».
Ας μην ξεχνάμε όμως και τις εξετάσεις ..μεγάλος μπελάς. Στην τάξη κλασικά είναι οι καλά διαβασμένοι και εκείνοι που προσπαθούν είτε με τη γοητεία τους να αντιγράψουν καμιά απάντηση είτε με κανένα σκονάκι αν δεν κατέληγε στα χέρια του επιτηρητή. Οι ενδοσχολικές όμως έχουν κι αυτές την φάση τους. Όλοι προσμένουν τη λήξη τους και ζωγραφίζουν στο μυαλό τους την ξαπλώστρα και το καφεδάκι στην αμμουδιά.
Το σχολείο μας έδωσε ξεχωριστούς φίλους ,αξίες και αναμνήσεις που θα θυμόμαστε για πάντα. Οι πλάκες , οι τρέλες που κάναμε, οι εκδρομές , οι γκάφες αυτά είναι που θα θυμάσαι εντονότερα και θα τα ανακαλείς στη μνήμη σου σαν να έγιναν χτες. Η ανυπομονησία να χτυπήσει το κουδούνι και να ξεκινήσει το διάλειμμα για να δεις όλους σου τους φίλους ακόμα και αυτούς που δεν είναι στην τάξη σου, αλλά ο καθηγητής θα συνεχίζει να εξηγεί την άσκηση που είχε αρχίσει να λύνει. Η κοπάνα που έκανες με έναν φίλο σου, η ώρα της γυμναστικής που ήταν μια από τις αγαπημένες σου , τα απροσδόκητα κενά όταν έλειπε κάποιος καθηγητής , η κούραση σου , οι διακοπές των Χριστουγέννων ή του Πάσχα , τα διαγωνίσματα και ένα σωρό άλλα πράγματα είναι το σχολείο.
Παίρνοντας απόσταση από το χτες , οι σχολικές αναμνήσεις δημιουργούν μια μελαγχολία. Πολλά άτομα που περνούσες αρκετό χρόνο μαζί φεύγουν, έρχεται ο καιρός που τα αστεία που κάνατε όλοι μαζί σαν παρέα τελειώνουν και βλέπεις πως μεγαλώνεις. Όλα αυτά έρχονται στο μυαλό σου σαν μακρινή ανάμνηση που όμως δεν θα σβήσει. Τα σχολικά χρόνια είναι ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής σου και πάντα θα νοσταλγείς.
betandyou
child porn