Ο Ιμπρεσιονισμός είναι ένα καλλιτεχνικό ρεύμα που αναπτύχθηκε στη Γαλλία στα τέλη του 19ου αιώνα και χαρακτηρίζεται από τη χρήση φωτεινών χρωμάτων, γρήγορες πινελιές και την απεικόνιση της στιγμιαίας εντύπωσης του καλλιτέχνη από το θέμα. Οι Ιμπρεσιονιστές, όπως ο Claude Monet και ο Pierre-Auguste Renoir, προτίμησαν να ζωγραφίζουν εξωτερικές σκηνές και καθημερινά τοπία, αποφεύγοντας την ακαδημαϊκή παράδοση και την αυστηρή σύνθεση. Οι καλλιτέχνες αυτοί επικεντρώθηκαν στον τρόπο που το φως και τα χρώματα αλληλεπιδρούν, δημιουργώντας έναν δυναμικό και αυθόρμητο τρόπο απεικόνισης της φύσης και της ζωής.
Ο Ιμπρεσιονισμός είχε βαθιά επίδραση στην τέχνη και αποτέλεσε τη βάση για πολλά μετέπειτα ρεύματα, όπως ο Μεταϊμπρεσιονισμός και ο Εξπρεσιονισμός. Ο τρόπος με τον οποίο οι Ιμπρεσιονιστές απεικόνισαν την πραγματικότητα ήταν επαναστατικός για την εποχή τους και άλλαξε τον τρόπο που οι καλλιτέχνες προσέγγιζαν τη ζωγραφική. Σήμερα, ο Ιμπρεσιονισμός θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα ρεύματα στην ιστορία της τέχνης, ενώ τα έργα των Ιμπρεσιονιστών παραμένουν ιδιαίτερα δημοφιλή και πολύτιμα.